Każda święta księga, która daje ci motywację duchową, jest dobra, ale nie należy rozwijać ego lub dumy z wiedzy o pismach. Wiedza teoretyczna nie wystarczy w codziennym życiu. Praktyczne doświadczenie jest niezbędne.

Najsilniej egzekwowanym ze wszystkich znanych tabu jest tabu przeciwko poznawaniu tego, kim lub czym naprawdę jesteś, za maską twojego pozornie oddzielnego, niezależnego i odizolowanego ego.

W momencie, gdy nie ma już nic do stracenia, ego pęka - a wtedy widzimy, kim naprawdę jesteśmy, za tym, kim myśleliśmy, że jesteśmy.

Kiedy malujesz, zapominasz o wszystkim, oprócz swojego obiektu. Kiedy jesteś zbyt pochłonięty tym, tracisz w tym siebie. A gdy się w tym zatracisz, twój egoizm maleje. A kiedy ego maleje, pojawia się miłość nieskończona.

Ego to niedojrzały etap rozwoju u ludzi i taki będzie rozpoznawany, gdy świadomość na planecie się zmieni. Dzieci rozwijają ego i szybko z niego wyrastają. To zupełnie coś innego niż rozwijanie ego i utkwienie w nim na resztę życia.

Ofiarowanie lub oczyszczanie ego to nazywa się oczyszczeniem. Oczyszczenie to akt odpuszczania. Dzieje się to z dyskryminującą świadomością. To znaczy, rozumiesz, że jesteś istotą przechodzącą przez życie, w którym cała drama jest ofiarą dla twojego przebudzenia.

Praktyki duchowe pomagają nam przejść od identyfikowania się z ego do identyfikowania się z duszą. Starzenie się robi to samo. Naturalnie duchowi ludzie stają się.

Ego to duch, który boi się śmierci.

Po odkryciu prawdy naturalna miłość, jaką ma się do siebie, rozszerza się, aż obejmuje cały świat. Ta miłość usuwa ego.

Chcesz być wolny jako ego, ale musisz być wolny OD ego. Być wolnym od niego to zrozumieć jego nierealność.

Kiedy głowa kozy zostaje oddzielona od ciała, tułów jeszcze przez jakiś czas walczy, nadal pokazując oznaki życia. Podobnie, choć ahamkara (egoizm) zostaje zabity w doskonałym człowieku, to jednak pozostaje wystarczająco dużo jego witalności, by umożliwić mu wykonywanie funkcji fizycznego życia; ale nie wystarcza to, by związać go znowu z światem.

Chodzenie duchową ścieżką w sposób właściwy to bardzo subtelny proces; nie jest to coś, w co należy wskoczyć naiwnie. Istnieje wiele bocznych ścieżek, które prowadzą do zniekształconej, egoistycznej wersji duchowości; możemy oszukać siebie, myśląc, że rozwijamy się duchowo, podczas gdy w rzeczywistości wzmacniamy nasze egocentryzm za pomocą duchowych technik. To fundamentalne zniekształcenie może być określane jako duchowy materializm.

Wielka rzecz zostałaby zrobiona, gdyby wszystkie te wizje Boga mogły się objąć i połączyć ze sobą; ale intelektualny dogmat i egoizm kultu stoją na przeszkodzie.

To bardzo różne, ponieważ Hindusi żyją tak, jakby byli swoimi duszami, a Amerykanie żyją tak, jakby byli swoimi ego.

Dzieci, nie możemy kontrolować naszego umysłu bez kontrolowania naszej chęci smaku. Kryterium wyboru jedzenia powinna być kwestia zdrowia, a nie smaku. Nie możemy cieszyć się rozkwitem serca bez rezygnacji ze smaku języka.

Całe nieszczęście pochodzi z ego. Z nim przychodzą wszystkie twoje problemy. Jeśli byś zaprzeczył ego i spalił je, ignorując, byłbyś wolny.

Kiedy wszedłem w duszę i krainę duszy, połączyłem się ze swoją duszą i moim ego, a moje życie jest barwione przez moją duszę - ludzie mogą identyfikować się ze swoim ego, które jest tym, kim myśleli, że są. Dusza, która jest tym, kim naprawdę są, jeśli zdecydują się na przejście do duszy, wtedy żyją w oceanie miłości.

Bhakti to jedna niezbędna rzecz. Na pewno Bóg istnieje we wszystkich istotach. Kto zatem jest bhaktą? Ten, którego umysł zamieszkuje w Bogu. Ale to nie jest możliwe, dopóki człowiek ma egoizm i próżność. Woda łaski Bożej nie może zebrać się na wysokim kopcu egoizmu. Spływa w dół.

Wszystkie pragnienia i egoizm muszą zostać wygnane z istnienia.

Ego chce pragnąć więcej niż chce mieć.

Ludzkość musiała przejść przez egoistyczne szaleństwo, a potem je przezwyciężyć.

Jeśli ego wzrośnie, wszystko inne także wzrośnie; jeśli zniknie, wszystko inne także zniknie.

Osoba posiadająca Wairagię nie rozumie przez Atman indywidualne ego, lecz Wszechobecnego Pana, który mieszka jako Jaźń i Wewnętrzny Władca we wszystkich. Jest dostrzegalny przez wszystkich jako suma całości.