Śmiejemy się z wysiłków jelenia piżmowego, aby znaleźć źródło zapachu, który pochodzi od niego samego, a jednocześnie rozpaczamy nad naszymi wysiłkami, aby znaleźć pokój, który jest naszą istotą.

Największy krok ku życiu pełnemu szczęścia i prostoty to odpuszczenie. Zaufaj mocy, która już bez wysiłku troszczy się o ciebie spontanicznie.

Zgodnie z prarabdhą każdego, Ta, której funkcją jest nakazywanie, sprawia, że każdy działa. To, co się nie wydarzy, nigdy się nie wydarzy, niezależnie od wysiłku, jaki ktoś podejmie. A to, co ma się wydarzyć, na pewno się wydarzy, bez względu na to, jak bardzo ktoś stara się temu zapobiec. To jest pewne. Częścią mądrości jest zatem pozostanie w ciszy.

Kiedy zaakceptujesz wszystko, wszystko staje się poza wymiarami. Ziemia nie jest wielka, a ziarnko piasku małe. W królestwie Wielkiej Aktywności podniesienie ziarenka piasku jest tym samym, co podniesienie całego wszechświata. Uratowanie jednego istoty czującej to uratowanie wszystkich istot czujących. Twoje wysiłki w tej chwili, aby uratować jedną osobę, to to samo, co wieczne zasługi Buddy.

Zen to nie wysiłek. Wysiłek to napięcie, wysiłek to praca, wysiłek to osiąganie czegoś. Zen to nie coś, co trzeba osiągnąć. Ty już to jesteś. Po prostu zrelaksuj się, zrelaksuj się tak głęboko, że staniesz się objawieniem dla samego siebie.

Jednak zniknięcie wysiłku, aby puścić, jest dokładnie zniknięciem oddzielnego myśliciela, ego, które próbuje obserwować umysł bez ingerencji.

W świetle spokojnej i stabilnej samoświadomości, wewnętrzne energie budzą się i dokonują cudów bez wysiłku z twojej strony.

Wysiłek jest kluczem w relatywnym; bezwysiłkowość jest kluczem do Absolutu.

Jeśli zapytasz mnie, jakie są drogi Boże, powiem ci, że pierwsza to pokora, druga to pokora, a trzecia to pokora. Nie dlatego, że nie ma innych zasad, ale jeśli pokora nie wyprzedza wszystkiego, co robimy, nasze wysiłki są bezowocne.

Wysiłek plus motywacja równa się rezultat.

Koncentracja nie polega na myśleniu o jednej rzeczy. Przeciwnie, polega na wykluczaniu wszystkich myśli, ponieważ wszystkie myśli przeszkadzają poczuciu prawdziwego istnienia. Wszystkie wysiłki powinny być skierowane wyłącznie na usunięcie zasłony ignorancji. Koncentracja umysłu tylko na Jaźni doprowadzi do szczęścia lub błogości. Zbieranie myśli, powstrzymywanie ich i zapobieganie ich ucieczce na zewnątrz nazywane jest oderwaniem (vairagya). Skupienie ich w Jaźni jest praktyką duchową (sadhana). Koncentracja na sercu jest tym samym, co koncentracja na Jaźni. Serce to inne imię dla Jaźni.

Łaska jest możliwa tylko u ucznia, który przeszedł długi okres dyscypliny, surowości i praktyk duchowych. Kiedy uczeń wykonał te praktyki i podążał za wskazówkami nauczyciela z pełną wiernością, prawdomównością i szczerością, wtedy najsubtelniejsza przeszkoda zostaje usunięta przez mistrza. Doświadczenie oświecenia pochodzi ze szczerego wysiłku zarówno mistrza, jak i ucznia. Kiedy wykonujesz swoje obowiązki umiejętnie i całym sercem, zbierasz owoce łaskawie. Łaska nadchodzi, gdy działanie kończy się. Shaktipata to łaska Boga przekazywana przez mistrza.

Hindusi nie obwiniają niewidzialnej Opatrzności za całe cierpienie na tym świecie, lecz wyjaśniają je poprzez naturalne prawo przyczyny i skutku. Jeśli człowiek rodzi się szczęśliwy lub nieszczęśliwy, musi za tym stać jakiś powód; jeśli więc nie możemy znaleźć tej przyczyny w tym życiu, musiało to zdarzyć się w poprzednim życiu, ponieważ nie ma skutku bez przyczyny. Wszystko, co do nas przychodzi, to to, na co zasłużyliśmy przez własny wysiłek; a wszelkie zło, które istnieje, jest wynikiem naszych przeszłych błędów. Ponadto, jak nasze teraźniejszość została ukształtowana przez naszą przeszłość, tak nasza przyszłość będzie kształtowana przez naszą teraźniejszość.

Cichy umysł to wszystko, czego potrzebujesz. Wszystko inne wydarzy się właściwie, gdy twój umysł będzie cichy. Tak jak słońce o poranku sprawia, że świat staje się aktywny, tak samo świadomość siebie wpływa na zmiany w umyśle. W świetle spokojnej i stałej samoświadomości wewnętrzne energie budzą się i dokonują cudów bez żadnego wysiłku z twojej strony.

Wszystko, co robisz, jest właściwe, nic, co robisz, nie jest złe, ale musisz nadal wkładać niestrudzone wysiłki.

Tylko to, co zdobyte ciężką pracą, przyniesie trwałą korzyść.

Liczą się tylko nadzwyczajne wysiłki.

Możesz robić tylko jedną rzecz naraz. Po prostu rozwiązuję jeden problem i skupiam wszystkie wysiłki na tym, co robię w danym momencie.

Dwa powody mogą skłonić ludzi do wysiłków: jeśli ludzie chcą coś zdobyć, albo jeśli chcą się czegoś pozbyć. Tylko w zwykłych warunkach, bez wiedzy, ludzie nie wiedzą, czego mogą się pozbyć, ani co mogą zdobyć.

Problemy, z którymi się dzisiaj borykamy, takie jak konflikty zbrojne, zniszczenie natury, ubóstwo, głód i tak dalej, to problemy stworzone przez ludzi, które mogą zostać rozwiązane dzięki ludzkim wysiłkom, zrozumieniu i rozwojowi poczucia braterstwa i siostrzeństwa. Musimy pielęgnować uniwersalną odpowiedzialność za siebie nawzajem oraz za planetę, którą dzielimy.

Z buddyjskiego punktu widzenia rzeczywiste doświadczenie śmierci jest bardzo ważne. Chociaż to, jak i gdzie się odrodzimy, zależy głównie od karmicznych sił, nasz stan umysłu w chwili śmierci może wpłynąć na jakość naszego następnego narodzenia. Dlatego w chwili śmierci, mimo wielkiej różnorodności zgromadzonych karm, jeśli podejmiemy specjalny wysiłek, aby wygenerować cnotliwy stan umysłu, możemy wzmocnić i aktywować cnotliwą karmę, co doprowadzi do szczęśliwego odrodzenia.

Życie i miłość generują wysiłek, ale wysiłek ich nie wygeneruje.

Świadomy wysiłek hamuje i „blokuje” automatyczny mechanizm kreatywny.