Życie nie może być przeciwko tobie, ponieważ jesteś samym życiem. Życie może wydawać się sprzeczne z projekcjami ego, które rzadko są prawdą.

Osiągnięcie oświecenia z punktu widzenia ego to ekstremalna śmierć.

Możemy oszukiwać siebie, myśląc, że rozwijamy duchowość, podczas gdy w rzeczywistości wzmacniamy nasze egocentryczność poprzez techniki duchowe.

Wiedz, że upokorzenie cię nie osłabia, lecz wzmacnia. Im bardziej jesteś egoistą, tym bardziej odczuwasz upokorzenie. Kiedy jesteś dziecinny i masz większe poczucie pokrewieństwa, nie czujesz się upokorzony. Kiedy jesteś zanurzony w miłości do Istnienia, do Boskości, nic cię nie upokorzy.

Dusze kochają. To jest to, co robią dusze. Egos nie, ale dusze tak. Stań się duszą, rozejrzyj się, a będziesz zaskoczony – wszystkie istoty wokół ciebie to dusze. Stań się jedną, zobacz jedną. Kiedy wiele osób ma to połączenie serca, wtedy dowiemy się, że jesteśmy wszyscy jednością, my, ludzie na całym świecie. Będziemy jednością. Jedna miłość. I nie zapominaj o zwierzętach, drzewach, chmurach i galaktykach - to wszystko jest jedno. To jedna energia.

Ponieważ świadomość ego stała się tak dysfunkcyjna, a teraz mamy do dyspozycji te ogromne technologie i postępy naukowe, jeśli nic się nie zmieni, ego będzie wykorzystywać te rzeczy - tak, jak już to robi - i wzmocni technologię, którą teraz mamy. Postępy naukowe w dużej mierze będą wykorzystywane na rzecz ego i staną się coraz bardziej destrukcyjne.

Medytacja to bardzo potężna rzecz, która daje korzystne wibracje wszystkim. Kiedy medytujesz, na pewno wpływa to na twoje dzieci. Jeśli zarejestrujesz fale mózgowe dziecka, które śpi, podczas gdy ty medytujesz, zauważysz różnicę. Nawet twoje rośliny i zwierzęta domowe są pod wpływem twojej medytacji. Zamiast narzucać swoje ego lub problemy emocjonalne swoim dzieciom w imię dyscypliny, zdyscyplinuj siebie, a twoje dzieci też się nauczą.

W terminologii sufickiej zgniatanie ego nazywa się Nafs Kushi. A jak je zgniatamy? Zgniatamy je, czasami stawiając siebie przed sobą. Kiedy "ja" mówi: "O nie, nie powinienem być traktowany w ten sposób", wtedy mówimy: "Co z tego?". Kiedy "ja" mówi: "On powinien to zrobić, ona powinna to powiedzieć", mówimy: "Co z tego, w tę stronę czy w tamtą stronę? Każdy człowiek jest tym, czym jest; nie możesz go zmienić, ale możesz zmienić siebie". To jest zgniatanie. ... Tylko w ten sposób możemy zgniatać nasze ego.

Ego starzeje się... Dusza ewoluuje... a dla Świadomości nic się nie wydarzyło!

Kiedy osiągniesz pustkę bez ego, dzieje się wielka kreatywność.

Jesteś Bogiem. Nie jesteś ego. Jesteś Bogiem!

Wróg nienawidzi ego, które poszukiwacz chce zabić; w ten sposób, jak kowadło dla złotnika, w rzeczywistości jest przyjacielem.

Ego może istnieć tylko z celami, ambicjami, pragnieniami.

Jeśli identyfikujesz się z jakąś mentalną pozycją, to jeśli się mylisz, twoje oparte na umyśle poczucie siebie zostaje poważnie zagrożone unicestwieniem. Dlatego ego nie może pozwolić sobie na bycie w błędzie. Bycie w błędzie to jakby umierać. Wojny toczyły się o to, a niezliczone związki się rozpadły.

Duchowość automatycznie prowadzi do pokory. Kiedy kwiat przekształca się w owoc, płatki opadają same. Kiedy ktoś staje się duchowy, ego stopniowo zanika samoistnie. Drzewo pełne owoców zawsze pochyla się nisko. Pokora jest oznaką wielkości.

Jestem ofiarą dla Guru, który całkowicie wyleczył mnie z fatalnej choroby egoizmu. Chwalebne i wielkie są cnoty Guru, który wyplenił zło i nauczył mnie cnoty.

Ego jednak nie jest tym, kim naprawdę jesteś. Ego to twoje wyobrażenie o sobie; to twoja społeczna maska; to rola, którą odgrywasz. Twoja społeczna maska kwitnie dzięki aprobacie. Chce kontroli i utrzymuje się dzięki władzy, ponieważ żyje w strachu.

Człowiek zamierza; Bóg rozporządza, mówi stare przysłowie. Nie oznacza to, że Bóg wiecznie sprzeciwia się temu, co robi człowiek. W rzeczywistości chodzi o to, że gdy człowiek działa ze swoim egoizmem w sposób, który narusza wieczne prawo Boga, naturalnie odczuwa frustrację, będąc odrzuconym przez prawo Prawdy.

Duchowość wschodzi, gdy indywidualność zanika. Kiedy nasze ego staje się świadome czegoś wyższego od niego – indywidualnego Ducha lub Duszy; wtedy nastaje duchowość.

Gdziekolwiek istnieje pragnienie, tam istnieje ego, a gdziekolwiek istnieje ego, tam istnieje iluzja, ponieważ ego jest największą iluzją, jaką istnieje. Nawet u żebraka, który niczego innego nie ma, znajdziesz to samo ego, jakie znajdziesz u Aleksandra Wielkiego, ponieważ pragnienie jest takie samo. Aleksander Wielki może mieć dużo pieniędzy i dużą władzę, ale to nie ma znaczenia; on nadal pragnie. Żebrak może nie mieć nic, ale on także pragnie.

Fenomenalne istnienie ego zostaje przekroczone, gdy zanurzasz się w źródło, z którego powstaje myśl „ja”.

Pasja, gniew, chciwość, próżność, pycha, dumna, podejrzliwość i ego również dają pewną inspirację i ewolucję.

Wszystkie problemy kończą się, gdy ego umiera.