Nie stajemy się aniołami tylko przez narzędzie śmierci. Jeśli jesteśmy aniołami teraz, będziemy aniołami w życiu po śmierci. Jeśli jesteśmy teraz ciemnymi, negatywnymi osobowościami, będziemy tacy sami po śmierci.

Bez narodzin i śmierci, i bez nieustannej transmutacji wszystkich form życia, świat byłby statyczny, pozbawiony rytmu, nie tańczący, zabalsamowany.

Mieszkaj w pokoju w domu swojego bytu, a Posłaniec Śmierci nie będzie w stanie cię dotknąć.

Prawdziwe niebezpieczeństwo w życiu to nie śmierć, lecz życie w grzechu.

Życie jest krótkie, a czas śmierci niepewny; dlatego skup się na medytacji. Unikaj czynienia zła i zdobywaj zasługi, najlepiej jak potrafisz, nawet kosztem samego życia. Krótko mówiąc: działaj tak, abyś nie miał powodu do wstydu i trzymaj się tej zasady.

Dzieci (ignoranci) gonią za zewnętrznymi przyjemnościami; (w ten sposób) wpadają w szeroko rozprzestrzenioną pułapkę śmierci. Lecz mądry, znając naturę nieśmiertelności, nie szuka trwałości w przemijających rzeczach.

Śmierć, najstraszniejsza z wszelkich zła, dlatego nie ma dla nas znaczenia; ponieważ kiedy istniejemy, śmierć nie jest obecna, a kiedy śmierć jest obecna, my już nie istniejemy.

Boimy się śmierci z powodu bólu i z powodu myśli, że możemy zostać unicestwieni. Ten pomysł jest błędny. Jezus pokazał się swoim uczniom w fizycznej formie po swojej śmierci. Lahiri Mahasaya powrócił w ciele następnego dnia po tym, jak wszedł w mahasamadhę. Udowodnili, że nie zostali zniszczeni.

Cokolwiek nie powoduje złości, kiedy jest obecne, wywołuje jedynie nieuzasadniony ból w oczekiwaniu. Śmierć, a zatem najstraszliwsze zło, nie jest dla nas niczym, ponieważ, gdy my istniejemy, śmierć nie nadeszła, a gdy śmierć nadchodzi, my już nie istniejemy. Dlatego nie jest to nic ani dla żywych, ani dla umarłych, bo dla żywych jej nie ma, a umarli już nie istnieją.

Gdyby śmierć była końcem, to nie ma Boga i nie ma zrealizowanych mistrzów - to wszystko jest paczką kłamstw. Wielcy nie nakładaliby cię do stawania się lepszym, bo po co, jeśli, dobry czy zły, wszyscy zostajemy odrzuceni na końcu życia? Jaką wartość miałyby pisma? Nie byłoby żadnej sprawiedliwości, jeśli to istnienie jest wszystkim, co jest w życiu jednostki. Co z duszami, które żyły tylko kilka lat lub żyły w ślepych lub okaleczonych ciałach?

Mistrz Krija Jogi pokonuje śmierć, wyprowadzając duszę poza identyfikację z ciałem fizycznym, świadomie i według woli; a potem powraca do świadomości śmiertelnej formy. W tym procesie doświadcza ciała jako jedynie materialnego miejsca zamieszkania duszy. Może w nim pozostać tak długo, jak chce; a po tym, jak to ciało spełni swoją użyteczność, może je opuścić według woli, nie doświadczając bólu fizycznego ani psychicznego z powodu przywiązania, i wejść do swojego wszechobecnego domu w Bogu.

Życie pozagrobowe nie świeci przed tymi, którzy nie mają zdolności rozróżniania i którzy łatwo dają się ponieść czarowi ulotnych rzeczy. Tak jak dzieci kuszone są zabawkami, tak oni kuszeni są przyjemnością, władzą, nazwiskiem i sławą. Dla nich te wydają się jedynymi rzeczywistościami. Będąc przywiązani do rzeczy przemijających, wielokrotnie podlegają panowaniu śmierci. Jest jedna część nas, która musi umrzeć; jest inna część, która nigdy nie umiera. Kiedy człowiek może zidentyfikować się ze swoją nieśmiertelną naturą, która jest zjednoczona z Bogiem, wtedy pokonuje śmierć.

