Czy zdajesz sobie sprawę, że Jezus jest tam w tabernakulum specjalnie dla ciebie – tylko dla ciebie? On pali się pragnieniem, by przyjść do twojego serca… nie słuchaj demona, śmiej się z niego, idź bez lęku, by przyjąć Jezusa pokoju i miłości.

Życie głupca jest puste z wdzięczności, a pełne lęków; jego bieg zmierza wyłącznie ku przyszłości.

Jeśli weźmiemy schronienie w lotosowych stopach duchowego mistrza, możemy stać się wolni od iluzji, strachu i cierpienia. Jeśli szczerze poprosimy o jego łaskę bez żadnej zdrady, wtedy duchowy mistrz udzieli nam wszelkiej pomyślności.

Każde narzędzie, które pozwala uwolnić się od strachu przed innymi, jest naturalnym dobrem.

Jedyną religią, którą należy nauczać, jest religia odwagi. Zarówno w tym świecie, jak i w świecie religii, prawdą jest, że strach jest pewną przyczyną degradacji i grzechu. To strach przynosi nędzę, strach przynosi śmierć, strach rodzi zło. A co powoduje strach? Ignorancja naszej własnej natury.

Naucz się patrzeć bez wyobraźni, słuchać bez zniekształceń: to wszystko. Przestań nadawać nazwy i kształty temu, co jest zasadniczo bezimienne i bezkształtne, uświadom sobie, że każdy sposób postrzegania jest subiektywny, że to, co widzisz lub słyszysz, dotykasz lub wąchasz, czujesz lub myślisz, oczekujesz lub wyobrażasz, znajduje się w umyśle, a nie w rzeczywistości, a doświadczysz pokoju i wolności od lęku.

Ale na szczytach Himalajów mam miejsce, gdzie postanowiłem, że nic nie wejdzie, oprócz czystej prawdy. Tam chcę opracować tę ideę, o której mówiłem ci dzisiaj. Są tam Anglik i Angielka odpowiedzialni za to miejsce. Celem jest szkolenie poszukiwaczy prawdy i wychowywanie dzieci bez lęku i przesądów. Nie usłyszą tam o Chrystusach, Buddach, Sziwach czy Wisznuach - żadnym z tych.

To strach jest największą przyczyną cierpienia na świecie.

Człowiek sukcesu ma następujące cechy: Uśmiech, który nie umiera; cierpliwość; odważny umysł; miłość; pewność siebie; miłość do wszystkich.

Przebaczenie uwalnia duszę. Usuwa strach. Dlatego jest tak potężną bronią.

Pracować bez przywiązania to pracować bez oczekiwania nagrody lub strachu przed karą w tym świecie lub w przyszłym. Praca w ten sposób jest środkiem do celu, a celem jest Bóg.

Kiedyś bałem się takich rzeczy jak udary, ale teraz odkryłem, że strach przed udarem jest gorszy niż sam udar.

Właściwy sposób radzenia sobie z mentalnym nieszczęściem musi także dotyczyć umysłu. Na poziomie emocjonalnym, złość, strach i niepokój przynoszą nieszczęście. Naukowcy mówią, że osłabiają nasz system odpornościowy. Z drugiej strony, jesteśmy również wyposażeni w poczucie czułości i współczucia dla dobra innych.

Boimy się śmierci z powodu bólu i z powodu myśli, że możemy zostać unicestwieni. Ten pomysł jest błędny. Jezus pokazał się swoim uczniom w fizycznej formie po swojej śmierci. Lahiri Mahasaya powrócił w ciele następnego dnia po tym, jak wszedł w mahasamadhę. Udowodnili, że nie zostali zniszczeni.

Nie masz nic do stracenia. Jedynym, co możesz stracić, jest twój stres i zmartwienia, małostkowość, strach i niepokój. A strach i niepokój, stres i zmartwienia w małym, wąskim umyśle nie pozwolą umysłowi być wolnym, nie pozwolą umysłowi doświadczyć swojego nieskończonego potencjału, nie pozwolą umysłowi stać się silniejszym na tej planecie.

Kiedy stajesz się komfortowy z niepewnością, w twoim życiu otwierają się nieskończone możliwości. Oznacza to, że strach nie jest już dominującym czynnikiem w tym, co robisz, i nie powstrzymuje cię już przed podjęciem działania, aby rozpocząć zmiany. Rzymski filozof Tacyt słusznie zauważył, że „pragnienie bezpieczeństwa stoi w opozycji do każdej wielkiej i szlachetnej działalności”. Jeśli niepewność jest dla ciebie nieakceptowalna, zamienia się w strach. Jeśli jest całkowicie akceptowalna, zamienia się w żywotność, czujność i kreatywność.

Pożądanie przynosi ból; pożądanie przynosi strach. Jeśli nie poddasz się pożądaniu, będziesz wolny od bólu i strachu.

Módl się szczerze od wewnątrz: „O łaskawy i współczujący Guru, proszę, zabierz mnie na drugi brzeg.” Nie ma się czego bać.

Współczucie i litość są bardzo różne. Współczucie odzwierciedla tęsknotę serca za połączeniem i przejęciem części cierpienia, podczas gdy litość to kontrolowany zestaw myśli, mający na celu zapewnienie separacji. Współczucie to spontaniczna odpowiedź miłości; litość to mimowolny odruch strachu.

Nie bój się ciemności, jeśli nosisz światło w sobie.

Jeśli się boisz, będziesz tylko dalej tworzyć ten strach. Jeśli chcesz to zmienić, zmień to z poziomu swojej duszy.

To, czego potrzeba, zamiast uciekać, kontrolować, tłumić lub opierać się, to zrozumienie strachu; to znaczy, obserwowanie go, uczenie się o nim, bezpośrednie zetknięcie się z nim. Musimy uczyć się o strachu, a nie jak uciekać przed nim.

Niezależnie od tego, czy boimy się bólu i cierpienia, czy nie, ból i cierpienie przyjdą do każdego. Dlaczego nie skoncentrować naszego umysłu na tym, dokąd chcemy zmierzać?