Istnieją ołtarze, ale oto największy z ołtarzy, żywe, świadome ludzkie ciało, a modlitwa przy tym ołtarzu jest o wiele wyższa niż modlitwa przy martwych symbolach.

Najważniejszą kwestią tego wieku jest, czy przyszły postęp ludzkości będzie kierowany przez nowoczesny umysł ekonomiczny i materialistyczny Zachodu, czy przez szlachetniejszy pragmatyzm kierowany, wzniesiony i oświecony przez kulturę duchową i wiedzę.

To dopiero wtedy, gdy jednostka jest dobra, społeczeństwo będzie postępować. Kiedy społeczeństwo i naród będą oparte na przestrzeganiu ludzkich wartości.

Kiedy ludzkie ciało samo jest zrobione z mięsa, gdzie jest potrzeba spożywania mięsa ptaków i zwierząt? Powinieneś spożywać tylko święte jedzenie. Tylko wtedy będziesz mieć święte uczucia.

Ile razy podnosiliśmy na ulicach istoty ludzkie, które żyły jak zwierzęta i pragnęły umrzeć jak anioły!

Nasza planeta jest obdarzona ogromnymi zasobami naturalnymi. Jeśli będziemy je wykorzystywać mądrze, zaczynając od eliminacji militaryzmu i wojny, każdy człowiek będzie mógł prowadzić zdrowe, pomyślne życie.

Zasadniczo człowiek jest zwierzęciem społecznym. Dlatego jeśli stworzysz chwilę szczęścia dla innych, poczujesz głęboką satysfakcję.

Ludzkie pojęcia, niezależnie od tego, jak wielkie mogą się wydawać, mają swoje ograniczenia.

Szczerość jest cechą duszy, którą Bóg dał każdemu człowiekowi, ale nie wszyscy ją wyrażają.

Kryteria sukcesu: jesteś wolny, żyjesz chwilą obecną, jesteś użyteczny dla ludzi wokół ciebie i czujesz miłość do całej ludzkości.

Mądrość jest jedną z niewielu rzeczy w ludzkim życiu, które nie maleją z wiekiem.

Potęga wspomnień i oczekiwań jest tak wielka, że dla większości ludzi przeszłość i przyszłość są nie mniej realne, a wręcz bardziej realne niż teraźniejszość.

Każdy człowiek powinien mieć ideę dbania o środowisko, o naturę, o wodę. Zużywanie zbyt dużej ilości lub marnowanie wody powinno wywoływać jakieś poczucie troski lub niepokoju. Jakąś odpowiedzialność, a z tym poczucie dyscypliny.

Nie ma większego cudu niż nasze świadome wysiłki, by stać się dobrymi ludźmi.

Im więcej ktoś studiuje harmonię muzyki, a potem bada ludzką naturę, jak ludzie się zgadzają i jak się nie zgadzają, jak występuje przyciąganie i odpychanie, tym bardziej dostrzega, że to wszystko jest muzyką.

Ludzka dusza w swojej podróży przechodzi od prawa do miłości, od dyscypliny do wyzwolenia, od płaszczyzny moralnej do duchowej.

Ludzkość porusza się w kręgu. Postęp w rzeczach mechanicznych ostatnich stu lat nastąpił kosztem utraty wielu innych rzeczy, które być może były znacznie ważniejsze.

... zjednoczmy się nie pomimo naszych różnic, ale poprzez nie. Różnice nigdy nie mogą zostać zatarte, a życie byłoby o wiele uboższe bez nich. Niech wszystkie rasy ludzkie zachowają swoje osobowości, a mimo to zbliżą się, nie w martwej jednolitości, ale w żywej jedności.

Spokojna przyjemność stanowi najwyższe dobro człowieka.

Wiedz, że dla ludzkiego umysłu istnieją pewne przedmioty percepcji, które mieszczą się w zakresie jego natury i zdolności; z drugiej strony, wśród rzeczy, które rzeczywiście istnieją, istnieją pewne przedmioty, które umysł w żaden sposób nie jest w stanie uchwycić: bramy percepcji są przed nim zamknięte.

Wizje starożytnej Indii, w swoich eksperymentach i wysiłkach w duchowym szkoleniu i podboju ciała, doskonaliły odkrycie, które swoją wagą dla przyszłości ludzkiej wiedzy przyćmiewa przepowiednie Newtona i Galileusza, nawet odkrycie indukcyjnej i eksperymentalnej metody w nauce nie było bardziej doniosłe.

Jest również w rozpaczy z powodu niemożności zrozumienia lub wniesienia jakiegokolwiek produktywnego wkładu w wysoce zorganizowany chaos naszego systemu polityczno-ekonomicznego, że duża liczba ludzi po prostu porzuca zobowiązania polityczne i społeczne. Pozwalają po prostu, by społeczeństwo zostało przejęte przez wzór organizacji, który jest tak samo samopowielający się jak chwast, a którego cele i wartości nie są ludzkie ani instynktowne, lecz mechaniczne.

Czyż nie byłoby cudownie, gdybyś mógł oszczędzić im wszelkiego cierpienia? Nie, nie byłoby. Nie rozwinęliby się jako ludzie i pozostaliby płytcy, zidentyfikowani z zewnętrzną formą rzeczy. Cierpienie prowadzi cię głębiej. Paradoks polega na tym, że cierpienie jest wynikiem identyfikacji z formą i eroduje identyfikację z formą. Duża część z tego wynika z ego, chociaż ostatecznie cierpienie niszczy ego — ale nie zanim nie będziesz cierpieć świadomie.