Cokolwiek ktoś myśli w chwili śmierci, staje się tym; podobnie, jeśli staniesz się Satchitananda w chwili opuszczenia ciała, wtedy stajesz się sobą, ostatecznym Ja.

Śmierć może nadejść w każdej chwili. Każda chwila przybliża nas do śmierci.

Bierzesze to jedzenie mięsa. Wielu ludzi musi zabijać zwierzęta przez Twoje jedzenie mięsa. Jesteś odpowiedzialny za śmierć tych zwierząt. Zostają zabite, bo je jesz. To grzech. Jaki grzech zabijać niewinne zwierzęta i jeść je.

Życie to współistnienie wszystkich przeciwnych wartości. Radość i smutek, przyjemność i ból, w górę i w dół, gorąco i zimno, tu i tam, światło i ciemność, narodziny i śmierć. Całe doświadczenie jest kontrastem, a jedno byłoby bez sensu bez drugiego.

Śmierć nie ma nic wspólnego z odejściem. Słońce zachodzi, księżyc zachodzi, ale nie znikają.

Tylko ten, kto ma skoordynowane zrozumienie zarówno tego, co widzialne, jak i niewidzialne, materii i ducha, aktywności i tego, co za aktywnością, pokonuje Naturę, a tym samym przezwycięża śmierć.

Ludzie są tak bezmyślni, ba, tak szaleni, że niektórzy, bojąc się śmierci, zmuszają się do jej przyjęcia.

Śmierć nie jest dla nas niczym, ponieważ kiedy my jesteśmy, śmierć nie nadeszła, a kiedy śmierć nadeszła, nas już nie ma.

Jeśli śmierć nie sprawia ci bólu, kiedy jesteś martwy, to głupota pozwalać, by strach przed nią sprawiał ci ból teraz.

Jest tylko jeden Bóg, Jego imię to Prawda, On jest Stwórcą, nie boi się nikogo, jest bez nienawiści, nigdy nie umiera, On jest poza cyklem narodzin i śmierci, On jest samowiedzący, jest uświadamiany przez dobroć Prawdziwego Guru. On był Prawdziwy na początku, On był Prawdziwy, gdy zaczęły się wieki i zawsze był Prawdziwy, On jest również Prawdziwy teraz.

Choć narodziny i śmierć to naturalne zjawiska, to śmierć bliskiej osoby jest bolesna. Musisz jednak rozważyć to: to, co się wydarzyło, nie może być cofnięte. W związku z tym należy myśleć o obowiązku wobec zmarłej duszy, aby mogła spoczywać w pokoju. Jeśli pozwolisz sobie na zakłócenia, to zmarła dusza nie zazna spokoju.

Mutakallemim... stosują termin nieistnienie tylko do absolutnego nieistnienia, a nie do braku właściwości. Właściwość i brak tej właściwości są przez nich traktowane jako dwie przeciwności, traktują oni np. ślepotę i wzrok, śmierć i życie w ten sam sposób, co ciepło i zimno. Dlatego mówią, bez żadnych zastrzeżeń, że nieistnienie nie wymaga żadnego agenta, agent jest wymagany, gdy coś jest wytworzone.

Jako buddysta postrzegam śmierć jako normalny proces, rzeczywistość, którą akceptuję, wiedząc, że nastąpi, dopóki będę żył w tym ziemskim istnieniu. Wiedząc, że nie mogę jej uniknąć, nie widzę sensu w martwieniu się o nią. Mam tendencję do postrzegania śmierci jako zmiany odzieży, gdy ta jest stara i zużyta, a nie jako ostateczny koniec. Niemniej jednak śmierć jest nieprzewidywalna: nie wiemy, kiedy ani jak nastąpi. Dlatego rozsądnie jest podjąć pewne środki ostrożności, zanim to nastąpi.

Już jestem martwy. Śmierć fizyczna nie będzie miała żadnego wpływu na moją sytuację. Jestem ponadczasowym bytem. Jestem wolny od pragnienia i strachu, ponieważ nie pamiętam przeszłości ani nie wyobrażam sobie przyszłości. Gdzie nie ma nazw i kształtów, jak może być pragnienie i strach? Z brakiem pragnienia przychodzi ponadczasowość. Jestem bezpieczny, ponieważ to, czego nie ma, nie może dotknąć tego, co jest. Ty czujesz się niebezpieczny, ponieważ wyobrażasz sobie niebezpieczeństwo. Oczywiście twoje ciało jako takie jest złożone i wrażliwe i potrzebuje ochrony. Ale nie ty. Kiedy zdasz sobie sprawę ze swojego niezłomnego bytu, będziesz w pokoju.

Nie polegaj na śmierci, aby uwolniła cię od twoich niedoskonałości...

Śmierć to tylko zmiana odzieży, by czekać w weselnych szatach u bramy Wieczności.

Większość z nas jest przekonana, że jesteśmy naszymi ego, czyli tym, kim myślimy, że jesteśmy. Ego jest częścią naszej inkarnacji. Umiera z ciałem, dlatego tak boimy się śmierci. Śmierć przeraża to, kim myślisz, że jesteś, szczególnie jeśli myślisz, że jesteś tym ciałem.

Zbiegiem okoliczności lub wolą Boga obie kobiety zmarły w tym samym czasie, jedna myśląc o martwym karaluchu, a druga myśląc o Bogu. Teraz obie zostały zabrane na sąd przed Yamą, panem śmierci, i Chitraguptą, jego posłańcem, gdzie miały usłyszeć, kto dostanie co i kto pójdzie gdzie.

Śmierć jest zawsze błogosławiona, ale jest podwójnie błogosławiona dla wojownika, który umiera za swoją sprawę, czyli za prawdę.

Brak miłości do roślinnego, subtelnego, chtonijskiego, pogańskiego i seksownego aspektu świata oznacza śmierć.

Różnica między wielką duszą a zwykłym człowiekiem jest taka: ten drugi płacze, opuszczając to ciało, podczas gdy ten pierwszy śmieje się. Śmierć wydaje mu się tylko zabawą.

Śmierć to nic dla nas: ponieważ to, co zostało rozpuszczone, nie ma sensacji; a to, co nie ma sensacji, jest niczym dla nas.

Jedyną religią, którą należy nauczać, jest religia odwagi. Zarówno w tym świecie, jak i w świecie religii, prawdą jest, że strach jest pewną przyczyną degradacji i grzechu. To strach przynosi nędzę, strach przynosi śmierć, strach rodzi zło. A co powoduje strach? Ignorancja naszej własnej natury.