Jak żyć? - Od oddechu do oddechu.

Pewnego dnia się rodzimy, pewnego dnia musimy odejść. Kiedy odejdziemy, nie wiadomo ani nie jest to gwarantowane. Może to być każdy dzień, każda chwila, każdy oddech.

Kiedy przyjdzie twoje ostatnie tchnienie, gramatyka nic nie pomoże.

On jest prawdziwym Guru, który może objawić formę bezformowego przed twoimi oczami; który naucza prostej ścieżki, bez rytuałów i ceremonii; który nie każe ci zamykać drzwi, wstrzymywać oddechu i wyrzekać się świata; który sprawia, że dostrzegasz Najwyższego Ducha, kiedy umysł do niego przylgnie; który uczy cię spokoju wśród wszystkich twoich działań. Bez lęku, zawsze zanurzony w błogości, utrzymuje ducha jogi wśród przyjemności.

Potrzebujemy nowej apologetyki, skierowanej na dzisiejsze potrzeby, która ma na uwadze, że naszą misją nie jest wygrywanie sporów, lecz zdobywanie dusz... Taka apologetyka musi oddychać duchem humanizmu, tą pokorą i współczuciem, które rozumieją niepokoje i pytania ludzi.

Oddech nieustannie płynie i jednoczy się z duszą w nas. Tylko przez oddech możesz przejść do wewnętrznej boskiej obecności duszy.

Ciało wolne od chorób, oddech wolny od drgań, umysł wolny od stresu, intelekt wolny od zahamowań, pamięć wolna od obsesji, ego, które obejmuje wszystko, oraz dusza wolna od smutku to prawo narodzin każdego człowieka.

Z każdą minutą, każdym oddechem, każdą cząstką naszego ciała powinniśmy powtarzać tę mantrę: „poświęcenie, poświęcenie, dawanie, dawanie, kochanie, kochanie”. To najlepsza joga, która przyniesie nam trwały pokój i radość.

Dobry przyjaciel i zły przyjaciel są jak sprzedawca perfum i kowal: Sprzedawca perfum może podarować ci perfumy, możesz je od niego kupić lub przynajmniej poczuć ich zapach. Kowal może przypalić twoje ubrania, a w najgorszym wypadku wdychasz dym z jego pieca.

Szukasz mnie? Jestem na następnym siedzeniu. Moje ramię jest przy twoim. Nie znajdziesz mnie w stupach, ani w indyjskich świątyniach, ani w synagogach, ani w katedrach: nie w mszach, ani kirtanach, nie w nogach owiniętych wokół własnej szyi, ani w jedzeniu tylko warzyw. Kiedy naprawdę będziesz mnie szukać, zobaczysz mnie natychmiast – znajdziesz mnie w najmniejszym domu czasu. Kabir mówi: Uczniu, powiedz mi, czym jest Bóg? On jest oddechem w oddechu.

Kiedy ktoś osiągnie spokojny oddech, jego jedynym zadaniem pozostaje utrzymywanie stanu spokoju zawsze.

W naturze nic nie stoi w miejscu, wszystko pulsuje, pojawia się i znika. Serce, oddech, trawienie, sen i czuwanie - narodziny i śmierć - wszystko przychodzi i odchodzi w falach. Rytm, okresowość, harmonijna zmiana skrajności to zasada. Nie ma sensu buntować się przeciwko samemu wzorcowi życia.

Kiedy wsiadasz do swojego samochodu, po zamknięciu drzwi, zatrzymaj się na kilka sekund i obserwuj przepływ swojego oddechu. Stań się świadomy cichego, ale potężnego poczucia obecności.

Oddychanie jest ważne w praktyce medytacji, ponieważ jest to zdolność, która jest jednocześnie dobrowolna i mimowolna. Możesz poczuć, że oddychasz, i równie dobrze możesz poczuć, że to ono oddycha tobą. Jest to zatem pewnego rodzaju most między światem dobrowolnym a światem mimowolnym — miejscem, w którym są one jednym.

Kiedy oddech jest spokojny, to stan Kumbhaki. Kiedy ktoś widzi Siebie, nazywa się to Brahmajnaną, "Wiedzą o Brahmanie, ostatecznym Ja".

Oddech jest barometrem, który mierzy stan wewnętrzny człowieka. Kiedy zauważysz, że twój oddech jest spokojny, głęboki i bez zbędnych przerw, doświadczysz poczucia wielkiej wygody i radości.

Wolność nie jest nam dana przez nikogo; musimy ją wypracować sami. To codzienna praktyka... Nikt nie może uniemożliwić ci bycia świadomym każdego kroku, który stawiasz, ani każdego oddechu, który bierzesz.

Oddaj swoje życie temu, który już posiada twój oddech i twoje chwile.

Sztuka naprawdę ma swoje źródło w transcendencji, w niematerialnym polu czystej świadomości, które jest niezmiennym, nieśmiertelnym polem wszystkich możliwości... Kiedy świadomość artysty jest w harmonii z tym centrum nieskończonej kreatywności, jego dzieło sztuki oddycha pełnią życia, karmi twórcę, artystę, i inspiruje jego podziwiających falami błogości.

Kiedy twój umysł jest cichy, wchodzisz w przepływ miłości i po prostu płyniesz z chwili na chwilę tak naturalnie jak oddychanie. Cokolwiek się pojawi, obejmuję to miłością w tej chwili. To moja praktyka polerowania lustra, aby odzwierciedlało miłość. W tej chwili jest tylko świadomość i miłość. Jeśli ktoś zapyta mnie, jak dostać się do swojego serca, daję im tę praktykę: Jestem Miłością Świadomą.

Rzeczy, które najbardziej zasługują na naszą wdzięczność, po prostu traktujemy jako coś oczywistego. Bez powietrza nie możemy żyć dłużej niż minutę czy dwie. Codziennie wdychamy i wydychamy powietrze, ale czy kiedykolwiek czujemy wdzięczność za powietrze? Jeśli nie pijemy wody, nie przeżyjemy. Nawet nasze ciało w dużej mierze składa się z wody. Ale czy doceniamy wodę? Każdego ranka, kiedy otwieramy oczy, widzimy słońce, które błogosławi nas światłem i energią życia, które pilnie potrzebujemy. Ale czy jesteśmy wdzięczni za słońce?

Miłość to twoja pieśń - możesz ją śpiewać w każdej chwili. To jak oddychanie. Nikt ci jej nie zabierze, nikt nie może jej ci zabrać.

Pranajama (proste oddychanie Kriya) może usunąć wszystkie wewnętrzne zanieczyszczenia. Zachowaj kontrolę nad językiem, aby zdobyć kontrolę nad swoim życiem.