Nigdy nie boimy się nieznanego; boimy się, że to, co znane, dobiegnie końca.

Tylko w czujnej ciszy prawda może być.

Dobroć nie znajduje się w podwórku jednostki ani na otwartym polu zbiorowości; dobroć kwitnie tylko w wolności od obu.

Przemiana może nastąpić tylko natychmiast; rewolucja jest teraz, nie jutro.

Prawda jest bardziej w procesie niż w wyniku.

Myśl jest tak sprytna, tak przebiegła, że wypacza wszystko dla własnej wygody.

Kiedy nie nazwiesz grupy ludzi, jesteś zmuszony patrzeć na każdą twarz indywidualnie i nie traktować ich wszystkich jako masę.

Chcemy być sławni jako pisarze, poeci, malarze, politycy, śpiewacy lub cokolwiek innego. Dlaczego? Ponieważ naprawdę nie kochamy tego, co robimy. Gdybyś kochał śpiewać, malować lub pisać wiersze, gdybyś naprawdę to kochał, nie martwiłbyś się tym, czy będziesz sławny, czy nie.

Czy jesteś świadomy znaczenia każdej myśli, każdej reakcji, którą masz?

Umysł, który zawsze porównuje, zawsze mierzy, zawsze będzie rodził iluzje. Jeśli porównuję siebie z tobą, kto jest sprytniejszy, bardziej inteligentny, staram się być jak ty, a tym samym zaprzeczam sobie takim, jakim jestem. Tworzę iluzję.

Wszyscy chcemy być sławnymi ludźmi, a w momencie, gdy chcemy być kimś, już nie jesteśmy wolni.

Jeśli naprawdę zrozumiemy problem, odpowiedź wyjdzie z niego, ponieważ odpowiedź nie jest oddzielona od problemu.

W sobie samym leży cały świat, a jeśli wiesz, jak patrzeć i uczyć się, drzwi są tam, a klucz jest w twoich rękach. Nikt na ziemi nie może dać ci ani klucza, ani drzwi, które otworzą, poza tobą.

Nie dąż do tego, co powinno być, ale zrozum, co jest.

Możesz bać się tylko tego, co myślisz, że znasz.

Gdyby umysł przestał mierzyć się z bohaterem, perfekcją, chwałą i tym wszystkim, byłby tym, czym jest.

Wiedza psychologiczna uczyniła nas otępiałymi.

To, czego potrzeba, zamiast uciekać, kontrolować, tłumić lub opierać się, to zrozumienie strachu; to znaczy, obserwowanie go, uczenie się o nim, bezpośrednie zetknięcie się z nim. Musimy uczyć się o strachu, a nie jak uciekać przed nim.

To, czym jesteś, jest światem. I bez twojej transformacji nie może być transformacji świata.

Istnieje sztuka patrzenia na rzeczy takimi, jakie są: bez nadawania nazw, bez zatrzymywania się w sieci słów, bez myślenia, które zakłóca percepcję.

Jeśli wydaje się, że coś jest prawdziwe, a nie działasz, marnujesz swoje życie. A życie jest zbyt cenne. To wszystko, co mamy.

Umysł musi być pusty, aby widzieć wyraźnie.

Funkcją edukacji jest pomoc w tym, byś od dzieciństwa nie naśladował nikogo, ale zawsze był sobą.