Meditatie is niet het streven naar plezier en het zoeken naar geluk. Meditatie is, integendeel, een gemoedstoestand waarin er geen concept of formule is, en dus totale vrijheid. Alleen voor zo'n geest komt deze gelukzaligheid ongevraagd en ongeïnteresseerd. Wanneer het daar is, zal het, hoewel je in de wereld leeft met al zijn lawaai, plezier en brutaliteit, die geest niet raken.

Wat werkelijk bestaat is het Zelf alleen. De wereld, de individuele ziel en God zijn verschijningen daarin. Zoals zilver in parelmoer, verschijnen deze drie tegelijkertijd en verdwijnen tegelijkertijd. Het Zelf is dat waar er absoluut geen 'ik-gedachte' is. Dit wordt 'Stilte' genoemd. Het Zelf zelf is de wereld; het Zelf zelf is 'ik'; het Zelf zelf is God; alles is Shiva, het Zelf.

Als we mensen alleen vertrouwen op materiële ontwikkeling, kunnen we niet zeker zijn van een positief resultaat. Het gebruik van technologie die wordt gemotiveerd door woede en haat zal waarschijnlijk destructief zijn. Het zal alleen voordelig zijn als we het welzijn van alle wezens nastreven. Mensen zijn de enige soort met het potentieel om de wereld te vernietigen. Vanwege de risico's van ongecontroleerd verlangen en hebzucht moeten we tevredenheid en eenvoud cultiveren.

Vermijd geen contact met lijden of sluit je ogen voor lijden. Verlies je niet bewustzijn van het bestaan van lijden in het leven van de wereld. Zoek manieren om met degenen die lijden te zijn met alle middelen, inclusief persoonlijk contact en bezoeken, beelden, geluiden. Op deze manieren wek je jezelf en anderen voor de realiteit van lijden in de wereld. Als we in contact komen met het lijden van de wereld en geraakt worden door dat lijden, kunnen we naar voren komen om de mensen die lijden te helpen.

De Upanishads bevatten misschien de oudste levende leringen over spiritualiteit. Spiritualiteit in zijn meest originele en frisse vorm... De basisleer van de Upanishads is dat er een ultieme realiteit is—deze wereld die we ervaren en hoe we onszelf ervaren, zijn allemaal manifestaties van die realiteit. Wij zijn die realiteit. Als we onszelf maar werkelijk zouden kennen, zouden we ons realiseren dat wij die absolute realiteit zijn. Die absolute realiteit in de Upanishads wordt 'Brahman' genoemd. Brahman betekent letterlijk 'het uitgestrekte'. Dit is het dichtstbijzijnde woord voor God in Vedanta.

Sri Yukteswar maakte vaak zachtjes grapjes over de algemeen onjuiste opvattingen over afwijzing. "Een bedelaar kan niet afzien van rijkdom", zei de meester. "Als een man klaagt: 'Mijn bedrijf is failliet; mijn vrouw heeft me verlaten; ik zal alles opgeven en een klooster binnengaan', op welk wereldlijk offer verwijst hij? Hij heeft niet afgezien van rijkdom en liefde; zij hebben zich van hem afgekeerd!" Heiligen zoals Gandhi daarentegen hebben niet alleen tastbare materiële offers gebracht, maar ook het moeilijkere offer van egoïstische motieven en privédoelen, waarbij ze hun diepste wezen verenigden in de stroom van de mensheid als geheel.

De hindoes geven geen onzichtbare Voorzienigheid de schuld voor al het lijden in deze wereld, maar verklaren het door de natuurlijke wet van oorzaak en gevolg. Als een man gelukkig of ellendig geboren wordt, moet daar een reden voor zijn; als we deze oorzaak in dit leven niet kunnen vinden, moet deze in een vorig leven hebben plaatsgevonden, aangezien geen effect mogelijk is zonder oorzaak. Al het goede dat ons overkomt, is wat we hebben verdiend door onze eigen inspanningen; en welk kwaad er ook is, is het resultaat van onze eigen fouten uit het verleden. Zoals bovendien onze tegenwoordige tijd door ons verleden is gevormd, zal onze toekomst worden gevormd door onze tegenwoordige tijd.

Kinderen van die oude Ariërs, door de genade van de Heer, moge je dezelfde trots hebben, moge dat geloof in je voorouders je bloed binnenkomen, moge het een deel van je leven worden, moge het bijdragen aan de redding van de wereld!

De wereld geeft weinig om principes. Ze geven om mensen.

Als vrije mensen kunnen we onze unieke intelligentie gebruiken om te proberen onszelf en onze wereld te begrijpen. Maar als ons wordt belet ons creatieve potentieel te gebruiken, worden we beroofd van een van de basiskenmerken van een mens.

De schoonheid en charme van onzelfzuchtige liefde en dienst mag niet verdwijnen van het gezicht van deze aarde. De wereld moet weten dat een leven van toewijding mogelijk is, dat een leven geïnspireerd door liefde en dienst aan de mensheid mogelijk is.

Zen is de enige religie ter wereld die plotselinge verlichting onderwijst. Het zegt dat verlichting geen tijd nodig heeft, het kan in een enkele, fractie van een seconde gebeuren.

De door God ontworpen wereld kan geen wereld zijn waarin sommigen buitensporige rijkdom in hun handen verzamelen, terwijl anderen lijden van ontbering en armoede, en sterven van honger. Liefde moet gerechtigheid en de strijd voor gerechtigheid inspireren.

Het hele punt van Zen is het opschorten van de regels die we op dingen hebben opgelegd en de wereld te zien zoals hij is.

De meester is aanwezigheid. De wereld is relativiteit en relativiteit heeft beperkingen. Aanwezigheid is onbeperkt.

Bestaat de wereld apart van het lichaam? Heeft iemand de wereld zonder het lichaam gezien?

Een rustige geest is alles wat je nodig hebt. Alles andere zal op de juiste manier gebeuren, zodra je geest rustig is. Zoals de zon bij zonsopgang de wereld actief maakt, zo beïnvloedt zelfbewustzijn veranderingen in de geest. In het licht van kalme en stabiele zelfbewustheid, ontwaken innerlijke energieën en werken wonderen zonder enige moeite van jouw kant.

Wanneer we ons identificeren met Bewustzijn, leven we niet langer in een wereld van polariteiten. Alles is tegelijkertijd aanwezig.

Werk, mijn kinderen, werk met heel je hart en ziel! Dat is het. Maak je geen zorgen om de vruchten van je werk. Wat als je naar de hel gaat door voor anderen te werken? Dat is meer waard dan de hemel te winnen door je eigen redding te zoeken... Sri Ramakrishna kwam en gaf zijn leven voor de wereld. Ik zal ook mijn leven opofferen.

Instellingen veranderen de wereld niet op fundamentele manieren. De manier waarop de wereld verandert is van hart tot hart tot hart door individuen, niet door instellingen.

De mens is een brug tussen de twee werelden - de zichtbare en de onzichtbare.

Niets in de wereld kan je zo veel storen als je eigen geest, zeg ik je. In feite lijkt het alsof anderen je storen, maar het zijn niet de anderen, het is je eigen geest.

De wereld is een continue stroom en is vergankelijk.