Im więcej ktoś studiuje harmonię muzyki, a potem bada ludzką naturę, jak ludzie się zgadzają i jak się nie zgadzają, jak występuje przyciąganie i odpychanie, tym bardziej dostrzega, że to wszystko jest muzyką.

Im bardziej rozwija się szczerość, tym większą część prawdy będziesz posiadać. I choćby ktoś miał wiele szczerości, zawsze pozostaje luka do wypełnienia, bo żyjemy wśród fałszywości i zawsze jesteśmy podatni na to, by dać się ponieść temu światu kłamstw. Dlatego nigdy nie powinniśmy uważać, że jesteśmy wystarczająco szczerzy, i zawsze musimy być czujni na wpływy, które mogą nas odciągnąć od tej szczerości, która jest mostem między nami a naszym ideałem. Żadne studia, żadna medytacja nie są bardziej pomocne niż sama szczerość.

Każdy umysł ma swoje własne kryteria dobra i zła, słusznego i niesłusznego. To kryterium kształtuje się na podstawie tego, czego człowiek doświadczył w życiu, co widział lub słyszał; zależy ono również od przekonań o danej religii, urodzenia w danym narodzie i pochodzenia w określonej rasie. Jednak to, co naprawdę można nazwać dobrem lub złem, słusznym lub niesłusznym, to to, co pociesza umysł, i to, co powoduje w nim niepokój. To nieprawda, chociaż może się wydawać, że to niepokój wywołuje złe postępowanie. W rzeczywistości to złe postępowanie powoduje niepokój, a słuszne postępowanie przynosi pocieszenie.

Muzyka powinna leczyć, muzyka powinna podnosić duszę, muzyka powinna inspirować; wtedy nie ma lepszego sposobu, aby zbliżyć się do Boga, wznieść się wyżej ku duchowi, osiągnąć duchową doskonałość, tylko jeśli jest właściwie zrozumiana.

Nie ma nic lepszego niż muzyka jako środek do podniesienia duszy.

Nie martw się o bycie niewiernym swojemu bólowi przez radość.

Jeśli istnieje coś, co nadaje królewskość duszy, to cierpliwość. Jaki był sekret mistrzów, którzy dokonali wielkich rzeczy, którzy zainspirowali wielu i którzy pomogli wielu duszom? Ich sekret to cierpliwość.

Kiedy stajemy twarzą w twarz z prawdą, punkt widzenia Kryszny, Buddy, Chrystusa lub innego Proroka jest taki sam. Kiedy patrzymy na życie z góry góry, nie ma ograniczeń; jest ta sama ogromność.

Poznałem dobro i zło, grzech i cnotę, prawdę i fałsz; osądzałem i byłem osądzany; przeszedłem przez narodziny i śmierć, radość i smutek, niebo i piekło; A na końcu zdałem sobie sprawę, że JESTEM we wszystkim, a wszystko jest we mnie.

Muzyka jest podstawą całego stworzenia. W rzeczywistości całe stworzenie jest muzyką, a to, co nazywamy muzyką, jest po prostu miniaturą pierwotnej muzyki, która jest samym stworzeniem, wyrażonym w tonie i rytmie.

Mędrzec powiedział: "Najlepszą rzeczą jest nie nienawidzić nikogo, tylko kochać. To jedyny sposób wyjścia z tego. Jak tylko wybaczysz tym, których nienawidzisz, pozbędziesz się ich. Wtedy nie będziesz miał powodu, by ich nienawidzić; po prostu zapomnisz."

Nie ma różnicy w celu, jedyna różnica tkwi w podróży.

Dusza jest przykryta tysiącem welonów.

Na zewnątrz jesteśmy jednym bytem, ale wewnętrznie jesteśmy światem.

Moje serce jest nastrojone na ciszę, którą inspiruje spokój natury.

Miłość rozwija się w harmonię, a z harmonii rodzi się piękno.

Aby osiągnąć pokój, należy szukać tego rytmu, który jest w głębi naszego istnienia.

Religia sufichów to religia serca. Główna zasada sufizmu to rozważać serce innych, aby w przyjemności i nieprzyjemności swojego bliźniego widzieć przyjemność i nieprzyjemność Boga.

Każda ludzka osobowość jest jak utwór muzyczny, mający swój indywidualny ton i rytm.

Wartość wszystkiego istnieje dla człowieka tylko dopóki tego nie rozumie. Kiedy całkowicie zrozumie, wartość zostaje utracona, niezależnie od tego, czy to najniższa rzecz, czy najwyższa.

Kiedy ktoś patrzy na ocean, widzi tylko tę część, która mieści się w jego polu widzenia; tak samo jest z prawdą.

Widzę to tak wyraźnie jak dzień, że nadchodzi godzina, kiedy kobiety poprowadzą ludzkość ku wyższej ewolucji.

Człowiek nie słyszy dźwięku tylko przez uszy; słyszy dźwięk przez każdy por swojego ciała. Przenika całe jego istnienie.