Z biegiem czasu człowiek nie czuje nawet istnienia Boga. Po osiągnięciu oświecenia widzi, że bogowie i bóstwa to wszystko Maya.

Problem z Zachodnimi ludźmi polega na tym, że chcą być świadkami własnego oświecenia.

Oświecenie to przypadek, ale niektóre działania sprawiają, że stajesz się podatny na przypadki.

Powinieneś wykonywać swoje obowiązki na świecie z miłością, a to samo znacznie przyczyni się do twojego postępu na drodze oświecenia.

Kultura jest największą przeszkodą w twoim oświeceniu, edukacji i przyzwoitości.

Łaska jest możliwa tylko u ucznia, który przeszedł długi okres dyscypliny, surowości i praktyk duchowych. Kiedy uczeń wykonał te praktyki i podążał za wskazówkami nauczyciela z pełną wiernością, prawdomównością i szczerością, wtedy najsubtelniejsza przeszkoda zostaje usunięta przez mistrza. Doświadczenie oświecenia pochodzi ze szczerego wysiłku zarówno mistrza, jak i ucznia. Kiedy wykonujesz swoje obowiązki umiejętnie i całym sercem, zbierasz owoce łaskawie. Łaska nadchodzi, gdy działanie kończy się. Shaktipata to łaska Boga przekazywana przez mistrza.

Zen jest jedyną religią na świecie, która naucza nagłego oświecenia. Mówi, że oświecenie nie zajmuje czasu, może zdarzyć się w jednej, ułamkowej chwili.

W codziennym życiu zawsze masz okazje do oświecenia. Jeśli idziesz do łazienki, masz szansę na osiągnięcie oświecenia. Kiedy gotujesz, masz szansę na osiągnięcie oświecenia. Kiedy sprzątasz podłogę, masz szansę na osiągnięcie oświecenia.

Oświecenie pozostaje niezrealizowane, dopóki jest traktowane jako konkretny stan do osiągnięcia, dla którego istnieją standardy sukcesu.

Jedność to boskość, czystość to oświecenie.

Nie tworzenie iluzji to oświecenie.

Poznanie innych to mądrość, poznanie siebie to Oświecenie.

Módl się do Boga ze łzami w oczach, gdy tylko pragniesz oświecenia lub napotkasz jakiekolwiek wątpliwości czy trudności. Pan usunie wszystkie twoje nieczystości, złagodzi twój psychiczny ból i da ci oświecenie.

Nie po zrozumieniu prawdy osiągamy oświecenie. Uświadomienie sobie prawdy to życie – istnieć tutaj i teraz.

Nie lekceważymy idei oświecenia, ale najważniejsza jest ta chwila, a nie jakiś dzień w przyszłości. Musimy wysilać się w tej chwili. To jest najważniejsze dla naszej praktyki.

Ból to paliwo, które zapala płomień naszego oświecenia.

Słowo Bóg, dla mnie, jest jak słowo oświecenie. Zostało tak zniekształcone przez nasze wyobrażenia o tym, czym jest Bóg.

Mistycyzm nie jest technologią oświecenia. Mistycyzm to czysta nauka – eksploracja istnienia.

Nawet w świecie jogin, który wiernie wypełnia swoje obowiązki, bez osobistego motywu lub przywiązania, kroczy pewną ścieżką oświecenia.

Jak Bóg rozmawiał z Arjuną, tak będzie rozmawiał z tobą. Jak podniósł ducha i świadomość Arjuny, tak podniesie cię. Jak dał Arjundze najwyższe duchowe widzenie, tak udzieli ci oświecenia.

Całkowite poddanie się jest najwyższą i najłatwiejszą metodą oświecenia. Ten, kto się poddał, jest zawsze chroniony przez boską moc. Ten, kto nic nie posiada i nie ma nikogo, kto by go chronił, należy do Boga i jest nieustannie pod ochroną Boską.

Chociaż nie mamy żadnych pisemnych komunikatów ze świata pustki, mamy pewne wskazówki lub sugestie dotyczące tego, co dzieje się w tym świecie, i to jest, można powiedzieć, oświecenie. Kiedy widzisz kwitnące śliwy lub słyszysz dźwięk małego kamienia uderzającego w bambus, to jest list ze świata pustki.

Jest to szczególny rodzaj oświecenia, kiedy czujemy, że to, co zwykłe, to, co zazwyczaj jest, jest dziwne, niepokojące i wysoce nieprawdopodobne. G.K. Chesterton powiedział kiedyś, że jedno to być zdumionym przez gorgonę lub gryfa, istoty, które nie istnieją; ale zupełnie co innego i o wiele wyższym jest zdumienie nosorożcem lub żyrafą, istotami, które istnieją, a wyglądają, jakby nie istniały. To uczucie uniwersalnej dziwności zawiera podstawowe i intensywne zdumienie nad sensem rzeczy.