De enige manier om iets te bereiken in de innerlijke wereld is loslaten – een soort moeiteloosheid, ontspanning. Het is geen doen; het is niet-doen. Het is geen actie; het is inactie. En het lijkt moeilijk omdat iedereen vanaf het begin wordt verteld: "Doe iets; ga niet gewoon zitten! Iets is altijd beter dan niets." In de innerlijke wereld zijn dit niet de wetten. Niets is beter dan alles.

De dood is geen uitwissing van bestaan, geen definitieve ontsnapping aan het leven; de dood is ook geen deur naar onsterfelijkheid. Degene die voor zijn Zelf is gevlucht in aardse genoegens, zal het niet terugvinden te midden van de vergankelijke charmes van een astrale wereld. Daar verzamelt hij alleen fijnere waarnemingen en gevoeligere reacties op het mooie en het goede, die één zijn. Het is op het aambeeld van deze grove aarde dat de strijdende mens het onverwoestbare goud van spirituele identiteit moet smeden.

De goden kunnen ofwel het kwaad uit de wereld wegnemen en willen dat niet, of, bereid om dat te doen, kunnen ze het niet; of ze kunnen het niet en willen het niet, of uiteindelijk zijn ze zowel in staat als bereid. Als ze de wil hebben om het kwaad te verwijderen en kunnen dat niet, zijn ze niet almachtig. Als ze het kunnen, maar niet willen, dan zijn ze niet welwillend. Als ze noch kunnen noch willen, dan zijn ze noch almachtig noch welwillend. Ten slotte, als ze zowel in staat als bereid zijn het kwaad te vernietigen, hoe kan het dan bestaan?

Nadat iemand de top heeft bereikt, na de totale transformatie van het zijn... is er nog één stap naar de voltooiing van die reis: de terugkeer naar het dal beneden, naar de alledaagse wereld. Wie terugkeert, is niet degene die de klim in de eerste plaats begon. Het wezen dat terugkeert, is de stilte zelf, is mededogen en wijsheid, is de waarheid van de eeuwen. Welke bescheiden of verheven positie dat wezen ook binnen de gemeenschap heeft, hij of zij wordt een licht voor anderen op de weg, een verklaring van de vrijheid die komt van het aanraken van de top van de berg.

Cultuur en beschaving zijn twee onlosmakelijke aspecten van de levensstijl van een gemeenschap, land of natie. Een man kan als gecultiveerd worden beschouwd als hij zich netjes kleedt en zich dan voor anderen presenteert – maar dit maakt hem niet noodzakelijk een beschaafd persoon. Beschaving verwijst naar de manier waarop een natie denkt en voelt; naar de ontwikkeling van idealen zoals niet doden, mededogen, oprechtheid en trouw. Cultuur is een externe manier van leven. Cultuur is een bloem, terwijl beschaving als de geur van de bloem is. Een man kan arm zijn en toch een beschaafd persoon zijn. Een gecultiveerde man, zonder beschaving, die misschien succesvol is in de externe wereld, is niet nuttig voor de samenleving, omdat hij de innerlijke kwaliteiten en deugden mist die de groei van het individu en de natie verrijken. Cultuur is extern, beschaving is intern. In de moderne wereld is de integratie van deze twee noodzakelijk. De Indiase beschaving is zeer rijk, maar haar cultuur is een pseudo-Engelse cultuur die nog steeds problemen in India veroorzaakt.

Geen van ons is alleen in deze wereld; ieder van ons is een essentieel onderdeel van het grote mozaïek van de mensheid als geheel.

Filosofie is de uitdrukking van de nieuwsgierigheid van de mens over alles en zijn poging om de wereld vooral door zijn intellect te begrijpen.

De wereld die je waarneemt, is gemaakt van bewustzijn; wat je materie noemt, is bewustzijn zelf.

Westerse religies richten zich meer op gedrag, doctrine en geloof dan op enige transformatie van de manier waarop we onszelf en onze wereld bewust zijn.

Heiligheid is niet voorbehouden aan een klein aantal uitzonderlijke personen. Het is voor iedereen. Het is de Heer die ons naar heiligheid leidt wanneer we bereid zijn samen te werken aan de verlossing van de wereld voor de glorie van God, ondanks onze zonden en ons soms rebelse temperament.

Te veel zorg voor fysieke veiligheid en te weinig zorg voor spiritualiteit is het kenmerk van de wereld van vandaag.

Veel mensen, die in de uiterlijke wereld verzonken zijn, vergeten de ziel en verspillen hun kostbare leven onterecht zonder hun goddelijke redding te verkrijgen.

Je eigen zelfrealisatie is de grootste dienst die je de wereld kunt bewijzen.

Meditatie opent de geest voor het grootste mysterie dat dagelijks en elk uur plaatsvindt; het vergroot het hart zodat het de eeuwigheid van de tijd en de oneindigheid van de ruimte in elke hartslag kan voelen; het geeft ons een leven binnen de wereld, alsof we in het paradijs bewegen.

Open gewoon je ogen, schud je hoofd en kijk naar wat er in de wereld gebeurt. Het is geweldig! Dit universum is geweldig!

Een boot kan in het water blijven, maar het water mag niet in de boot blijven. Een spirituele zoeker kan in de wereld leven, maar de wereld mag niet in hem leven.

Onze inspanningen om haat en onverschilligheid uit de wereld te verwijderen, beginnen door ze uit onze eigen geest te verwijderen.

Wees eerlijk tegen jezelf. De wereld is niet eerlijk tegen jou...

Wijzelf kunnen geen magische spreuken over deze wereld leggen. De wereld is zijn eigen magie.

18 augustus 1873 - De wereld wordt geopenbaard vanuit mijn vorm. Ikzelf ben de enige Purusa, het hoogste Wezen.

Het is de stilte die de wereld zal redden en transformeren.

Heiligheid groeit zo snel waar vriendelijkheid is. De wereld is verloren door gebrek aan zoetheid en vriendelijkheid. Vergeet niet dat we elkaar nodig hebben.

De hele wereld accepteert dat gestrest zijn de normale manier van leven is.