Tylko sprawiedliwy człowiek cieszy się spokojem umysłu.

Ten, kto ma spokój ducha, nie zakłóca ani siebie, ani innych.

Zaczynamy każdy akt wyboru i unikania od przyjemności, a do przyjemności wracamy, używając naszego doświadczenia przyjemności jako kryterium każdej rzeczy dobrej.

Nigdy nie pragnąłem zadowalać tłumu; bo to, co wiem, oni nie pochwalają, a to, co pochwalają, ja nie wiem.

Nie psuj tego, co masz, pragnieniem tego, czego nie masz; pamiętaj, że to, co masz teraz, kiedyś było wśród rzeczy, na które tylko liczyłeś.

Śmierć, najstraszniejsza z wszelkich zła, dlatego nie ma dla nas znaczenia; ponieważ kiedy istniejemy, śmierć nie jest obecna, a kiedy śmierć jest obecna, my już nie istniejemy.

Ponadto wszechświat jako całość jest nieskończony, ponieważ cokolwiek jest ograniczone, ma zewnętrzną granicę, która je ogranicza, a taka granica jest określona przez coś poza nią. Ponieważ wszechświat nie ma granicy, nie ma ograniczenia; a ponieważ brakuje mu granicy, jest nieskończony i nieograniczony. Ponadto wszechświat jest nieskończony zarówno pod względem liczby swoich atomów, jak i rozmiaru swojej pustki.

Przyjemność jest początkiem i końcem szczęśliwego życia. Epikur nauczał: Przyjemność, definiowana jako wolność od bólu, jest najwyższym dobrem.

Większość ludzi jest w śpiączce, gdy odpoczywają, a szalona, gdy działają.

Cokolwiek nie powoduje złości, kiedy jest obecne, wywołuje jedynie nieuzasadniony ból w oczekiwaniu. Śmierć, a zatem najstraszliwsze zło, nie jest dla nas niczym, ponieważ, gdy my istniejemy, śmierć nie nadeszła, a gdy śmierć nadchodzi, my już nie istniejemy. Dlatego nie jest to nic ani dla żywych, ani dla umarłych, bo dla żywych jej nie ma, a umarli już nie istnieją.

Nie to, co mamy, ale to, co cieszy nas, stanowi naszą obfitość.

To nie młody człowiek powinien być uważany za szczęśliwego, ale stary człowiek, który dobrze przeżył życie, ponieważ młody człowiek w swojej sile wieku błądzi często przypadkowo, wahając się w swoich przekonaniach, podczas gdy stary człowiek zacumował w porcie, chroniąc swoje prawdziwe szczęście.

Człowiek nie był stworzony przez naturę, by żyć w społecznościach i być cywilizowanym.

Silne przekonanie o losie jest najgorszym rodzajem niewolnictwa; z drugiej strony, poczucie, że Bóg będzie poruszony naszymi modlitwami, daje poczucie komfortu.

Powinniśmy być wdzięczni naturze, że uczyniła rzeczy niezbędne łatwymi do odkrycia; podczas gdy inne rzeczy, które są trudne do poznania, nie są konieczne.

Ten, kto rozumie granice życia, wie, że łatwo zdobyć to, co usuwa ból pragnienia i czyni całe życie kompletnym i doskonałym. W ten sposób nie ma już potrzeby rzeczy, które wiążą się z walką.

Kto mówi, że czas filozofii jeszcze nie nadszedł lub że już minął, jest jak ktoś, kto mówi, że czas na szczęście jeszcze nie nadszedł lub już minął.

Trudno jest, by przestępca pozostał niezauważony; a niemożliwe jest, by miał pewność, że jego ukrycie będzie trwało.

Przyjemne życie nie jest wytwarzane przez ciągłe picie i tańce, ani przez stosunki seksualne, ani przez rzadkie dania z owoców morza i inne delicje z luksusowego stołu. Przeciwnie, wytwarzane jest przez trzeźwe rozumowanie, które bada motywy każdego wyboru i unikania, odpędzając przekonania, które są źródłem zaburzeń psychicznych.

Ten, kto najmniej potrzebuje bogactwa, najbardziej cieszy się z bogactwa.

Dla człowieka, który zdaje sobie sprawę, że śmierć nie jest straszna, życie nie jest straszne.

Ludzie, wierzący w mity, zawsze będą się bać czegoś strasznego, wiecznej kary jako pewnej lub prawdopodobnej . . . Ludzie opierają wszystkie te lęki nie na dojrzałych opiniach, ale na irracjonalnych fantazjach, że bardziej niepokoi ich strach przed nieznanym niż konfrontacja z faktami. Spokój umysłu leży w uwolnieniu się od tych wszystkich lęków.

To nie tyle pomoc naszych przyjaciół nas wspiera, co pewność ich pomocy.