Musimy wejść w przemienioną wiedzę, w niewiedzę, która nie pochodzi z ignorancji, ale z wiedzy.

Teologowie mogą się spierać, ale mistycy świata mówią tym samym językiem.

Czyste serce to takie, które jest wolne od obciążeń, zmartwień, zobowiązań i które nie pragnie swojej drogi, lecz jest zanurzone w miłującej woli Boga.

Nie znajduję Boga poza sobą ani nie wyobrażam Go sobie inaczej niż jako swojego i we mnie.

Niektórzy ludzie chcą widzieć Boga oczami, tak jak widzą krowę, i kochać Go tak, jak kochają krowę - za mleko, sery i zyski, które im przynosi. Tak to jest z ludźmi, którzy kochają Boga dla zewnętrznego bogactwa lub wewnętrznego komfortu. Nie kochają Boga prawdziwie, gdy kochają Go dla własnych korzyści.

Dusza kocha ciało. Zastanów się także, jak to jest, że ciało jest bardziej w duszy niż dusza w ciele.

Duchowości nie uczymy się przez ucieczkę od świata, ani przez ucieczkę od rzeczy, ani przez stawanie się samotnym i odchodzenie od świata. Raczej musimy nauczyć się wewnętrznej samotności, gdziekolwiek i z kimkolwiek będziemy. Musimy nauczyć się przenikać rzeczy i znaleźć Boga tam.

Cisza jest miejscem, gdzie znajdują się kreatywność i rozwiązania.

Nasza najlepsza szansa na znalezienie Boga to spojrzenie w miejsce, gdzie Go zostawiliśmy.

Będę milczał i posłucham, co Bóg powie we mnie... Jeśli Bóg chce do mnie przemówić, niech wejdzie. Nie wyjdę.

To w ciemności znajduje się światło.

Bóg jest największy, gdy ja jestem najmniejszy.

Filozofowie mówią, że dusza jest dwustronna, jej górna twarz nieustannie patrzy na Boga, a jej dolna twarz patrzy nieco w dół, informując zmysły; a górna twarz, która jest szczytem duszy, znajduje się w wieczności i nie ma nic wspólnego z czasem: nie wie nic o czasie ani o ciele.

Pamiętaj o tym: wszelkie cierpienie kończy się. A wszystko, co cierpisz szczerze, Bóg cierpiał z tego wcześniej.

Nie myśl, że świętość pochodzi z zajęcia; zależy to raczej od tego, kim się jest. Rodzaj pracy, którą wykonujemy, nie czyni nas świętymi, ale możemy ją uświęcić. Jednak świętość...

Miłość jest korzeniem wszelkiej radości i smutku.

Iść naprzód, nie zastanawiając się, czy mam rację, czy robię coś źle.

Jest wielu, którzy idą za naszym Panem do połowy drogi, ale nie dalej. Oddają majątek, przyjaciół i zaszczyty, ale nie potrafią wyrzec się samych siebie.

Bóg jest zobowiązany do działania, aby wylać siebie (w ciebie), jak tylko znajdzie cię gotowym.

Traktuj wszystko, jakby było ci pożyczone, bez prawa własności – czy to ciało, dusza, zmysły, siła, dobra materialne, honor, dom czy pałac...wszystko.

Muszę przez chwilę milczeć, światy formują się w moim sercu.

Prawda jest czymś tak szlachetnym, że gdyby Bóg mógł się od niej odwrócić, mógłbym zachować prawdę i pozwolić Bogu odejść.

Nie ma niczego, co byłoby tak podobne do Boga we wszechświecie jak cisza.