Jest problem z twoim pojęciem przyjemności. Potrzebujesz przedmiotu, aby cieszyć się, a potem zależysz od tego przedmiotu. Szukasz przedmiotu, ciężko pracujesz, aby go zdobyć; potem jesteś rozczarowany, ponieważ żaden przedmiot nie ma zdolności, by dać ci przyjemność.

Bóg jest w tobie w formie pokoju i radości.

Powinniśmy zrozumieć, że pragnienie bycia kontrolerem, rozkosznikiem i właścicielem to jad węża iluzji. Zabija to naszą skłonność do miłującego służenia Najwyższemu Panu.

Pozwól sobie zaufać radości i objąć ją. Zobaczysz, jak tańczysz ze wszystkim.

Jeśli naprawdę chcesz cieszyć się życiem i być szczęśliwy, naucz się praktykować i rozumieć filozofię braku przywiązania.

Najpiękniejsze chwile w życiu to te, gdy wyrażasz swoją radość, a nie gdy jej szukasz.

Jeśli chcesz cieszyć się prawdziwą wolnością, musisz być niewolnikiem filozofii.

Módl się wewnętrznie, nawet jeśli nie cieszysz się tym. To przynosi dobro, choć nic nie czujesz. Tak, nawet jeśli myślisz, że nic nie robisz.

Śmierć nie jest zatarciem istnienia, ostateczną ucieczką od życia; śmierć nie jest też drzwiami do nieśmiertelności. Ten, kto uciekł od swego Ja w ziemskich radościach, nie odzyska go wśród ulotnych uroków astralnego świata. Tam jedynie gromadzi subtelniejsze percepcje i bardziej wrażliwe odpowiedzi na piękno i dobro, które są jednością. To na kowadle tej grubej ziemi człowiek walczący musi wykuć niezniszczalne złoto duchowej tożsamości.

Każda osoba komponuje muzykę swojego życia. Jeśli skrzywdzi drugiego człowieka, wprowadza niezgodę. Kiedy jego sfera zostaje zaburzona, on sam również jest zaburzony, a w melodii jego życia pojawia się dysharmonia. Jeśli potrafi wzbudzić w drugim człowieku radość lub wdzięczność, o tyle wzbogaca swoje życie; staje się o tyle bardziej żywy. Świadomie czy nie, jego myśli są pozytywnie wpływane przez radość lub wdzięczność drugiego, a jego siła i witalność rosną, a muzyka jego życia staje się bardziej harmonijna.

Panie, pomóż mi żyć tym dniem, spokojnie, łatwo. Opierając się na Twojej wielkiej sile, zaufaniem, odpoczynkiem. Czekać na rozwój Twojej woli, cierpliwie, spokojnie. Spotykać innych, pokojowo, radośnie. Stawić czoła jutrze, pewnie, odważnie.

Ziemię cieszą bohaterowie.

Nasze wyobrażenia o szczęściu wplątują nas. Zapominamy, że to tylko idee. Nasze wyobrażenie o szczęściu może uniemożliwić nam bycie naprawdę szczęśliwymi. Nie dostrzegamy szansy na radość, która stoi tuż przed nami, gdy jesteśmy uwięzieni w przekonaniu, że szczęście musi przyjąć określoną formę.

O Boże, znać Cię to życie. Służyć Ci to wolność. Chwalić Cię to radość i zachwyt duszy. Strzeż mnie mocą swojej łaski tutaj i wszędzie. Teraz i zawsze, na wieki. Amen.

Panem życia jest miłość. Nigdy się nie smuć. Bądź szczęśliwy i dbaj o swoje szczęście. Skacz w radości, nie martwiąc się o przyszłość. Dlaczego pozostać poważnym? Naucz się skakać w radości i uśmiechać się cały czas.

Najpiękniejsza osoba to ta, która zawsze jest wypełniona radością i porusza się w tej radości. Takie ruchy czynią z ciebie wielkiego tancerza. Naucz się praktykować ten taniec.

Złość to zapamiętany ból, strach to przewidywany ból, wina to ból skierowany na siebie, depresja to wyczerpanie energii. Leczenie – powrót do miłości i radości.

Miłość jest korzeniem wszelkiej radości i smutku.

Jest coś podejrzanego w naszej niezdolności do czerpania radości z czegokolwiek.

Im większa trudność, tym większa chwała w jej przezwyciężeniu, a utrata fałszywych radości zapewnia nam znacznie lepsze posiadanie prawdziwych.

Radość Bycia, która jest jedynym prawdziwym szczęściem, nie może przyjść do ciebie przez żadną formę, posiadanie, osiągnięcie, osobę lub wydarzenie – przez cokolwiek, co się wydarzy. Ta radość nie może przyjść do ciebie – nigdy. Pochodzi z bezkształtnego wymiaru wewnątrz ciebie, z samej świadomości, a więc jest jednością z tym, kim jesteś.

Każdy człowiek rodzi się z zdolnością do radowania się, ale nie z umiejętnością. Ludzie myślą, że ponieważ żyją, oddychają i istnieją, to potrafią się cieszyć. To czysta głupota. Cieszenie się to wielka sztuka, to wielka dyscyplina. To tak subtelna dyscyplina, jak muzyka, poezja czy malarstwo. To największa kreatywność.

Natura umysłu polega na interpretowaniu rzeczy nieistotnych jako istotnych. Umysł tworzy sztuczne potrzeby, wierząc, że nie może żyć bez nich. W ten sposób nosimy wielki ciężar przywiązań przez całe nasze życie. Przywiązanie samo w sobie jest wielkim ciężarem dla naszych umysłów. Może nigdy nie zrozumiemy rozmiaru tego ciężaru, dopóki nie uwolnimy się od niego. Ale jeśli znajdziemy radość w sobie, będziemy mogli prowadzić proste życie, wolne od niekończących się komplikacji.