Brak strachu pochodzi z pracy z miękkością ludzkiego serca.

Medytacja to nic innego jak próba odrzucenia wszystkich obcych elementów, byś mogła zobaczyć siebie taką, jaka byłaś przed narodzinami, odbitą w czystości. To wielka cisza i wielka radość, by tam być, a gdy tylko zaczniesz tam trwać, nie ma śmierci ani czasu. Wszystki lęk, chciwość, gniew znikają: jesteś po prostu tam, bez żadnych idei, bez pragnień.

Po uświadomieniu sobie, że nie możesz wpływać na wyniki, nie zwracaj uwagi na swoje pragnienia i lęki. Pozwól im przychodzić i odchodzić. Nie dawaj im pożywki w postaci zainteresowania i uwagi.

Zawsze utrzymuj umysł w radości. Każdy umrze raz. Tchórze cierpią katusze śmierci wciąż i wciąż, wyłącznie z powodu strachu w swoich własnych umysłach.

Nie bójcie się wchodzić w nieznane. Po prostu wyjdźcie bez lęku, wiedząc, że jestem z wami, dlatego nic złego wam się nie stanie; wszystko jest bardzo, bardzo dobrze. Zróbcie to w pełni wiary i zaufania.

Wszechświat składa się z doświadczeń, które mają na celu wypalenie twojego przywiązania, twojego trzymania się przyjemności, bólu, strachu, wszystkiego. I dopóki istnieje miejsce, w którym jesteś wrażliwy, wszechświat znajdzie sposób, by skonfrontować cię z tym.

Kiedy twój umysł jest spokojny i pełen miłości, nie ma miejsca na nienawiść ani strach. Inni będą ci ufać dzięki twojemu otwartemu sercu.

15 sierpnia 1874 - Nie jest możliwe osiągnięcie Abhaya pada, "stanu bez lęku" bez pomocy Guru. Należy trzymać się Samego siebie w domu Spokoju, bez czego nie można osiągnąć Abhaya pada, wiecznego Uświadomienia ostatecznego Ja.

Jeśli istnieje coś poza Jaźnią, to czy jest powód do lęku? Kto widzi drugie? Najpierw ego pojawia się i postrzega obiekty jako zewnętrzne. Jeśli ego nie powstaje, istnieje tylko Jaźń i nie ma drugiego.

Nie można być duchowym, dopóki ma się wstyd, nienawiść lub strach.

O Allah, nie czciłem cię z powodu pożądania nieba ani lęku przed piekłem. Czcziłem cię, ponieważ zasługujesz na uwielbienie.

Nie tłumacz żadnego dobrego impulsu. Możesz obawiać się, że popadniesz w nadmiar i zmarnujesz zbyt wiele, ale te uczucia pochodzą z lęku. W rzeczywistości Boga, im więcej dajesz z siebie – w uczuciu, hojności, wyrażaniu siebie, dobroci, twórczości i miłości – tym więcej zostanie ci dane.

Nie bój się powiedzieć Jezusowi, że Go kochasz, nawet jeśli tego nie czujesz. To sposób, by zmusić Jezusa, by Ci pomógł, by nosił Cię jak małe dziecko za słabe, by chodzić.

Niemożliwe jest, aby ktoś usunął swoje lęki dotyczące najważniejszych spraw, jeśli nie zna natury wszechświata, a mimo to wierzy w mity. Tak więc bez badania natury nie ma radości z czystej przyjemności.

Niech nic w twoim życiu nie zostanie zrobione, co wywołałoby strach, jeśli stanie się znane twojemu sąsiadowi.

Lepiej jest być wolnym od strachu leżąc na sienniku, niż mieć złotą sofę i bogaty stół i być pełnym zmartwień.

Doświadczenie smutnego i czułego serca to to, co rodzi odwagę. Zwykle odwaga oznacza, że nie boisz się, albo że, jeśli ktoś cię uderzy, odpłacisz mu tym samym. Ale nie mówimy tutaj o takiej ulicznej wersji odwagi. Prawdziwa odwaga jest owocem czułości. Pochodzi z pozwalania światu łaskotać twoje serce, twoje surowe serce. Jesteś gotów otworzyć się, bez oporu czy wstydu, i stawić czoła światu.

Jak długo chcemy kontynuować tę dramę, tę grę karmy, tę grę emocji, gniewu, zazdrości, lęku, frustracji i zmartwień? Decydujemy, czy chcemy kontynuować tę dramę trochę dłużej. Gurudev lubił używać wyrażenia: „Świat to gra pocałunków i kopnięć”. Ten świat jest pełen cierpienia, ale mało przyjemności. Trochę słodyczy, dużo kwaśności. Gurudev nazywał to „cukierkową gorzką tabletką”.

Droga do prawdy prowadzi przez zniszczenie fałszu. Aby zniszczyć fałsz, musisz zakwestionować swoje najbardziej zakorzenione przekonania. Z nich najgorsze jest przekonanie, że jesteś ciałem. Z ciałem przychodzi świat, a ze światem – Bóg, który rzekomo stworzył świat, i w ten sposób zaczynają się – lęki, religie, modlitwy, ofiary, wszelkiego rodzaju systemy – wszystko po to, by chronić i wspierać dziecko-człowieka, przerażonego potworami, które sam stworzył. Zdaj sobie sprawę, że to, czym jesteś, nie może się narodzić ani umrzeć, a po usunięciu lęku, wszelkie cierpienie znika.

...służba nie ma żadnego sensu, chyba że czerpiemy z niej przyjemność. Kiedy jest wykonywana na pokaz lub z lęku przed opinią publiczną, ogranicza człowieka i niszczy jego ducha. Służba wykonywana bez radości nie pomaga ani słudze, ani temu, komu jest świadczona.

Strach został dany człowiekowi jako środek ostrzegawczy, aby uchronić go przed bólem; nie jest przeznaczony do pielęgnowania i nadużywania.

Jeśli wyobrażasz sobie siebie jako oddzielnego od świata, świat wyda się oddzielony od ciebie i doświadczysz pragnienia i strachu. Ja nie widzę świata jako oddzielonego od mnie, dlatego nie ma niczego, czego bym pragnął lub się bał.

Dla mnie moment śmierci będzie momentem radości, a nie strachu. Płakałem, gdy się urodziłem, a umrę, śmiejąc się.