Dla mnie modlitwa oznacza wyjście z serca ku Bogu; oznacza podniesienie oczu, zupełnie prosto, ku niebu, krzyk wdzięcznej miłości, z szczytu radości lub dna rozpaczy; to ogromna, nadprzyrodzona siła, która otwiera moje serce i łączy mnie blisko z Jezusem.

Miłość to most między tobą a Bogiem.

Musimy upaść i musimy być tego świadomi; bo gdybyśmy nie upadli, nie wiedzielibyśmy, jak słabi i nędzni jesteśmy z siebie, ani nie poznalibyśmy w pełni cudownej miłości naszego Stwórcy.

Nigdy nie rezygnuj z modlitwy, a jeśli napotkasz suchość i trudności, wytrwaj w niej właśnie z tego powodu. Bóg często pragnie zobaczyć, jaką miłość ma twoja dusza, a miłość nie jest sprawdzana przez łatwość i zadowolenie.

Musisz stworzyć miłość i uczucie do swojego ciała, do tego, co może dla ciebie zrobić. Miłość musi wcielić się w najmniejszy por skóry, najmniejszą komórkę ciała, aby uczynić je inteligentnymi, aby mogły współpracować ze wszystkimi innymi w wielkiej republice ciała. Ta miłość musi promieniować od ciebie na innych.

Nigdy nie pomaga rysowanie granicy i odrzucanie niektórych ludzi jako wrogów, nawet tych, którzy działają brutalnie. Musimy podchodzić do nich z miłością w sercu i starać się pomóc im zmierzać w kierunku niewolenia. Jeśli będziemy działać na rzecz pokoju z gniewem, nigdy nie odniesiemy sukcesu. Pokój nie jest celem. Nie można go osiągnąć przez nie-pokojowe środki.

Wartości Nowej Ery to świadoma ewolucja, społeczeństwo niesektariańskie, kultura bezwojskowa, globalne dzielenie się, uzdrawianie środowiska, zrównoważona gospodarka, samostanowienie, sprawiedliwość społeczna, ekonomiczne wzmocnienie biednych, miłość, współczucie w działaniu, wyjście poza religijny fundamentalizm, wyjście poza nacjonalizm/kulturę ekstremalnego nacjonalizmu.

Bądź kreatywna w tym sensie, a twoja kreatywność stanie się ofiarą dla Boga. Bóg dał ci tak wiele darów, Garimo; coś MUSI zostać zrobione w głębokiej wdzięczności. Ale pamiętaj: bez motywów, nie jako środek, ale jako cel sam w sobie. Sztuka dla sztuki, a tworzenie dla tworzenia, a miłość dla miłości, a modlitwa dla modlitwy.

W Indiach jest historia umierającego młodzieńca, który, słysząc szloch bólu wokół siebie, zawołał: "Nie obrażajcie mnie waszymi krzykami współczucia. Kiedy wzlatuję do krainy wiecznego światła i miłości, to ja powinienem was żałować. Dla mnie choroba, łamanie kości, smutek, nieznośne bóle serca już nie istnieją. Marzę o radości, płynę w radości, oddycham radością na zawsze."

Nauczyłem się od Boga tak wiele, że nie mogę już nazywać siebie chrześcijaninem, hindusem, muzułmaninem, buddystą, Żydem. Prawda podzieliła się ze mną tak bardzo, że nie mogę już nazywać siebie mężczyzną, kobietą, aniołem, ani nawet czystą duszą. Miłość zaprzyjaźniła się ze mną tak całkowicie, że zamieniła się w popiół i uwolniła mnie od wszelkich pojęć i obrazów, które mój umysł kiedykolwiek znał.

Przeniknąć do istoty całego istnienia i znaczenia oraz uwolnić zapach tego wewnętrznego osiągnięcia dla przewodnictwa innych, wyrażając w świecie form - prawdę, miłość, czystość i piękno - to jedyna gra, która ma jakąkolwiek wewnętrzną i absolutną wartość. Wszystkie inne wydarzenia, incydenty i osiągnięcia same w sobie nie mają trwałego znaczenia.

Z nienawiści, jeśli próbujesz kochać, ta miłość będzie po prostu ukrytą nienawiścią; nie może być niczym innym – jesteś pełen nienawiści. Idź do kaznodziei, a oni powiedzą: "Spróbuj kochać". Mówią bzdury, ponieważ jak ktoś pełen nienawiści może próbować kochać? Jeśli będzie próbował kochać, ta miłość wyjdzie z nienawiści; już będzie zatruta, zatruta od samego źródła. I to jest nieszczęście wszystkich kaznodziejów.

Miłość to dostrzeganie jedności pod wyimaginowaną różnorodnością.

Kochaj cały świat tak, jak matka kocha swoje jedyne dziecko.

Miłość jest odbiciem jedności Boga w świecie dualizmu. Stanowi całą istotę stworzenia.

Krajobraz gór namalowany na nieustannie zmieniającej się błękitnej płaszczyźnie nieba, tajemniczy mechanizm ludzkiego ciała, róża, zielony dywan trawy, wielkoduszność dusz, wyniosłość umysłów, głębokość miłości - wszystko to przypomina nam Boga, który jest piękny i szlachetny.

Miłość jest biciem serca całego życia.

Tam, gdzie jest miłość, odległość nie ma znaczenia.

Pozwól swojej miłości karmić siebie oraz innych.

Tchórz nie jest w stanie okazać miłości; jest to przywilej odważnych.

Pokonaj gniewnego człowieka miłością.

Kto kocha, a kto cierpi? On sam wystawia spektakl ze Sobą; kto istnieje, poza Nim? Jednostka cierpi, ponieważ dostrzega dualizm. To dualizm powoduje wszelkie smutki i żale. Znajdź Jedno wszędzie i we wszystkim, a ból i cierpienie skończą się.

Jeśli widzę jeden dylemat zachodniego człowieka, to taki, że nie może zaakceptować, jak piękny jest. Nie może zaakceptować, że jest czystym światłem, czystą miłością, czystą świadomością, że jest boski.