To prawda, że subliminalny aspekt człowieka stanowi największą część jego natury i zawiera w sobie sekret niewidocznych dynamizmów, które wyjaśniają jego powierzchowne działania. Jednak niższa, witalna część podświadomości, którą wydaje się znać tylko ta psychoanaliza Freuda, - a zna ją tylko w kilku słabo oświetlonych zakątkach, - jest jedynie ograniczoną i bardzo gorszą częścią całości subliminalnej... zaczynanie od otwierania dolnej podświadomości, ryzykując ujawnienie wszystkiego, co jest nieczyste lub mroczne w niej, to wyjście z drogi, by zaprosić kłopoty.

Wielcy ludzie mają naturę dziecka.

Nadzieja na prawdziwą zmianę życia ludzkiego bez zmiany natury ludzkiej jest irracjonalną i nie duchową propozycją.

Poprzez prawdziwą uczciwość głęboko wierz, że wszystkie istoty czujące są jednym. Że wszystkie istoty mają tą samą prawdziwą naturę, mądrość, cnotę.

Jeśli czujesz dumę, niech to będzie w myśli, że jesteś sługą Boga, synem Boga. Wielcy ludzie mają naturę dziecka. Zawsze są dzieckiem przed Nim, dlatego są wolni od dumy. Cała ich siła pochodzi od Boga, a nie od nich samych. Należy do Niego i pochodzi od Niego.

Musimy znaleźć Boga, a On nie może być znaleziony w hałasie i niepokoju. Bóg jest przyjacielem ciszy. Zobacz, jak przyroda - drzewa, kwiaty, trawa - rośnie w ciszy; zobacz gwiazdy, księżyc i słońce, jak poruszają się w ciszy... Potrzebujemy ciszy, aby móc dotknąć dusz.

Miłość seksualna jest trudnym i problematycznym związkiem w kulturach, gdzie istnieje silne poczucie oddzielenia człowieka od natury, zwłaszcza gdy sfera natury jest postrzegana jako gorsza lub skażona złem.

Świat nie poddaje się zmianom. Z samej swojej natury jest bolesny i przemijający. Zobacz go takim, jakim jest, i uwolnij się od wszelkich pragnień i lęków. Kiedy świat cię nie trzyma i nie wiąże, staje się miejscem radości i piękna. Możesz być szczęśliwy w świecie tylko wtedy, gdy będziesz wolny od niego.

Nakładasz ograniczenia na swoją prawdziwą naturę nieskończonego istnienia. Potem zaczynasz być niezadowolony z tego, że jesteś tylko ograniczonym stworzeniem. Zaczynasz wtedy praktyki duchowe, aby przekroczyć te nieistniejące granice. Ale jeśli twoja praktyka sama w sobie sugeruje istnienie tych granic, to jak możesz je przekroczyć?

Kiedy twoje intencje są bardzo czyste i jasne, natura przynosi ci wsparcie.

Jeśli nie możesz zaufać sobie, nie możesz nawet ufać swojemu nieufności wobec siebie - więc bez tego podstawowego zaufania do całego systemu natury jesteś po prostu sparaliżowany.

Jeśli medytujesz nad swoim ideałem, przyswoisz jego naturę. Jeśli myślisz o Bogu dzień i noc, przyswoisz naturę Boga.

Tylko ludzie mogą zmienić swoje złe nawyki, wzloty i upadki, pułapki, niedoskonałości, złość, dumę - wszystkie swoje złe cechy. Dopiero wtedy mogą doświadczyć swojej boskiej natury.

Bóg jest absolutnie święty i mądry. Jego natura, atrybuty i moc są święte. Jest wszechobecny, niematerialny, nieurodzony, ogromny, wszechwiedzący, wszechmocny, miłosierny i sprawiedliwy. Jest twórcą, opiekunem i niszczycielem światów.

Z trzech ścieżek — jnany (wiedzy), karmy (działania) lub bhakti (oddania) — sadhaka powinien wybrać tę, która odpowiada jego naturze. Żadna z tych ścieżek nie jest wyższa ani niższa od innych. Uważać swoją drogę za wyższą, a innych za niższe to czysta ignorancja.

Jeśli pomożesz innym, otrzymasz pomoc, może jutro, może za sto lat, ale ją dostaniesz. Natura musi spłacić dług. To prawo matematyczne i całe życie to matematyka.

Kiedy zwracamy uwagę na muzykę natury, odkrywamy, że wszystko na Ziemi przyczynia się do jej harmonii.

Zrozumiałam, że każdy kwiat stworzony przez Niego jest piękny, że blask róży i biel lilii nie umniejszają zapachu fiołka ani słodkiej prostoty stokrotki. Zrozumiałam, że gdyby wszystkie skromne kwiaty pragnęły być różami, natura przestałaby być ozdobiona pięknymi kolorami. I tak jest w świecie dusz, w ogrodzie żywym naszego Pana.

Rishis z dawnych czasów osiągnęli Wiedzę o Brahmanie. Nie można jej mieć, dopóki nie ma choćby najmniejszego śladu światowości. Jak ciężko pracowali rishis! Wczesnym rankiem wychodzili z pustelni i spędzali cały dzień w samotności, medytując nad Brahmanem. W nocy wracali do pustelni i jedli trochę owoców lub korzeni. Trzymali umysł z dala od przedmiotów wzroku, słuchu, dotyku i innych rzeczy o charakterze światowym. Tylko w ten sposób zdali sobie sprawę z Brahmana jako swojej wewnętrznej świadomości.

Analiza snów stoi lub upada na [hipotezie nieświadomości]. Bez niej sen wydaje się być tylko kaprysem natury, bezsensownym konglomeratem fragmentów pamięci, które pozostały po wydarzeniach dnia.

Gdy ludzkość służy Naturze, Natura służy ludzkości. Kiedy służymy zwierzętom i roślinom, one również służą nam w zamian.

Ewolucja nie jest zakończona; rozum nie jest ostatnim słowem, ani zwierzę myślące najwyższą postacią Natury. Jak człowiek wyłonił się ze zwierzęcia, tak z człowieka wyłoni się nadczłowiek.

Cały manifestujący się świat rzeczy i istot jest projekcją wyobraźni na podłoże, którą jest Wieczny Wszechobecny Wisznu, którego natura to Istnienie-Inteligencja; tak jak różne ozdoby są wykonane z tego samego złota.