Dzięki świadomości, zyskujesz pewną postawę. Widzisz, to sposób, by osiągnąć więcej pokoju, więcej współczucia, więcej przyjaźni.

Kiedy człowiek znajduje się w nędznej sytuacji, wtedy tak, trudno jest rozwinąć prawdziwe współczucie wobec innych. Dlatego trudno mi powiedzieć ubogim ludziom: "Proszę, miejcie współczucie dla milionerów." To nie jest łatwe.

Jeśli osoba duchowa ma miłość, pokój, samokontrolę i współczucie, możemy zrozumieć, że faktycznie jest właściwie związana ze swoimi korzeniami...

Nie ma rozwiązania na zmartwienia, oprócz znalezienia pokoju, miłości i współczucia w sobie i bycia instrumentami tego współczucia poprzez połączenie z tym źródłem, które harmonizuje wszystko.

Czystość mowy, umysłu, zmysłów i współczującego serca jest potrzebna temu, kto pragnie wznieść się na boską platformę.

Choroba członka rodziny, przyjaciela lub sąsiada jest wezwaniem do chrześcijan, aby wykazać się prawdziwym współczuciem, tym łagodnym i wytrwałym dzieleniem się bólem drugiego.

Rośniemy poprzez badania, a do badania potrzebujemy doświadczenia. Skłonni jesteśmy powtarzać to, czego nie zrozumieliśmy. Jeśli jesteśmy wrażliwi i inteligentni, nie musimy cierpieć. Ból to wezwanie do uwagi i kara za nieostrożność. Inteligentne i współczujące działanie jest jedynym remedium.

Muszę kochać dusze ludzi. Ponieważ nie mogę kochać każdej inkarnacji. Muszę identyfikować się ze swoją własną duszą. A potem mogę mieć taką współczucie dla tej duszy, która ma inkarnację jak George Bush. Czuję współczucie. To karma teraźniejszości. Współczucie i miłość, to wszystko.

Jako ludzie każdy z nas ma odpowiedzialność za troskę o ludzkość. Wyrażanie troski o innych przynosi wewnętrzną siłę i głęboką satysfakcję. Jako istoty społeczne, ludzie potrzebują przyjaźni, ale przyjaźń nie pochodzi z bogactwa i władzy, lecz z okazywania współczucia i troski o innych.

Uczyń z ciszy swoje zadania, ze współczucia swoje bogactwo, a z medytacji swoją miskę żebraczą.

Patrząc na swojego sąsiada i zdając sobie sprawę z jego prawdziwego znaczenia, oraz że umrze, współczucie i litość zrodzą się w tobie dla niego, a ostatecznie go pokochasz.

Zasadniczo, istota żyjąca w materialnym istnieniu ma dwa wybory. Być marionetką mayi na sznurkach trzech modów materialnej natury lub być marionetką Krishny na sznurkach Jego miłości i współczucia.

Współczucie to most, który łączy serca i tworzy harmonijne społeczeństwo.

Korzeniem współczucia nie jest empatia; to jest życzliwość. Życzliwość jest wspaniała, ale nie jest ostatecznym współczuciem. Ostateczne współczucie łagodzi cierpienie, które pochodzi z oddzielenia. Cierpienie, które pochodzi z oddzielenia, jest złagodzone tylko wtedy, gdy jesteś w pełni obecny z drugą osobą, a nie gdy jesteś osobno obecny.

Współczucie i miłość stanowią przemoc w działaniu. Są one źródłem wszystkich duchowych cech: przebaczenia, tolerancji, wszystkich cnót. Nadają sens naszym działaniom i czynią je konstruktywnymi. Nie ma nic niezwykłego w byciu bogatym lub wysoko wykształconym; tylko wtedy, gdy jednostka ma ciepłe serce, te atrybuty stają się wartościowe.

