Jedną z funkcji myślenia jest bycie cały czas zajętym czymś. Większość z nas chce, aby nasz umysł był ciągle czymś zajęty, by nie pozwolić nam dostrzec siebie takimi, jakimi naprawdę jesteśmy. Boimy się być pustymi. Boimy się spojrzeć na nasze lęki.

W posłuszeństwie zawsze jest strach, a strach zaciemnia umysł.

Strach zniknie, gdy zrozumiesz, że porażka nie jest czymś wstydliwym, szkodliwym, niszczącym ani bolesnym, ale czymś naturalnym.

Głupcy żyją w strachu, mądry człowiek żyje w sile.

Kiedy w ten sposób ukrywamy się przed światem, czujemy się bezpiecznie. Możemy myśleć, że uciszyliśmy nasz strach, ale w rzeczywistości czynimy się odrętwiałymi od strachu. Otaczamy się własnymi znajomymi myślami, by nic ostrego ani bolesnego nie mogło nas dotknąć.

Jaka radość, że pamiętamy, że ona jest naszą Matką! Ponieważ nas kocha i zna nasze słabości, czego mamy się bać?

Jesteś świadkiem trzech ciał: fizycznego, subtelnego i przyczynowego oraz trzech czasów: przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, a także tej pustki. W opowieści o dziesiątym człowieku, kiedy każdy z nich liczył i myślał, że jest tylko dziewięciu, każdy zapominał policzyć siebie, jest etap, kiedy myślą, że jeden brakuje, ale nie wiedzą, kto to jest; i to odpowiada pustce. Jesteśmy tak przyzwyczajeni do pojęcia, że wszystko, co widzimy wokół nas, jest trwałe i że jesteśmy tym ciałem, że gdy wszystko to przestaje istnieć, wyobrażamy sobie i boimy się, że i my przestaliśmy istnieć.

Gdy uwalniamy się od własnego lęku, nasza obecność automatycznie uwalnia innych.

Nasze interakcje z innymi odzwierciedlają taniec między miłością a strachem.

Analizuj siebie. Wszystkie emocje są odbiciem w ciele i umyśle. Zazdrość i strach powodują bladość twarzy, miłość sprawia, że ona promienieje.

Rób to, czego się boisz, a twój strach umrze.

Strach pojawia się, ponieważ nie żyjesz w zgodzie z życiem, lecz w swoim umyśle.

Miłość to światło, które nigdy nie zamieszkuje serca opanowanego strachem.

To, czego ludzie się boją, to nie to, że śmierć to unicestwienie, ale to, że to nie jest koniec.

Zli ludzie wykonują rozkazy ze strachu, dobrzy ludzie z miłości.

Mądry człowiek nie odrzuca życia ani nie boi się śmierci... tak jak nie wybiera koniecznie największej ilości jedzenia, lecz najprzyjemniejsze jedzenie, tak też nie preferuje najdłuższego czasu, lecz najbardziej przyjemny.

Ludzie, wierzący w mity, zawsze będą się bać czegoś strasznego, wiecznej kary jako pewnej lub prawdopodobnej . . . Ludzie opierają wszystkie te lęki nie na dojrzałych opiniach, ale na irracjonalnych fantazjach, że bardziej niepokoi ich strach przed nieznanym niż konfrontacja z faktami. Spokój umysłu leży w uwolnieniu się od tych wszystkich lęków.

Ostatecznie nie ma czegoś takiego jak "moja świadomość", jest tylko jedna świadomość i poczucie połączenia z tą jedną świadomością (czuję to nieprzerwanie, dlatego mogę powiedzieć, że wiem to na pewno), poczucie tego połączenia z jedną świadomością, która przenika wszechświat, która w niektórych tradycjach nazywana jest Bogiem, poczucie tego uwalnia cię od strachu, od lęku i przenosi cię do bardzo głębokiego miejsca pokoju, ale także do wyższego stanu życia.

Dopóki nie będziemy mogli spojrzeć na strach i zaakceptować go jako cień osobistego istnienia, jako osoby będziemy skazani na strach.

Cały sekret istnienia to brak strachu.

Sztuka życia… nie polega ani na beztroskim dryfowaniu, ani na bojaźliwym trzymaniu się przeszłości. Polega na byciu wrażliwym na każdą chwilę, traktowaniu jej jako zupełnie nową i wyjątkową, na otwartości umysłu i pełnej receptywności.

Nigdy się nie bój! Nawet jeśli upadłeś, to nie ma znaczenia. Guru preceptor jest zbawcą upadłych.

Lęk to strach, że jedna z par przeciwieństw może zniweczyć drugą. Na zawsze.