Kochanek natury to ten, którego wewnętrzne i zewnętrzne zmysły nadal są ze sobą prawdziwie zharmonizowane; który zachował ducha dzieciństwa, nawet w erze męskości. Jego kontakt z niebem i ziemią staje się częścią jego codziennego pokarmu. W obecności natury dzika radość przepływa przez niego, mimo prawdziwych smutków.

Problemy, z którymi się dzisiaj borykamy, takie jak konflikty zbrojne, zniszczenie natury, ubóstwo, głód i tak dalej, to problemy stworzone przez ludzi, które mogą zostać rozwiązane dzięki ludzkim wysiłkom, zrozumieniu i rozwojowi poczucia braterstwa i siostrzeństwa. Musimy pielęgnować uniwersalną odpowiedzialność za siebie nawzajem oraz za planetę, którą dzielimy.

Po kilku latach medytacji zacząłem dostrzegać wzorce mojego własnego zachowania. Kiedy uspokajasz swój umysł, zaczynasz wyraźniej dostrzegać naturę swojej oporu, zmagań, wewnętrznych dialogów, sposobu, w jaki odkładasz sprawy i rozwijasz bierny opór wobec życia. Kiedy pielęgnujesz świadomego obserwatora, rzeczy się zmieniają. Nie musisz ich zmieniać. Rzeczy po prostu się zmieniają.

Fakty natury nie mogą w dłuższej perspektywie zostać naruszone. Przenikając i przesiąkając wszystko jak woda, podważą każdy system, który nie bierze ich pod uwagę, a prędzej czy później doprowadzą do jego upadku. Jednak władza mądra na tyle, by dać naturze - której duch jest częścią - odpowiednią swobodę, nie musi obawiać się przedwczesnego upadku.

Kogo nazywam wykształconym? Przede wszystkim tych, którzy radzą sobie dobrze w codziennych okolicznościach. Następnie tych, którzy są przyzwoici i honorowi w swoich stosunkach z innymi, znosząc łatwo i z dobrym sercem to, co jest obraźliwe w innych, i będąc tak uprzejmymi i rozsądnie do swoich współpracowników, jak to możliwe... tych, którzy zawsze trzymają swoje przyjemności pod kontrolą i nie zostają ostatecznie pokonani przez swoje nieszczęścia... tych, którzy nie zostali zepsuci przez swoje sukcesy, którzy nie porzucają swojej prawdziwej tożsamości, ale trzymają się mocno jako mądrzy i trzeźwo myślący ludzie.

Ciesz się życiem i bądź szczęśliwy. Bycie szczęśliwym jest najważniejsze. Sukces w czymkolwiek osiąga się przez szczęście. Większe wsparcie natury pochodzi od szczęścia. W każdej sytuacji bądź szczęśliwy, nawet jeśli musisz trochę wymusić to, aby zmienić długotrwałe nawyki. Pomyśl o każdej negatywności, która cię spotyka, jako o kropli deszczu spadającej do oceanu twojej błogości. Może nie zawsze będziesz mieć ocean błogości, ale myśl tak i to pomoże mu przyjść. Wątpliwości nie są błogością i nie tworzą szczęścia. Bądź szczęśliwy, zdrowy i pozwól, by cała miłość przepływała przez twoje serce.

Advaita Vedanta jest jedną ze szkół Vedanty, ale odważyłbym się powiedzieć, że jest szczególnie wybitna z pewnych powodów, które sprawiają, że jest wyjątkowo akceptowana przez współczesny umysł. Jest niewiele lub wcale teologii, a nacisk kładzie się na doświadczenie i rozum. Advaita Vedanta kładzie ogromny nacisk na życie, jakie przeżywamy, a następnie używa rozumu, by dojść do swoich wniosków… Wniosek Advaita Vedanta to to, że jesteśmy, w pewnym sensie, głęboko błędni w rozumieniu naszej własnej natury… Celem Advaita jest wykształcenie nas, zmiana naszego paradygmatu, abyśmy zaczęli postrzegać świat i siebie w ten sposób.

Miłość to nasza prawdziwa natura. Kiedy nie wyrażamy miłości w naszych słowach i czynach, jest to jak miód ukryty w skale.

Każde żywe stworzenie w naturze jest częścią ciała Boga.

Na szczęście w swojej dobroci i cierpliwości Natura nigdy nie postawiła fatalnego pytania o sens życia ludziom. Tam, gdzie nikt nie pyta, nikt nie musi odpowiadać.

Uświadom sobie swoją prawdziwą naturę. To wszystko, co trzeba zrobić. Poznaj siebie takim, jakim jesteś - nieskończonym Duchem. To jest praktyczna religia. Wszystko inne jest niepraktyczne, ponieważ wszystko inne przeminie.

Natura naszej motywacji decyduje o charakterze naszej pracy.

Książką, którą należy przeczytać, aby poznać nauki przyrodnicze, jest książka natury. Książką, z której należy uczyć się religii, jest twój własny umysł i serce.

Przebaczenie jest prawdziwą naturą ascety.

Uświadomienie sobie to nasza natura. Nie ma nic nowego do zdobycia. To, co nowe, nie może być wieczne. Dlatego nie ma potrzeby wątpić, czy można stracić lub zyskać Jaźń.

Istnieje wzajemna zależność między kwiatami a pszczołami. Gdzie nie ma kwiatów, nie ma pszczół, a gdzie nie ma pszczół, nie ma kwiatów. Są one naprawdę jednym organizmem. Podobnie wszystko w naturze zależy od wszystkiego innego.

Największa religia to być wiernym swojej własnej naturze. Wierz w siebie.

Sam fakt, że pragniemy wyzwolenia, pokazuje, że wolność od wszelkiego zniewolenia jest naszą prawdziwą naturą. Nie jest to coś, co należy zdobywać na nowo. Wszystko, co jest potrzebne, to pozbycie się fałszywego przekonania, że jesteśmy związani.

Dusza jest jedna w swojej naturze, ale jej byty są liczne.

Ludzie, którzy nie widzą swojej natury i wyobrażają sobie, że mogą przez cały czas praktykować bezmyślność, są kłamcami i głupcami.

Zasadniczo, istota żyjąca w materialnym istnieniu ma dwa wybory. Być marionetką mayi na sznurkach trzech modów materialnej natury lub być marionetką Krishny na sznurkach Jego miłości i współczucia.

Nie ufaj kobiecie, gdy płacze, bo to jej natura płakać, gdy chce coś osiągnąć.

Kiedy inteligencja emocjonalna łączy się z inteligencją duchową, natura ludzka zostaje przekształcona.