Gdzie mówię, że On pozostaje smutny i jęczący, oznacza to wszystkie prawdziwe uczucia, które mamy w sobie, w skrusze i współczuciu, oraz wszelkie smutki i jęki, które odczuwamy, gdy nie jesteśmy zjednoczeni z naszym Panem. A wszystko, co jest pożyteczne, to Chrystus w nas. I choć niektórzy z nas czują to rzadko, nigdy nie ustaje to w Chrystusie, aż On wyprowadzi nas z całego naszego cierpienia. Bo miłość nigdy nie pozwala, by nie było współczucia.

W umyśle początkującego nie ma myśli: „Osiągnąłem coś”. Wszystkie myśli skoncentrowane na sobie ograniczają nasz ogromny umysł. Kiedy nie mamy myśli o osiągnięciach, o sobie, jesteśmy prawdziwymi początkującymi. Wtedy możemy naprawdę czegoś się nauczyć. Umysł początkującego to umysł współczucia. Kiedy nasz umysł jest pełen współczucia, jest bezgraniczny. Dogen-zenji, założyciel naszej szkoły, zawsze podkreślał, jak ważne jest wznowienie naszego bezgranicznego, pierwotnego umysłu. Wtedy zawsze będziemy wierni sobie, w współczuciu ze wszystkimi istotami i będziemy w stanie naprawdę praktykować.

Po dotarciu na szczyt, po przejściu całkowitej transformacji bytu... pozostaje jeszcze jeden krok do ukończenia tej podróży: powrót do doliny poniżej, do codziennego świata. Osoba, która wraca, nie jest tą, która zaczęła wspinaczkę. Istota, która wraca, to sama cisza, to współczucie i mądrość, to prawda wieków. Bez względu na to, jaką pokorną lub podniesioną pozycję ta istota zajmuje w społeczności, staje się ona światłem dla innych na drodze, świadectwem wolności, która pochodzi z dotknięcia szczytu góry.

Kultura i cywilizacja to dwa nierozłączne aspekty stylu życia wspólnoty, kraju lub narodu. Mężczyzna może być uznawany za kulturalnego, jeśli ładnie się ubiera i prezentuje się przed innymi — ale to niekoniecznie czyni go cywilizowaną osobą. Cywilizacja odnosi się do sposobu myślenia i odczuwania narodu; do jego rozwoju idei, takich jak nie-zabijanie, współczucie, szczerość i wierność. Kultura to zewnętrzny sposób życia. Kultura to kwiat, podczas gdy cywilizacja to jak zapach tego kwiatu. Mężczyzna może być biedny, a mimo to cywilizowany. Człowiek kulturalny, bez cywilizacji, który może być sukcesem w świecie zewnętrznym, nie jest pomocny dla społeczeństwa, ponieważ brakuje mu wewnętrznych cech i cnót, które wzbogacają rozwój jednostki i narodu. Kultura jest zewnętrzna, cywilizacja wewnętrzna. W nowoczesnym świecie integracja tych dwóch jest niezbędna. Indyjska cywilizacja jest bardzo bogata, ale jej kultura stała się pseudokulturową angielską kulturą, która nadal stwarza problemy w Indiach dzisiaj.

Bóg w nas jest twoim duchowym sercem. Twoją duszą. I w tej indywidualnej duszy spoczywa Bóg — spoczywa Jedność. Wejdź w swoją duszę i przestrzeń serca, która może być Świadomością, Miłością, Współczuciem itp... i po prostu BĄDŹ swoją przestrzenią serca. BĄDŹ swoją duszą, abyś mógł KOCHAĆ bezwarunkowo.

Współczucie można ogólnie zdefiniować jako stan umysłu, który jest niewielki, nie szkodzący i nieagresywny. Jest to postawa mentalna oparta na życzeniu, aby inni byli wolni od cierpienia i wiąże się z poczuciem zaangażowania, odpowiedzialności i szacunku wobec innych.

Współczucie, które widzisz w osobach o dobrym sercu, to współczucie Boga. Dał im je, aby chronili bezradnych.

Kobieta biologicznie ma większy potencjał do okazywania uczucia i współczucia.