Jeśli uda nam się porzucić przywiązanie do naszych ról jako pomocników, może nasi klienci porzucą przywiązanie do swoich ról jako pacjentów i spotkamy się jako towarzysze dusz na tej niezwykłej podróży. Możemy wypełniać obowiązki naszych ról, nie będąc uwięzionymi w nadmiernej identyfikacji z nimi.

Nasza podróż polega na byciu bardziej zaangażowanym w życie, ale mniej do niego przywiązanym.

Nie smuć się; choć podróż życia jest gorzka, a koniec niewidoczny, nie ma drogi, która nie prowadzi do końca.

Najważniejsza relacja, jaką możemy mieć, to ta, którą mamy ze sobą, najważniejsza podróż, którą możemy odbyć, to podróż ku samopoznaniu. Aby poznać siebie, musisz spędzać czas z samym sobą, nie możesz bać się być sam. Poznanie siebie to początek całej mądrości.

Myślę, że pytanie brzmi, jak żyć ze zmianą? Zmiana w naszych przyjaciołach, zmiana w naszych kochankach? Zmiana we mnie i zmiana w moim ciele, po udarze. Rzeczy zmieniły ten poziom świadomości. Próbowaliśmy utrzymać wszystko tak, jak było. To powoduje cierpienie. To cierpienie jest kolejnym krokiem w twoim duchowym życiu, w twojej duchowej podróży.

Myśleliśmy o życiu na zasadzie analogii do podróży, pielgrzymki, która miała poważny cel na końcu, a celem było dotarcie do tego końca, sukcesu lub czegokolwiek innego, może nieba po śmierci. Ale przez cały czas nie rozumieliśmy sedna sprawy. To było coś muzycznego i mieliśmy śpiewać lub tańczyć, podczas gdy muzyka była grana.

Po dotarciu na szczyt, po przejściu całkowitej transformacji bytu... pozostaje jeszcze jeden krok do ukończenia tej podróży: powrót do doliny poniżej, do codziennego świata. Osoba, która wraca, nie jest tą, która zaczęła wspinaczkę. Istota, która wraca, to sama cisza, to współczucie i mądrość, to prawda wieków. Bez względu na to, jaką pokorną lub podniesioną pozycję ta istota zajmuje w społeczności, staje się ona światłem dla innych na drodze, świadectwem wolności, która pochodzi z dotknięcia szczytu góry.

Nie ma łańcuchów jak nienawiść... rozmyślanie o błędach twojego brata pomnaża twoje własne. Jesteś daleki od końca swojej podróży.

Zadaniem artysty jest uratowanie duszy ludzkości; a wszystko inne to niepotrzebne błądzenie, podczas gdy Rzym płonie. Dzięki artystom, którzy sami się wybierają, ponieważ potrafią podróżować do Innego, jeśli artyści nie mogą znaleźć drogi, to droga nie może być znaleziona.

Kiedy znajdziesz ścieżkę, która przynosi korzyść i szczęście wszystkim, podążaj nią jak księżyc wędrujący po niebie.

Vedanta mówi o tobie. O twojej własnej rzeczywistości. Atman oznacza samo Ja. Kim jestem? Co jestem? Tutaj i teraz. To nie jest podróż w przestrzeni. To nie jest podróż w czasie. To nie jest podróż z jednej rzeczywistości do drugiej... Vedanta to nawet nie podróż z jednego obiektu do drugiego.

Drogi są stworzone do podróży, nie celów.

Ludzka dusza w swojej podróży przechodzi od prawa do miłości, od dyscypliny do wyzwolenia, od płaszczyzny moralnej do duchowej.

Medytacja to podróż wewnętrzna, podróż duchowa, podróż ku Absolutowi lub podróż boskiej miłości.

Nie ma różnicy w celu, jedyna różnica tkwi w podróży.

Duchowa podróż Wedanty to nie podróż w przestrzeni. To nie podróż z jednego miejsca do drugiego... Wedanta to nie podróż w czasie. Nie czekasz na coś, co się wydarzy... Wedanta nie jest tam. To nie jest wtedy. To jest tu i teraz.

Pozostaje uczucie, że Bóg także jest w drodze.

Podróż tysiąca mil zaczyna się od jednego kroku.

Odłóż książkę, opis, tradycję, autorytet i wyrusz w podróż samopoznania.

Zmiana siebie jest wystarczająco trudna. Nie możemy oczekiwać, że inni ludzie się zmienią, abyśmy czuli się lepiej. Musimy sami odbyć tę podróż.

To jest ścieżka bez ścieżki – powrót do miejsca, w którym byłeś na początku, zanim się zgubiłeś. Najgłębsza prawda w tobie to miejsce, do którego prowadzi podróż – zrzucanie, jak zdejmowanie warstw cebuli, aż dotrzesz do swojej istoty. Kluczem do duchowej podróży nie jest zdobywanie czegoś na zewnątrz siebie. Chodzi raczej o zrzucanie zasłon, aby powrócić do najgłębszej prawdy swojego istnienia.

Każda podróż zaczyna się od jednego kroku.

Nie osądzaj innych, bo nie znasz ich drogi.