Prowadzenie życia skoncentrowanego na Bogu jest proste i wzniosłe, ale z powodu naszych skomplikowanych umysłów mamy tendencję do szukania czegoś trudniejszego, ponieważ czujemy, że jeśli to jest tak łatwe, to nie może działać.

Prawda jest taka, że człowiek to jedna jednostka z dwoma aspektami, jak jedna linia z dwoma końcami. Jeśli spojrzysz na końce, to dwa. Jeśli spojrzysz na linię, to jedno. Jeden koniec linii jest ograniczony, drugi koniec linii jest nieograniczony. Jeden koniec to człowiek, drugi koniec to Bóg.

Jeśli istnieje coś bardziej doskonałego niż prawda, to jest to Bóg; jeśli nie, to sama prawda jest Bogiem.

Każdy ma swoją wyobraźnię Boga. Najlepiej, jeśli każdy pozostanie w swojej własnej wyobraźni.

Ale kto postępuje według prawdy, ten przychodzi do światła, aby stało się jawne, że jego czyny są dokonane w Bogu. — Jan 3:21

Pan Bóg pokazał, że czyn zostanie dokonany, a On sam go dokona, a ja nie zrobię nic, oprócz grzechu, a mój grzech nie zatrzyma Jego Dobroci.

Każde działanie w imieniu Boga wraca dziesięciokrotnie.

Ponieważ Boga można zobaczyć tylko Jego własnym światłem, tak też można Go kochać tylko Jego własną miłością.

Chrześcijanin powinien zawsze pamiętać, że wartość jego dobrych uczynków nie zależy od ich liczby i doskonałości, ale od miłości Boga, która skłania go do ich wykonywania.

Nic w całym stworzeniu nie jest tak podobne do Boga jak cisza.

To głupota modlić się do bogów o to, co człowiek może zdobyć sam.

Bóg prowadzi każdą duszę oddzielną drogą.

Świętość polega po prostu na wypełnianiu woli Bożej i byciu tym, czym Bóg chce, abyśmy byli.

Intencją natury nie jest jedzenie, picie, ubranie, ani komfort, ani cokolwiek innego, w czym Bóg zostałby pominięty. Niezależnie od tego, czy ci się to podoba, czy nie, czy o tym wiesz, czy nie, natura potajemnie szuka, poluje, próbuje wydobyć ślad, na którym można znaleźć Boga.

Bóg jest w domu. My jesteśmy w dalekim kraju.

Kiedy Bóg wysyła swojego anioła do duszy, staje się ona tym, który wie na pewno.

Ćwicz swoją sadhanę regularnie, jak zostało to nakazane. Pamiętaj jedną rzecz: nie siedź zbyt długo na medytacji. Zamiast tego, siadaj kilka razy w ciągu dnia. Ponadto jedz zdrowe jedzenie i nie przejadaj się. Jeśli będziesz postępować w ten sposób, z pewnością osiągniesz postęp duchowy, ponieważ Bóg kocha cichych i pokornych. On ich słucha.

W życiu duchowym najłatwiejszym sposobem na pokonanie ego jest codzienne składanie Bogu wdzięczności przez pięć minut. Jeśli nie możesz składać wdzięczności przez pięć minut, zrób to przez jedną minutę. Złóż swoją wdzięczność Bogu. Wtedy poczujesz, że w tobie rośnie słodki, pachnący i piękny kwiat. To kwiat pokory.

To, kim jesteś, jest znacznie większe niż cokolwiek lub ktokolwiek, za czym kiedykolwiek tęskniłeś. Bóg objawia się w Tobie w sposób, w jaki nie objawia się w żadnym innym człowieku. Twoja twarz jest inna niż twarze innych, Twoja dusza jest inna niż dusze innych, jesteś wystarczający sam w sobie; gdyż w Twojej duszy leży największy skarb - Bóg.

Śpiewaj pieśni, których nikt nie śpiewał, myśl myśli, które nigdy nie brzmiały w mózgu, chodź ścieżkami, których nikt nie przeszedł, płacz łzami, które nikt nie wylał dla Boga, daj pokój wszystkim, którym nikt inny nie dał, weź Go za swojego, który wszędzie jest odrzucany. Kochaj wszystkich miłością, jakiej nikt nie czuł, i staw czoła bitwie życia z siłą, której nic nie może osłabić.

Jeśli udajesz religijnego, a nie żyjesz życiem, które Bóg podkreśla, powinieneś się obudzić. To źle być nieszczerym. Najlepszy czas, aby rozpocząć życie religijne, to kiedy jesteś młody i zdrowy. Jeśli masz krótki czas do życia, musisz ciężej nad tym pracować. A jeśli masz długi czas do życia, nie powinieneś marnować tej cennej okazji.

Wszyscy wielcy ludzie świata, niezależnie od ich misji życiowej, udowodnili swoją wielkość jedną cechą: wytrwałością. Wytrwała osobowość jest jak statek, który może wytrzymać burze i wiatry w każdych warunkach, statek, który ratuje siebie i innych. Takie błogosławione osobowości, pokazujące siłę Boga, nazywane są zbawcami ludzkości.

Faktem jest, że nie ma niczego, w co mógłbyś zaufać; i to straszny fakt, niezależnie od tego, czy ci się to podoba, czy nie. Psychologicznie nie ma niczego na świecie, w co mógłbyś włożyć swoją wiarę, zaufanie czy przekonanie. Ani twoi bogowie, ani twoja nauka nie mogą cię uratować, nie mogą dać ci psychologicznej pewności; musisz zaakceptować, że nie możesz zaufać niczemu.