Najpierw ludzki umysł powinien zostać zharmonizowany, a wtedy harmonia Natury nastąpi spontanicznie.

Choć w niektórych przypadkach szkody mogą być nieodwracalne, w wielu innych przypadkach wciąż można je powstrzymać. Konieczne jest jednak, aby cała społeczność ludzka – jednostki, państwa i organizacje międzynarodowe – poważnie podchodziły do odpowiedzialności, która do nich należy.

Sakramenty wprowadzają świętość w obszar ludzkiej natury: przenikają duszę i ciało, kobiecość i męskość osobowego podmiotu mocą świętości.

Wierzę, że na każdym poziomie społeczeństwa kluczem do szczęśliwszego świata jest rozwój współczucia. Nie musimy stawać się religijni, ani musimy wierzyć w jakąś ideologię. Wszystko, co jest potrzebne, to, aby każdy z nas rozwijał swoje dobre ludzkie cechy.

To nie jest ludzka natura, cieszyć się tym, co dostajemy bez wysiłku.

Ufaj życiu, nawet jeśli nie możesz ufać ludziom. Natura ludzka jest zawodna, ale samo życie rządzi się niezmiennym prawem. Prawa akcja zawsze prowadzi, w końcu, do zwycięstwa.

Wdzięczność jest najpiękniejszą rzeczą w życiu poszukiwacza - w całym ludzkim życiu. Jeśli w twoim sercu jest wdzięczność, wtedy w twoich oczach będzie ogromna słodycz.

Język powinien wypełniać twoje indywidualne istnienie jako pełnowartościowego człowieka... Język powinien być czymś więcej niż tylko przetrwaniem.

Człowiek ma tyle skór w sobie, które pokrywają głębiny serca. Wiemy tyle rzeczy, ale nie znamy siebie! Dlaczego, trzydzieści lub czterdzieści skór, grubszych i twardszych niż skóra wołu czy niedźwiedzia, pokrywa duszę. Wejdź w swoją własną ziemię i ucz się poznawać siebie tam.

Kultura to perwersja. Fetyszyzuje przedmioty, tworzy manię konsumpcyjną, głosi nieskończone formy fałszywego szczęścia, nieskończone formy fałszywego zrozumienia w postaci dziwacznych religii i głupich kultów. Zaprasza ludzi do umniejszania siebie i dehumanizowania siebie, zachowując się jak maszyny.

Rodzice tworzą poczucie winy. To największy grzech przeciwko ludzkości. Stworzenie poczucia winy w dziecku to przestępstwo, ponieważ po stworzeniu poczucia winy dziecko nigdy się od niego nie uwolni. Jeśli nie jest bardzo inteligentne, będzie mu niemożliwe pozbycie się go; coś z niego będzie pozostawać wokół niego, jak kac.

Stowarzyszenie jest głównym bodźcem w życiu człowieka do służenia Sri Hari. Dzięki stowarzyszeniu z nieduchowymi, człowiek zdobywa materialny dobrobyt. Dzięki stowarzyszeniu z wielbicielami, duchowa dusza stopniowo staje się pochłonięta służeniem Sri Hari. To jest największe schronienie dla człowieka. Nigdy nie bądź temu przeciwny.

Jednak, jak zauważył Douglas E Harding, mamy tendencję do myślenia o tej planecie jako o kamieniu pełnym życia, co jest równie absurdalne, jak myślenie o ludzkim ciele jako o szkieletowej komórce. Z pewnością wszystkie formy życia, w tym człowiek, muszą być rozumiane jako "symptomy" ziemi, układu słonecznego i galaktyki, w takim przypadku nie możemy uciec od wniosku, że galaktyka jest inteligentna.