Idea nagrody i kary wynika również z tego prawa. Cokolwiek zasiejemy, musimy to zebrać. Nie może być inaczej. [...] Jeśli ktoś spędzi całe swoje życie na złym myśleniu i grzechu, to bezcelowe jest szukać szczęścia w życiu pozagrobowym; ponieważ nasze życie pozagrobowe nie jest kwestią przypadku, lecz wynika z reakcji na nasze obecne działania. [...] Powinniśmy jednak nigdy nie zapominać, że wszystkie te idee nagrody i kary istnieją w obrębie względności lub ograniczenia. Żadna dusza nie może być potępiona wiecznie przez swoje skończone złe czyny; bo przyczyna i skutek zawsze muszą być równe. Zatem nasz zdrowy rozsądek podpowiada, że teoria wiecznego potępienia i wiecznego nieba jest niemożliwa i nielogiczna, ponieważ żadna skończona akcja nie może stworzyć nieskończonego rezultatu. Zatem według Wedanty celem ludzkości nie jest ani doczesna przyjemność, ani ból, lecz Mukti, czyli absolutna wolność; a każda dusza świadomie lub nieświadomie zmierza w kierunku tego celu przez różne doświadczenia życia i śmierci.

Zamieszkaj w pokoju w domu swojego własnego jestestwa, a Posłaniec Śmierci nie będzie w stanie cię dosięgnąć.

Nawet śmierć nie zmaże naszych dobrych uczynków.

Nigdy nie zapominaj, że to tymczasowe ciało jest podatne na narodziny i śmierć.

Ludzkość powinna ponownie zadać sobie pytanie o absurdalny i zawsze niesprawiedliwy fenomen wojny, na której scenie śmierci i bólu zostaje jedynie stół negocjacyjny, który mógł i powinien był ją zapobiec.

Ciało to tylko odzież. Ile razy w tym życiu zmieniłeś swoje ubranie, ale z tego powodu nie powiedziałbyś, że się zmieniłeś. Podobnie, kiedy porzucisz ten odzienie ciała przy śmierci, nie zmieniasz się. Jesteś taki sam, nieśmiertelną duszą, dzieckiem Boga.

Śmierć jest prawem życia. Śmierć jest przyjacielem każdego żyjącego stworzenia. Jednak nikt tego nie rozumie. Wszyscy się boją. A jednak śmierć jest wiecznym towarzyszem nas wszystkich.

Całe życie filozofa to przygotowanie do śmierci.

Dopóki człowiek jest pokonany przez ciemność ignorancji, jest niewolnikiem Natury i musi zaakceptować wszystko, co nadchodzi, jako owoc jego myśli i czynów. Kiedy zbłądzi na ścieżkę nierealności, Mędrcy ogłaszają, że on niszczy samego siebie; ponieważ ten, kto trzyma się przemijającego ciała i uważa je za swoje prawdziwe Ja, musi doświadczyć śmierci wiele razy.

Gdyby człowiek mógł zrozumieć cały horror życia zwykłych ludzi, którzy kręcą się w kółko wśród nieistotnych interesów i celów, gdyby zrozumiał, co tracą, zrozumiałby, że istnieje tylko jedna rzecz, która jest dla niego poważna - uciec od ogólnego prawa, być wolnym. Co może być poważnego dla człowieka w więzieniu, który jest skazany na śmierć? Tylko jedna rzecz: jak się uratować, jak uciec: nic innego nie jest poważne.

Ocean Ducha stał się małą bańką mojej duszy. Czy to unosząc się w narodzinach, czy znikając w śmierci, w oceanie kosmicznej świadomości bańka mojego życia nie może umrzeć. Jestem niezniszczalną świadomością, chronioną w łonie nieśmiertelności Ducha.