Poddanie się to wiara, że moc Miłości może osiągnąć wszystko, nawet gdy nie przewidujesz wyniku.

Ścieżka jogi jest tak całkowicie pełna niezliczonych trudności, że sadhaka, który nie potrafi stawić im czoła z entuzjazmem, wiarą, cierpliwością i odwagą, nigdy nie podąży ścieżką jogi.

Pewien człowiek zapytał Mahometa, po czym może poznać prawdziwość swojej wiary. Mahomet odpowiedział: "Jeśli czerpiesz przyjemność z dobrych uczynków, które wykonałeś, i smucisz się z powodu złych, które popełniłeś, jesteś prawdziwym wierzącym." Człowiek zapytał: "Na czym polega błąd?" Mahomet powiedział: "Kiedy czyn kłuje twoje sumienie, porzuć go."

Wiara to niezachwiana ufność w coś boskiego.

Wiara to temat głowy. Oddanie to temat serca, a medytacja łączy obie te rzeczy.

Nawet wiara w Boga to tylko etap na drodze. Ostatecznie porzucasz wszystko, bo dochodzisz do czegoś tak prostego, że nie ma słów, by to wyrazić.

Powołanie i misja wiernych mogą być zrozumiane tylko w świetle odnowionego zrozumienia Kościoła jako sakramentu lub znaku i narzędzia bliskiej jedności z Bogiem, jedności całej ludzkości oraz osobistego obowiązku przywiązania się do niego.

Nigdy nie powinniśmy zapominać, że po każdej nocy jest świt. Nigdy nie powinniśmy tracić naszej optymistycznej wiary.

Potomstwo, odpowiednie wypełnianie obrzędów religijnych, wierna służba, najwyższe szczęście małżeńskie i niebiańska błogość dla przodków i siebie zależą tylko od żony.

Szczera modlitwa, pochodząca z wiernego serca, może dokonać cudów.

Im mniej czujesz, a im mocniej wierzysz, tym bardziej godna pochwały jest twoja wiara, tym bardziej będzie ceniona i szanowana; ponieważ prawdziwa wiara to znacznie więcej niż tylko opinia człowieka. W niej mamy prawdziwą wiedzę: w prawdzie nie brakuje nam nic, poza prawdziwą wiarą.

Miłość zachowuje nas w wierze i nadziei, a nadzieja prowadzi nas w miłości. A na końcu wszystko będzie miłością.

Faktem jest, że nie ma niczego, w co mógłbyś zaufać; i to straszny fakt, niezależnie od tego, czy ci się to podoba, czy nie. Psychologicznie nie ma niczego na świecie, w co mógłbyś włożyć swoją wiarę, zaufanie czy przekonanie. Ani twoi bogowie, ani twoja nauka nie mogą cię uratować, nie mogą dać ci psychologicznej pewności; musisz zaakceptować, że nie możesz zaufać niczemu.

Przez 2 000 lat Kościół był kolebką, w której Maryja składa Jezusa i powierza Go do adoracji i kontemplacji wszystkich ludów. Niech pokora Oblubienicy sprawi, że jeszcze jaśniej zabłyśnie chwała i moc Eucharystii, którą celebruje i przechowuje w swoim sercu. W znaku konsekrowanego Chleba i Wina, Chrystus Jezus zmartwychwstały i uwielbiony, światło narodów, objawia nieprzemijającą rzeczywistość Jego Wcielenia. On pozostaje żywy i rzeczywisty pośród nas, aby karmić wiernych Swoim Ciałem i Krwią.

Ziarno oddania i wiary jest ukryte w sercu każdego. Dobre towarzystwo, duchowe dyskusje i autorefleksja są niezbędne do rozwoju rośliny.

Miej wiarę w Boga i w siebie; to wyleczy wszystko. Miej nadzieję na najlepsze, oczekuj najlepszego, pracuj dla najlepszego, a wszystko będzie w porządku na końcu.

Wierność w wykonywaniu małych obowiązków daje nam siłę, by trzymać się trudnych decyzji, które życie kiedyś nas zmusi do podjęcia.

Życie i miłość generują wysiłek, ale wysiłek ich nie wygeneruje. Wiara w życie, w innych ludzi i w siebie samego jest postawą pozwalającą spontaniczności być spontanicznością, w jej własny sposób i w jej własnym czasie.

Moim celem nigdy nie powinno być podważanie wiary innych, lecz sprawienie, by stali się lepszymi wyznawcami własnej wiary.

Strach przed śmiercią pozbawia nas zarówno odwagi, jak i religii. Brak odwagi to brak wiary religijnej.

Modlitwa sprawia, że twoje serce staje się większe, aż będzie w stanie pomieścić samego Boga. Modlitwa rodzi wiarę, wiara rodzi miłość, a miłość rodzi służbę na rzecz ubogich.

Gdzie jest niezgoda, niech przyniesiemy harmonię. Gdzie jest błąd, niech przyniesiemy prawdę. Gdzie jest wątpliwość, niech przyniesiemy wiarę. Gdzie jest rozpacz, niech przyniesiemy nadzieję.

Wiara, odwaga, optymizm, patrzenie w przyszłość przynoszą nam nowe życie i więcej życia. Bezużyteczność, frustracja, życie przeszłością nie tylko charakteryzują „starość”, ale także przyczyniają się do niej.