Nie mogę nie zauważyć po raz kolejny, że biedni stanowią współczesne wyzwanie, zwłaszcza dla zamożnych na naszej planecie, gdzie miliony ludzi żyją w nieludzkich warunkach, a wielu dosłownie umiera z głodu. Nie można głosić Boga Ojca tym braciom i siostrom, nie biorąc na siebie odpowiedzialności za budowanie bardziej sprawiedliwego społeczeństwa w imię Chrystusa.

Oto prawdziwy człowiek, który dzisiaj poświęca się służbie całemu rodzajowi ludzkiemu. Wielkie Istnienie mówi: Błogosławiony i szczęśliwy jest ten, kto powstaje, by promować najlepsze interesy narodów i plemion ziemi. Niech nie chlubi się ten, kto kocha swój własny kraj, lecz raczej ten, kto kocha cały świat. Ziemia to tylko jeden kraj, a ludzkość jego obywatelami.

Awatar z reguły nie ingeruje w przebieg ludzkich losów. Robi to tylko w czasach wielkiej potrzeby - gdy uzna to za absolutnie konieczne ze swojego wszechobejmującego punktu widzenia. Pojedyncza zmiana w zaplanowanym i nadrukowanym wzorze, w którym każda linia i punkt są współzależne, oznacza wstrząśnięcie i ponowne połączenie nieskończonego łańcucha możliwości i wydarzeń.

Wydaje się, że specjalną cechą ludzi jest to, że reflektują: myślą o myśleniu i wiedzą, że wiedzą. To, jak inne systemy sprzężenia zwrotnego, może prowadzić do błędnych kół i zamieszania, jeśli nie jest odpowiednio zarządzane, ale samoświadomość sprawia, że ludzkie doświadczenie staje się rezonujące. Przekazuje to jednoczesne "echo" wszystkiego, co myślimy i czujemy, jak pudło skrzypiec rezonuje dźwiękiem strun. Dodaje głębi i objętości temu, co w przeciwnym razie byłoby płytkie i płaskie.

Jeśli szukasz rzeczywistości, musisz uwolnić się od wszelkich tła, kultur i wzorców myślenia oraz odczuć. Nawet pojęcie bycia mężczyzną lub kobietą, a nawet człowiekiem, powinno zostać porzucone. Ocean życia zawiera wszystko, nie tylko ludzi. Więc przede wszystkim porzuć wszelką identyfikację z sobą, przestań myśleć o sobie jako o kimś, tym czy tamtym. Porzuć wszelką troskę o siebie, nie martw się o swoje dobro, materialne czy duchowe, porzuć każde pragnienie, zarówno grube, jak i subtelne, przestań myśleć o osiągnięciu czegokolwiek. Jesteś kompletny tu i teraz, nie potrzebujesz absolutnie niczego.

Bardzo niewielu ludzi jest uznawanych za twórczych: kilku malarzy, kilku poetów – jeden na milion. To głupie! Każdy człowiek to urodzony twórca. Obserwuj dzieci, a zobaczysz: wszystkie dzieci są twórcze. Stopniowo niszczymy ich twórczość.

Bhagavad-Gita jest prawdziwym pismem rasy ludzkiej, żywym stworzeniem, a nie książką, z nowym przesłaniem dla każdego wieku i nowym znaczeniem dla każdej cywilizacji.

Bóg zaprojektował różne wierzenia adorowane przez różne społeczności ludzkie, które są wszystkimi kończynami Jednego Boga, który naprawdę jest.

Niezależnie od wątpliwości i przekonań, z Nieskończonej Miłości, jaką darzę wszystkich, nadal przychodzę jako Awatar, aby być osądzanym raz po raz przez ludzkość w jej niewiedzy, aby pomóc człowiekowi odróżnić Rzeczywiste od fałszywego.

Ci, którzy dostrzegają w sobie... artystyczne powołanie jako poeta, pisarz, rzeźbiarz, malarz, muzyk czy aktor, czują jednocześnie obowiązek, aby nie marnować tego talentu, lecz rozwijać go, by wykorzystać go na służbę bliźniemu i ludzkości jako całości.