Verheug je niet over de pijn van anderen; sooner of later zul je ook lijden ervaren.

In geluk en lijden, in vreugde en verdriet, zouden we alle wezens moeten beschouwen zoals we onszelf beschouwen.

Hoe kan de goede God, die ons zo liefheeft, gelukkig zijn wanneer we lijden? Ons lijden maakt Hem nooit gelukkig; maar het is noodzakelijk voor ons, en daarom stuurt Hij het naar ons, terwijl Hij, zo te zeggen, Zijn Gezicht afwendt... Ik verzeker jullie dat het Hem veel kost om ons met bitterheid te vullen.

Als je bereid bent om even je aandacht af te trekken van wat je interne dialoog ook is, om energie weg te trekken van het laatste standpunt over je lijden, wordt het onmiddellijk duidelijk wat hier is: de volheid, de rijkdom en de liefde van het zelf als bewust leven.

Pijn in het leven is onvermijdelijk, maar lijden is dat niet. Pijn is wat de wereld je aandoet, lijden is wat je jezelf aandoet [door de manier waarop je denkt over de 'pijn' die je ontvangt]. Pijn is onvermijdelijk, lijden is optioneel. [Je kunt altijd dankbaar zijn dat de pijn niet erger is in kwaliteit, hoeveelheid, frequentie, duur, enz.]

Wees vriendelijk, eerlijk en heb positieve gedachten; vergeef degenen die ons schaden en behandel iedereen als een vriend; help degenen die lijden en beschouw jezelf nooit als superieur aan iemand anders: zelfs als dit advies nogal simplistisch lijkt, doe de moeite om te zien of je door het te volgen meer geluk kunt vinden.

We hebben alles geprobeerd om van het lijden af te komen. We zijn overal heen gegaan om van het lijden af te komen. We hebben alles gekocht om ervan af te komen. We hebben alles ingenomen om van het lijden af te komen. Uiteindelijk, wanneer men genoeg geprobeerd heeft, ontstaat de mogelijkheid van spirituele rijpheid met de bereidheid om de vruchteloze poging om ervan af te komen te stoppen en in plaats daarvan het lijden daadwerkelijk te ervaren. In dat beslissende moment ontstaat de realisatie van datgene wat buiten het lijden ligt, van datgene wat niet aangetast wordt door lijden. Er ontstaat de realisatie van wie men werkelijk is.

Lijden brengt me zo dicht bij God.

Het lijden is in de geest. In de geest. In de geest. Getuig ervan. Vanuit je spirituele hart.

Zelfs een kleine beoefening van dit dharma (religieus ritueel of rechtschapen daad) zal je redden van grote angst (mahato bhayat) - het kolossale lijden dat inherent is aan de herhaalde cycli van geboorte en dood.

De drie soorten ellende zijn het ellende van lijden, het ellende van verandering en alomvattende ellende.

Actie die voortkomt uit lijden is besmet met lijden en veroorzaakt meer lijden, en dat is karma. Actie die voortkomt uit een toestand van "acceptatie" is volledig vrij van karma. En er is een groot verschil.

Pijn is fysiek; lijden is mentaal. Buiten de geest is er geen lijden. Pijn is essentieel voor het overleven van het lichaam, maar niemand dwingt je te lijden. Lijden komt volledig door vasthouden of weerstand; het is een teken van onze onwil om verder te gaan, met het leven te stromen.

Ga met mij in het lijden, niet alleen van het volk van India, maar van de hele wereld. Geweldloosheid is een actievere en werkelijker strijd tegen boosheid dan vergelding, waarvan de eigen aard is om boosheid te vergroten. Het is geen wapen van de zwakken. Het is een wapen van de sterksten en moedigen.

Hechting is de bron van al het lijden.

Jij bent hier. Jij bent niet degene die zal gaan en komen. Laat datgene waar je van lijdt komen en gaan, niet jij. Blijf zitten.

Onze meest natuurlijke staat is vreugde. Het is de basis voor liefde, compassie, genezing en het verlangen om lijden te verlichten.

Wanneer je begint te zien dat je vijand lijdt, is dat het begin van inzicht.

Het is ook erg moeilijk om je eigen lijden op te offeren. Een man zal elke plezier opgeven die je wilt, maar hij zal zijn lijden niet opgeven.

Er is nooit een gevangenis gebouwd door de mens waaruit mensen niet een manier hebben gevonden om te ontsnappen. Maar welk soort gevangenis heeft Krishna gecreëerd... geen muren, geen bewakers en hoewel iedereen in deze wereld lijdt, wil niemand eruit.

Het Divine verheugt zich wanneer je gelukkig bent. God, of de Schepping, is zo gelukkig wanneer jij gelukkig bent. Wanneer je danst, zingt en vrolijk op en neer springt, is dat echt gebed, dat is echte meditatie. Meditatie is een fontein van vreugde, een extase; en het Divine geniet daar meer van. Het Divine houdt niet van je lijden.

Ik lijd niet; ik kan niet lijden omdat ik geen object ben. Natuurlijk is er lijden. Maar realiseer je wat dit lijden is? Ik ben het lijden. Wat er ook gemanifesteerd wordt, ik ben de werking. Wat waarneembaar is, ben ik de waarneming ervan. Wat gedaan wordt, ben ik de dader ervan; ik ben degene die het doet, en begrijp dit, ik ben ook dat wat gedaan wordt. In feite ben ik de totale werking.

Lijden is de weg naar Godsbewustzijn.