Sztuka obiektywna jest zupełnym przeciwieństwem. Człowiek nie ma nic do rzucenia, jest całkowicie pusty, absolutnie czysty. Z tej ciszy, z tej pustki, wyłania się miłość, współczucie, a z tej ciszy rodzi się możliwość twórczości. Ta cisza, ta miłość, to współczucie to cechy medytacji.

Wybieram ubóstwo naszych biednych ludzi. Ale jestem wdzięczny, że mogę to otrzymać (Nobel) w imieniu głodnych, nagich, bezdomnych, kalekich, ślepych, trędowatych, wszystkich tych ludzi, którzy czują się niechciani, niekochani, zaniedbywani przez społeczeństwo, ludzi, którzy stali się ciężarem dla społeczeństwa i są przez wszystkich ignorowani.

Postęp materialny i wyższy standard życia zapewniają nam większy komfort i zdrowie, ale nie prowadzą do przemiany umysłu, który jest jedyną rzeczą zdolną do zapewnienia trwałego pokoju. Głębokie szczęście, w przeciwieństwie do przemijających przyjemności, ma charakter duchowy. Zależy od szczęścia innych i opiera się na miłości i uczuciach.

Halucynacja separacji uniemożliwia dostrzeganie, że pielęgnowanie ego oznacza pielęgnowanie cierpienia. Nie zdajemy sobie sprawy, że nasze rzekome umiłowanie i troska o jednostkę to po prostu druga strona naszego własnego lęku przed śmiercią lub odrzuceniem. W swojej wyolbrzymionej ocenie oddzielnej tożsamości, osobiste ego piłuje gałąź, na której siedzi, a potem staje się coraz bardziej niespokojne o nadchodzący upadek!

Kiedy zakładamy, że Bóg jest zasadą przewodnią, to faktycznie bóg zwykle charakteryzuje się określonym systemem myślenia lub moralności. Na przykład, weźmy chrześcijańskiego Boga, summum bonum: Bóg jest miłością, miłość będąca najwyższą zasadą moralną; a Bóg jest duchem, duch będący najwyższą ideą sensu. Wszystkie nasze chrześcijańskie koncepcje moralne wynikają z takich założeń, a najwyższą esencją wszystkich z nich jest to, co nazywamy Bogiem.

Medytujmy, aż dostrzegniemy Nieskończonego Chrystusa panującego w naszych sercach. Uczmy się kochać tych, którzy nas nie kochają, i przebaczać tym, którzy czynią nam źle. Przebijmy wszystkie nasze mentalne granice koloru, wyznania i narodowości i przyjmijmy wszystkich - nawet naszych nieożywionych i zwierzęcych braci - w nieskończone, obejmujące ramiona naszej Świadomości Chrystusowej. To będzie prawdziwe i godne uczczenie przyjścia Jezusa Chrystusa na ziemię.

Zabawa różnymi podejściami może wynikać z oporu przed zajrzeniem w głąb siebie, z lęku przed koniecznością porzucenia iluzji bycia kimś lub czymś szczególnym. Spośród wszystkich uczuć miłość do siebie jest na pierwszym miejscu. Światło i miłość są bezosobowe. Kiedy nie myślisz o sobie jako o tym czy tamtym, wszelki konflikt ustaje. Każda próba zrobienia czegoś w sprawie swoich problemów z pewnością się nie uda, ponieważ to, co jest wynikiem pragnienia, może zostać rozwiązane tylko w wolności od pragnienia. Nie możesz pozbyć się problemów bez porzucenia iluzji.

Czystość pochodzi z Sevy... pochodzi z bezinteresownej miłości.

Miłość upiększa dawcę i podnosi odbiorcę.

...jeśli pożądanie dominuje, może zdeformować miłość między mężczyzną a kobietą i odebrać ją obu.

Miłość nigdy nie rości sobie praw, zawsze daje. Miłość zawsze cierpi, nigdy nie odczuwa żalu, nigdy nie mści się.

Niezależnie od tego, jakie książki czytasz, nie możesz zrealizować Boskości jedynie poprzez intelektualny wysiłek. Jedność można promować tylko przez praktykę miłości.

Bądź pochwalony, Panie mój, przez tych, którzy przebaczają z miłości do Ciebie; przez tych, którzy znoszą choroby i próby.

Każdy jest zakochany w swoich własnych pomysłach.

Jesteśmy szkoleni przez nasze inkarnacje - uczymy się szukać miłości, uczymy się szukać światła, uczymy się dostrzegać łaskę w cierpieniu.

Świat jest pełen zabaw miłości, od zwierzęcego pożądania po wzniosłą współczucie.

Miłość to rozpoznanie jedności w świecie dualności.

Posadź nasiona Miłości w swoich sercach. Niech wyrosną w drzewa Służby i opadają na wszystkich słodkie owoce Anandy. Podziel się Ananda ze wszystkimi. To właściwy sposób obchodzenia Urodzin.

Jeśli naprawdę kochałbyś siebie, nigdy nie skrzywdziłbyś nikogo innego.

Wszystko jest piękne, jeśli patrzymy na to przez pryzmat miłości.

Boskość kochała mnie jak matka, jak ojciec i jak przyjaciel, za wszystkimi przyjaciółmi. Szukałem tego jednego Przyjaciela za wszystkimi przyjaciółmi, tego jedynego kochanka, którego teraz widzę lśniącego we wszystkich waszych twarzach. I ten przyjaciel nigdy mnie nie zawiódł.

Nie ma Boga, ale z pewnością istnieje jakość, którą nazywam boskością. Obejmuje ona współczucie, miłość, przyjaźń, radość, twórczość. Przynosi nowe piosenki, przynosi nowe tańce. Przynosi ci prawdę i zanurzenie w prawdzie.

Wiele osób umarło; ty także umrzesz. Bęben śmierci bije. Świat zakochał się w marzeniu. Tylko słowa mądrych pozostaną.