Ból, smutek, ignorancja są iluzoryczne; nie mogą istnieć. Błogość, radość, wiedza są prawdziwe; nie mogą umrzeć.

Obecnie edukujemy ludzi tylko do momentu, w którym mogą zarabiać na życie i ożenić się; potem edukacja całkowicie ustaje, jakby kompletny zestaw umiejętności intelektualnych został nabyty. ... Ogromna liczba mężczyzn i kobiet spędza całe życie w całkowitej ignorancji na temat najważniejszych spraw.

Avidya, ignorancja, jest zewnętrznym stanem umysłu; Bidya, Wiedza, jest stanem poefekcie Kriya.

Mądrość rozjaśnia ciemność ignorancji.

Wszystkie zło, które ludzie wyrządzają sobie nawzajem z powodu pewnych pragnień, opinii lub zasad religijnych, ma swoje źródło w ignorancji. [Cała nienawiść zniknęłaby] gdyby ziemia była zalana wiedzą o Bogu.

To, co nas oślepia, albo co utrudnia postęp historyczny, to nasza nieświadomość naszej ignorancji.

Narodziny i śmierć są nieuniknione dla człowieka tylko w stanie ignorancji, w którym myśli, że jest ciałem i nie może istnieć bez niego. Tylko człowiek, który nie będzie dążył do przebudzenia mądrości, musi cierpieć koszmary i sny o narodzinach i śmierci oraz fantazyjne cierpienia i ograniczenia, które się z nimi wiążą.

Ludzkie wysiłki są czterech rodzajów, ponieważ istnieją cztery cele życia: Artha (bogactwo), kama (pragnienie), dharma (religia) i moksha (wyzwolenie). Pierwsze dwa ciągną ku rzeczom ziemskim, podczas gdy ostatnie dwa prowadzą ku Bogu. Pierwsze dwa prowadzą do upadku i ignorancji, podczas gdy ostatnie dwa prowadzą do wzrostu i wiedzy.

Widzenie Drogi jest jak wejście do ciemnego pokoju z latarką; ciemność natychmiast znika, a pozostaje tylko światło. Kiedy Droga zostaje osiągnięta, a prawda ujrzana, ignorancja znika, a oświecenie trwa na zawsze.

Bystry intelekt jest obosieczny. Może być użyty konstruktywnie lub destruktywnie jak nóż – albo do przecięcia wrzodu ignorancji, albo do samounicestwienia. Intelekt jest właściwie kierowany dopiero wtedy, gdy umysł uzna nieuchronność prawa duchowego.

Ignorancja jest automatycznie usuwana, gdy praktyka Krija jest doskonała.

To niewiedza tłamsi, a to niedbałość sprawia, że jest niewidoczna. Głód pragnienia zanieczyszcza świat, a ból cierpienia wywołuje największy strach.

To właśnie przez to fizyczne ciało osiąga się najwyższy i największy cel życia. Człowiek nazywa to ciało fizycznym z niewiedzy. Gdy wiedza przychodzi... zaczyna patrzeć na nie jak na święty tempel Boga.

Świadomość niewiedzy to początek mądrości.

Z trzech ścieżek — jnany (wiedzy), karmy (działania) lub bhakti (oddania) — sadhaka powinien wybrać tę, która odpowiada jego naturze. Żadna z tych ścieżek nie jest wyższa ani niższa od innych. Uważać swoją drogę za wyższą, a innych za niższe to czysta ignorancja.

Lepiej być nienarodzonym niż nieuczonym, bo ignorancja jest źródłem wszelkiego nieszczęścia.

Kiedy bańka ignorancji pęka, jaźń uświadamia sobie swoje jedność z nierozdzielnym Ja. Słowa pochodzące ze Źródła Prawdy mają prawdziwe znaczenie. Lecz gdy ludzie mówią te słowa jak swoje, stają się one bez znaczenia.

Wszystko, co żyje, dąży do szczęścia; jednak tysiące bólu i lęku towarzyszą każdej przyjemności, którą człowiek szuka przez ignorancję wyłączności.

Tam, gdzie ignorancja jest naszym panem, nie ma możliwości prawdziwego pokoju.

Kto, jak Atman, jest w stanie usunąć więzy ignorancji, pasji i działania z własnego interesu?

Agnostyk, sceptyk, jest neurotykiem, ale to nie oznacza fałszywej filozofii; oznacza to odkrycie faktów, do których nie wie, jak się dostosować. Intelektualista, który próbuje uciec od nerwicy, uciekając od faktów, działa jedynie na zasadzie, że "gdzie niewiedza jest błogością, tam mądrość jest głupotą."

Myślenie, że jestem tym przebudzonym ciałem i umysłem, tą osobą, jest błędem wynikającym z ignorancji Turiya, mojego prawdziwego Ja... Myślisz o sobie jako o tej osobie—wydaje się to być niezaprzeczalną prawdą dla nas. Co twierdzi Wedanta, to że jeśli zbadamy tę metodę przebudzenia, marzeń i głębokiego snu, napotkamy prawdziwe ja—nie tę osobę, ale świadka tej osoby, Turiya, w której ta osoba powstaje, świeci i ponownie opada.

Jestem twoim kochankiem, przyjdź do mnie, otworzę bramę do twojej miłości. Przyjdź zamieszkaj ze mną, bądźmy sąsiadami gwiazd. Ukrywałeś się tak długo, bez końca dryfując po morzu mojej miłości. A jednak zawsze byłeś ze mną związany. Ukryty, ujawniony, w nieznanym, w nie manifestowanym. Jestem samym życiem. Byłeś więźniem małego stawu, ja jestem oceanem i jego burzliwym przypływem. Przyjdź, połącz się ze mną, opuść ten świat ignorancji. Bądź ze mną, otworzę bramę do twojej miłości.