Osoba, która potrafi swobodnie przyznać, że życie jest pełne trudności, może być wolna, ponieważ uznaje naturę życia - że nie może być niczym innym.

Pod jakimkolwiek imieniem czy formą oddajemy Mu cześć, prowadzi nas to do poznania bezimiennego, bezformowego Absolutu. Jednakże, aby dostrzec swoje prawdziwe Ja w Absolucie, zatonąć w Nim i stać się jednym z Nim, to jest prawdziwa Wiedza Prawdy.

Osiągnięcie jedności jest tak niemożliwe, ponieważ niemożliwe jest stanie się tym, czym już jesteś! Jedność to nic innego jak poznanie siebie jako Jedyną Jedyną.

Kiedy budzisz się i widzisz, że całe stworzenie jest moim walentynkiem, kraj jest moim walentynkiem, boskość jest moim walentynkiem, wiedza jest moim walentynkiem, wtedy Dzień Walentego nigdy się dla ciebie nie kończy. Wszystkie 365 dni to Dzień Walentego. Tak się czuję – każdy dzień to Dzień Walentego.

Zwykły człowiek mówi w swojej ignorancji: "Moja religia to jedyna religia, moja religia jest najlepsza". Ale gdy jego serce zostaje oświecone przez prawdziwą wiedzę, wie, że poza wszystkimi bitwami sekciarzy stoi jedyna, niepodzielna, wieczna i wszechobecna Prawda.

Nasza ludzka wiedza to świeca spalona na przyćmionym ołtarzu do prawdy jak słońce.

Inspiracja to smukła rzeka jasności, wyskakująca z ogromnej i wiecznej wiedzy, przewyższająca rozum doskonale bardziej niż rozum przewyższa wiedzę zmysłów.

Dopóki człowiek nie stanie się prosty jak dziecko, nie dostąpi boskiego oświecenia. Zapomnij o całej ziemskiej wiedzy, którą zdobyłeś i stań się jak dziecko, a wtedy otrzymasz boską mądrość.

Tak jak kamień, drzewo, słoma, ziarno, mata, tkanina, garnki i inne przedmioty, gdy są spalone, zostają zredukowane do ziemi (z której pochodzą), tak ciało i jego zmysły, gdy zostaną spalone w ogniu Wiedzy, stają się Wiedzą i wchłaniają się w Brahman, jak ciemność w świetle słońca.

Jednak jiva [istota żyjąca] obdarzona jest ego, a jej wiedza jest ograniczona, podczas gdy Ishwar nie ma ego i jest wszechwiedzący.

W osobie, która rozumie siebie, nie ma ego, nie ma nienawiści do nikogo. Jest tylko miłość i współczucie dla tych, którzy są nieszczęśliwi. To jest wiedza o prawdzie.

Manu Smriti mówi: Jedna czwarta wiedzy pochodzi od nauczyciela, jedna czwarta z nauki, jedna czwarta od współstudentów i jedna czwarta z doświadczenia w miarę upływu czasu.

Wielką sztuką jest posiadać obfitość wiedzy i doświadczeń - znać bogactwo życia, piękno istnienia, zmagania, nędze, śmiech, łzy - a mimo to utrzymać umysł w prostocie; a prosty umysł można mieć tylko wtedy, gdy wiesz, jak kochać.

Opinia jest medium między wiedzą a ignorancją.

Wiedza o Bogu, formowanie idei, panowanie nad pragnieniami i pasjami, rozróżnienie między tym, co należy wybrać, a tym, co należy odrzucić, to wszystko człowiek zawdzięcza swojej formie.

Zastanawiam się teraz, co wspólnego ma nasza wiedza z wiedzą Bożą według tych, którzy badają Bożą wiedzę... Czy jest coś wspólnego poza samym imieniem? ... Istnieje zasadnicza różnica między Jego wiedzą a naszą, podobnie jak różnica między substancją nieba a substancją ziemi.

Tajemnica dźwięku to mistycyzm; harmonia życia to religia. Wiedza o wibracjach to metafizyka, analiza atomów to nauka, a ich harmonijne grupowanie to sztuka. Rytm formy to poezja, a rytm dźwięku to muzyka. To pokazuje, że muzyka jest sztuką sztuk i nauką wszystkich nauk; zawiera w sobie źródło wszelkiej wiedzy.

Poszukiwanie pełnej wiedzy zaczyna się od Jaźni i znajduje swoje spełnienie w powrocie do Jaźni, odkrywając, że wszystko jest wyrazem Jaźni - wszystko jest wyrazem mojej własnej Jaźni.

Bądź zawsze uczniem. Tylko ten, kto czuje, że nauczył się wystarczająco dużo i nie potrzebuje już więcej wiedzy, jest starym człowiekiem.

Kiedy wyjdziemy poza wiedzę, wtedy będziemy mieli Poznanie.

Jeśli ktoś podróżuje w poszukiwaniu wiedzy, Allah sprawi, że będzie podróżował jedną z dróg do Raju.

To, co ludzie nazywają wiedzą, jest rozumowym akceptowaniem fałszywych pozorów. Mądrość patrzy za zasłonę i widzi.

Wiedza bez praktyki jest bezużyteczna. Praktyka bez wiedzy jest niebezpieczna.