Kiedy widzisz coś wyraźnie w swojej wyobraźni, twój twórczy „mechanizm sukcesu” w Tobie przejmuje kontrolę i wykonuje zadanie o wiele lepiej niż mógłbyś to zrobić przy pomocy świadomego wysiłku lub „woli”.

Bądź w spokoju. Nie wymaga to wysiłku, aby być w spokoju; jest to zupełnie proste. Kiedy twój umysł jest spokojny, nie masz imienia, nie masz przeszłości, nie masz relacji, nie masz kraju, nie masz duchowego osiągnięcia, nie masz braku duchowego osiągnięcia. Jest tylko obecność bycia ze sobą.

Jedynym sposobem osiągnięcia czegokolwiek w świecie wewnętrznym jest odpuszczenie – rodzaj bezwysiłkowości, relaksu. To nie jest działanie; to jest nie-działanie. To nie jest akcja; to jest bezczynność. I wydaje się to trudne, ponieważ wszystkim od samego początku mówi się: "Zrób coś; nie siedź tam tylko! Coś zawsze jest lepsze niż nic." W świecie wewnętrznym to nie są zasady. Nic jest lepsze niż wszystko.

Wierzę, że ciągły wysiłek, nieustanna praca, dążenie do jasnych celów z szczerym wysiłkiem to jedyny sposób.

Sukces jest najbliższy tym, których wysiłki są intensywne i szczere.

Nasze wysiłki, by usunąć nienawiść i obojętność ze świata, zaczynają się od próby usunięcia ich z naszego własnego umysłu.

Jaka jest wartość szczęścia, do którego musisz dążyć i pracować? Prawdziwe szczęście jest spontaniczne i bez wysiłku.

Moralista to osoba, która mówi ludziom, że powinni być bezinteresowni, podczas gdy wciąż czują się jak ego, a jego wysiłki są zawsze i nieuchronnie daremne.

Jednym z powodów, dla których wydawało się to takie trudne, by zmienić swoje nawyki, osobowość czy sposób życia, było to, że dotychczas prawie wszystkie próby zmiany były skierowane na obwód siebie, tak to ujmując, a nie na jego centrum.

Zadaniem świadomego, racjonalnego myślenia jest zdecydowanie, czego chcesz, wybór celów, które chcesz osiągnąć - i skoncentrowanie się na nich, a nie na tym, czego nie chcesz. Spędzanie czasu i wysiłku na koncentracji na tym, czego nie chcesz, jest nierozsądne.

Musimy dążyć do wolności, jeśli dążymy do samopoznania. Zadanie samopoznania i dalszego rozwoju osobistego jest tak ważne i poważne, że wymaga takiej intensywności wysiłku, że niemożliwe jest podejmowanie go byle jak i wśród innych spraw. Osoba, która podejmuje to zadanie, musi postawić je na pierwszym miejscu w swoim życiu, które nie jest na tyle długie, by mogła sobie pozwolić na marnowanie go na drobiazgi.

Gdy umysł jest uwolniony od swoich trosk, staje się cichy. Jeśli nie zakłócisz tej ciszy i pozostaniesz w niej, odkryjesz, że jest ona nasycona światłem i miłością, których nigdy wcześniej nie znałeś; a jednak od razu rozpoznajesz to jako swoją własną naturę. Kiedy przejdziesz przez to doświadczenie, nigdy już nie będziesz tym samym człowiekiem; nieposkromiony umysł może zakłócić jego spokój i zniszczyć wizję, ale na pewno powróci, pod warunkiem, że wysiłek będzie kontynuowany; aż nadejdzie dzień, gdy wszystkie więzy zostaną zerwane, iluzje i przywiązania znikną, a życie stanie się całkowicie skoncentrowane na teraźniejszości.

Dzięki własnym wysiłkom przebudź się, obserwuj siebie. I żyj radośnie.

Nie ma niczego prostszego niż bycie Jaźnią. Nie wymaga to żadnego wysiłku, żadnej pomocy. Należy porzucić błędną tożsamość i być w swoim wiecznym, naturalnym, wrodzonym stanie.

Realizacja Boga jest osiągana tylko przez wielki wysiłek jogina i przez boską łaskę.

Nie lekceważymy idei oświecenia, ale najważniejsza jest ta chwila, a nie jakiś dzień w przyszłości. Musimy wysilać się w tej chwili. To jest najważniejsze dla naszej praktyki.

Utrzymywanie umysłu w radości sprawia, że praca staje się łatwa. To umiejętność produktywności!

Medytacja to nic innego jak próba odrzucenia wszystkich obcych elementów, byś mogła zobaczyć siebie taką, jaka byłaś przed narodzinami, odbitą w czystości. To wielka cisza i wielka radość, by tam być, a gdy tylko zaczniesz tam trwać, nie ma śmierci ani czasu. Wszystki lęk, chciwość, gniew znikają: jesteś po prostu tam, bez żadnych idei, bez pragnień.

Bo moce naszego umysłu, życia i ciała są związane z ich własnymi ograniczeniami, i choćby wzniosły się one wysoko lub rozszerzyły szeroko, nie mogą wyjść poza nie. Ale mimo to, człowiek umysłowy może otworzyć się na to, co jest poza nim, i przywołać Nadmentalne Światło, Prawdę i Moc, by działały w nim i robiły to, czego umysł nie może zrobić. Jeśli umysł nie może wysiłkiem stać się tym, co jest poza umysłem, Superumysł może zstąpić i przekształcić umysł w swoją własną substancję.

Musimy dokładać ciągłych wysiłków, znowu i znowu, aby rozwijać pozytywne cechy w nas.

Kiedy twoja prawdziwa, bezwysiłkowa, radosna i wdzięczna natura zostanie uświadomiona, nie będzie to sprzeczne z codziennymi czynnościami życia.

Jeśli dołożysz wszelkich starań, by być bardziej życzliwym, pielęgnować współczucie i sprawić, by świat był lepszym miejscem, wtedy możesz powiedzieć: "Przynajmniej zrobiłem wszystko, co w mojej mocy".

Jeśli będziesz dumny ze swojego osiągnięcia lub zniechęcony z powodu idealistycznego wysiłku, twoja praktyka zamknie cię w grubej ścianie.