Mów niewiele, a to niewiele tylko wtedy, gdy twoje własne cele tego wymagają. Niebo dało ci dwoje uszu, ale tylko jeden język, co oznacza: słuchaj dwóch rzeczy, ale nie bądź pierwszy, by zaproponować którąkolwiek.

Powód, dla którego Niebo i Ziemia są wieczne, to dlatego, że nie istnieją dla siebie.

W każdym z nas jest ogromna cisza, która nas przyciąga, a odzyskanie własnej ciszy może nas nauczyć języka nieba.

Ogromnym problemem na świecie dzisiaj, jak wszyscy wiedzą, jest terroryzm, gdzie ludzie w imię religii zabijają się nawzajem, zabijają innych, tylko po to, by trafić do nieba, myśląc, że tylko oni tam pójdą.

Pokornie służąc wszystkim ich pięknem, kwiaty mówią do nas więcej o Bogu niż cokolwiek innego. Każdy z nich przynosi wiadomość, że Niebieski Ojciec jest tuż obok.

Baczcie, abyście nie wykonywali swoich uczynków sprawiedliwości przed ludźmi, aby was widzieli. Jeśli to robicie, nie będziecie mieć nagrody u Ojca waszego, który jest w niebie. — Mateusz 6:1

Kto mnie wyprze się przed ludźmi, tego i ja się wyprę przed moim Ojcem, który jest w niebie. — Mateusz 10:33

Modlitwa jest pragnieniem serca, jest prostym spojrzeniem skierowanym ku niebu, jest wołaniem o wdzięczność i miłość w trakcie próby, jak i radości; w końcu jest czymś wielkim, nadprzyrodzonym, co poszerza moją duszę i łączy ją z Jezusem.

Dla mnie modlitwa oznacza wyjście z serca ku Bogu; oznacza podniesienie oczu, zupełnie prosto, ku niebu, krzyk wdzięcznej miłości, z szczytu radości lub dna rozpaczy; to ogromna, nadprzyrodzona siła, która otwiera moje serce i łączy mnie blisko z Jezusem.

Nie po to, by pozostać w złotym kielichu, zstępuje codziennie z Nieba, ale po to, by znaleźć inne Niebo, Niebo naszej duszy, w którym On cieszy się.

Tylko ten, w którym Bóg jest obecny we wszystkim i kto używa swojego rozumu w najwyższym stopniu i czerpie z tego radość, zna prawdziwy pokój i ma prawdziwe Królestwo Niebieskie.

Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi, gdzie mol i rdza niszczą, i gdzie złodzieje włamują się i kradną. Lecz gromadźcie sobie skarby w niebie, gdzie ani mol, ani rdza nie niszczą, i gdzie złodzieje nie włamują się ani nie kradną. Gdzie skarb twój, tam będzie i serce twoje. — Mateusz 6:19-21

Człowiek powinien drżeć, świat powinien wibrować, całe niebo powinno być głęboko poruszone, gdy Syn Boży pojawi się na ołtarzu w rękach kapłana.

Nasze czyny są nasze; ich konsekwencje należą do Nieba.

Każdy sprawiedliwy jest wezwany do uczestnictwa w Królestwie Niebieskim – niezależnie od tego, czy jest Buddystą, Żydem, czy Ateistą – o ile jest dobry.

Medytacja to prosta podróż umysłu do Królestwa Niebieskiego obecnego w sercu każdego człowieka.

Potomstwo, odpowiednie wypełnianie obrzędów religijnych, wierna służba, najwyższe szczęście małżeńskie i niebiańska błogość dla przodków i siebie zależą tylko od żony.

Ciemne chmury stają się kwiatami nieba, gdy są pocałowane przez światło.

O Jezu! Dziś spełniłeś wszystkie moje pragnienia. Od teraz, blisko Eucharystii, będę w stanie poświęcić się w ciszy, czekać na Niebo w pokoju. Trzymając się otwartym na promienie Boskiej Hostii, W tym piecu miłości będę pochłonięta, A jak serafin, Panie, będę Cię kochać.

Mówi się, że żadne drzewo nie urośnie do nieba, jeśli jego korzenie nie sięgną piekła.

Kiedy udaje nam się kochać bez oczekiwań, obliczeń, negocjacji, naprawdę jesteśmy w niebie.

Uczucia porażki - strach, lęk, brak pewności siebie - nie pochodzą z jakiejś niebiańskiej wyroczni. Nie są zapisane w gwiazdach. To nie jest święta ewangelia. Nie są to też zapowiedzi niezmiennego i zdecydowanego losu, który oznacza, że porażka jest postanowiona i zadecydowana. Pochodzą one z twojego własnego umysłu.

Naprawdę żałować swoich błędów to jak otworzyć drzwi do Nieba.