Modlitwa wdechu to cisza, miłość w nieskończoności to cisza, mądrość bez słów to cisza, współczucie bez celu to cisza, działanie bez działającego to cisza, uśmiechanie się z całą egzystencją to cisza.

Miłość to ostateczny stan człowieka, gdzie współczucie dominuje, a życzliwość rządzi.

Ścieżka oddania to ścieżka boskiej łaski i współczucia.

Życie to więcej niż materia. Gdyby było tylko materią, nie byłoby potrzeby komfortu. Materia nie odczuwa komfortu ani dyskomfortu, piękna ani brzydoty, miłości ani współczucia, radości ani smutku. Czy krzesło kiedykolwiek poczuje smutek czy radość? Nie, materia nie ma tych subtelniejszych wartości. One należą do sfery ducha. Ale życie to także więcej niż duch. Gdyby było tylko duchem, nie byłoby potrzeby wody, jedzenia ani odpoczynku. Ludzkie życie jest połączeniem zarówno materii, jak i ducha.

Twój przyjaciel, twój wróg, twój neutralny – wszyscy są równi. Prawdziwa współczucie jest bezstronne.

Bądź szczęśliwy z tych, którzy są szczęśliwi, miej współczucie dla nieszczęśliwych i zachowuj równowagę wobec złych.

Współczucie to brak wahania w odbiciu twojego światła na rzeczach.

Współczucie nie ma nic wspólnego z osiągnięciami. Jest przestronne i bardzo hojnie. Kiedy człowiek rozwija prawdziwe współczucie, nie jest pewny, czy jest hojnym wobec innych, czy wobec siebie, ponieważ współczucie jest hojnością środowiskową, bez kierunku, bez „dla mnie” i bez „dla nich”. Jest wypełnione radością, spontaniczną radością, stałą radością w sensie zaufania, w sensie, że radość zawiera ogromne bogactwo, obfitość.

Kiedy jesteś w gniewie, w pasji, w przemocy, w agresji, czujesz skrystalizowane ego w sobie. Kiedy jesteś w miłości, w współczuciu, nie ma go tam.

Współczucie może dźwigać cierpienie całego świata, nie odczuwając najmniejszego bólu.

Kiedy ktoś ma miłość do Boga, nie czuje żadnej fizycznej przyciągającej siły do żony, dzieci, krewnych i przyjaciół. Zachowuje tylko współczucie dla nich.

Porzuciwszy zabijanie, powstrzymując się od zabijania, żyjemy bez przemocy, z nożem odłożonym, skrupulatni, pełni miłosierdzia, drżący ze współczucia dla wszystkich istot czujących.

Intelekt jest pięknym sługą, ale strasznym panem. Intelekt jest narzędziem naszej separacji. Intuicyjne, współczujące serce to drzwi do naszej jedności.

Jeśli dołożysz wszelkich starań, by być bardziej życzliwym, pielęgnować współczucie i sprawić, by świat był lepszym miejscem, wtedy możesz powiedzieć: "Przynajmniej zrobiłem wszystko, co w mojej mocy".

To współczucie, najłaskawsza z cnót, porusza świat.

Pasja skupia się na jednej rzeczy – dlatego wypala się w pewnym momencie. Współczucie obejmuje wszystko – ma tyle paliwa do spalenia, że nigdy się nie wypala.

To nie wystarczy być współczującym. Musisz działać. Istnieją dwa aspekty działania. Jednym jest pokonanie zniekształceń i cierpień własnego umysłu, czyli w zakresie uspokajania i ostatecznego wypędzania gniewu. To działanie wynikające ze współczucia. Drugim jest bardziej społeczne, bardziej publiczne działanie. Kiedy w świecie coś musi zostać zrobione, aby naprawić niesprawiedliwość, jeśli ktoś naprawdę troszczy się o dobro innych, musi być zaangażowany i uczestniczyć.

Zaprawdę, Bóg jest Miłosierny i uwielbia współczucie, a daje współczującym to, czego nie daje surowym.

Umysł zaangażowany w współczucie jest jak przelewający się zbiornik — stałe źródło energii, determinacji i dobroci.

O ludzie! Możecie łatwo podchodzić do życia, ale pamiętajcie, że nikt z was nie może dać życia! Bądźcie miłosierni, bądźcie współczujący! I nigdy nie zapominajcie, że współczucie czyni świat szlachetnym i pięknym.

Wydaje się, że współczucie jest największą siłą.

Zachowaj stałą świadomość i świadome dążenie do mówienia dobrych słów, wykonywania dobrych czynów oraz praktykowania cierpliwości i współczucia.

Duchowość to pozwolenie współczuciu i miłości na rozwój. Kiedy zaczyna się poczucie przynależności, kończy się korupcja.