Po prostu podążałem za wskazówką (mojego nauczyciela), którą było skoncentrowanie umysłu na czystym byciu "jestem" i pozostanie w nim. Siadałem na godzinami, mając w umyśle tylko "jestem", a wkrótce spokój, radość i głęboka, obejmująca miłość stały się moim normalnym stanem. W nim wszystko zniknęło - ja, mój Guru, życie, które prowadziłem, świat wokół mnie. Pozostał tylko spokój i niezgłębiona cisza.

Musimy zrobić pierwszy krok sami, zamiast oczekiwać, że nadejdzie on ze świata zewnętrznego lub od innych ludzi. Jeśli medytujemy w domu i mieszkamy w środku ruchliwej ulicy, nie możemy zatrzymać ruchu tylko dlatego, że chcemy spokoju. Ale możemy zatrzymać siebie, możemy zaakceptować hałas. Hałas zawiera również ciszę. Musimy się w to zaangażować i nie oczekiwać niczego z zewnątrz, tak jak zrobił to Budda. I musimy zaakceptować każdą sytuację, która się pojawi.

Swami nie może dać pokoju umysłu; musicie nad tym pracować sami. Po pierwsze, przestańcie zadawać pytania i zapytajcie: "Kim jestem?". To jest moje ciało, mój umysł, moja inteligencja. Ale kto to jest "Moje"? Kto twierdzi, że posiada to, co zostało uznane za "moje"? "Moje" oznacza posiadanie. To "Moje" to życie. Dopóki życie jest w ciele, istnieje połączenie między "moim" a intelektem - "moje" ciało, "moje" dom, "moje" ziemia. Ale w momencie, gdy usuniesz życie z ciała, nie ma już "mojego" ani poczucia posiadania. Życie to Bóg.

Każdy może praktykować pewną formę nieprzemocy, nawet żołnierze. Niektórzy generałowie armii, na przykład, prowadzą swoje operacje w sposób, który unika zabijania niewinnych ludzi; to rodzaj nieprzemocy. Aby pomóc żołnierzom podążać w kierunku nieprzemocy, musimy być w kontakcie z nimi. Jeśli podzielimy rzeczywistość na dwa obozy – przemoc i nieprzemoc – i będziemy stać w jednym obozie, atakując drugi, świat nigdy nie zazna pokoju. Zawsze będziemy obwiniać i potępiać tych, których uważamy za odpowiedzialnych za wojny i społeczne niesprawiedliwości, nie dostrzegając stopnia przemocy w nas samych. Musimy pracować nad sobą i także z tymi, których potępiamy, jeśli chcemy mieć prawdziwy wpływ.

Odpocznij w tej spokojnej, chłodnej, cichej, spokojnej głębi twojego Bytu. Wiesz, że to coś niezmiernie cennego i wartościowego.

Oddziel się od wszystkiego, co czyni twój umysł niespokojnym. Zrzuć wszystko, co zakłóca jego spokój. Jeśli chcesz pokoju, zasługuj na niego. Będąc niewolnikiem swoich pragnień i lęków, zakłócasz pokój.

Jeśli pragnienia zostaną odcięte jedno po drugim, wtedy pojawi się pokój. Gdy pragnienia odejdą jedno po drugim, wtedy pojawi się umysł śmierci. Wtedy pojawi się pokój umysłu.

Jeśli rozwój to nowe imię pokoju, wojna i przygotowania do wojny są głównym wrogiem zdrowego rozwoju narodów. Jeśli weźmiemy dobro wspólne całej ludzkości za normę, a nie indywidualną chciwość, pokój będzie możliwy.

Tam, gdzie ignorancja jest naszym panem, nie ma możliwości prawdziwego pokoju.

Poprzez sadhanę (dyscyplinę duchową) osiągniesz pokój.

Śmiejemy się z wysiłków jelenia piżmowego, aby znaleźć źródło zapachu, który pochodzi od niego samego, a jednocześnie rozpaczamy nad naszymi wysiłkami, aby znaleźć pokój, który jest naszą istotą.

Lepiej żyć w pokoju niż w goryczy i waśni.

Aby zachować zawsze pokój, wyrzeknij się wszelkiego egoizmu.

Dopóki identyfikujemy siebie tylko jako produkt tego materialnego istnienia, nie może być prawdziwego pokoju.

Nazywam siebie Wojownikiem Pokoju... ponieważ bitwy, które toczymy, są wewnątrz nas.

Kontemplacja to nic innego jak tajemnicze, spokojne i pełne miłości napełnienie Boga, które, jeśli zostanie przyjęte, rozpali duszę ogniem Ducha miłości.

Nie można zapominać o wielkich możliwościach mass mediów w promowaniu dialogu, stając się pojazdami wzajemnego poznania, solidarności i pokoju. Stają się one potężnym źródłem dobra, jeśli są wykorzystywane do wspierania zrozumienia między ludźmi, a niszczycielską „bronią”, jeśli służą do wspierania niesprawiedliwości i konfliktów.

Człowiek Boga jest jak ocean – nieporuszony przez rzeki, które do niego wpływają. Pełnia pokoju, którą doświadcza w sobie, jest tak wielka, że problemy świata, z którymi musi się zmierzyć, i cierpienie, które musi przejść, stają się nieistotne w porównaniu. Ale jeśli nie masz Boga, to cierpienie jest całym twoim życiem.

Współczucie, które odczuwamy na co dzień, jest stronnicze i zmieszane z przywiązaniem. Prawdziwe współczucie płynie w stronę wszystkich istot żywych, szczególnie twoich wrogów. Jeśli spróbuję rozwinąć współczucie do mojego wroga, może to nie przynieść mu bezpośrednich korzyści, może on nawet nie być tego świadomy. Ale natychmiast przyniesie mi korzyści, uspokajając mój umysł. Z drugiej strony, jeśli będę rozmyślać o tym, jak okropne wszystko jest, natychmiast stracę spokój umysłu.

Kiedy medytujemy, to co faktycznie robimy, to wchodzimy w pusty, spokojny, cichy stan umysłu. Zatapiamy się głęboko wewnątrz i zbliżamy do naszej prawdziwej egzystencji, którą jest nasza dusza. Kiedy żyjemy w duszy, czujemy, że medytujemy spontanicznie. Na powierzchni morza są liczne fale, ale morze nie jest wzburzone poniżej. W najgłębszych głębokościach, na dnie morza, panuje całkowity spokój. Więc kiedy zaczynasz medytować, spróbuj poczuć swoje wewnętrzne istnienie najpierw. To znaczy, dno morza: spokojne i ciche. Czuj, że całe twoje istnienie jest pełne pokoju i spokoju.

Możesz mieć trwały pokój oparty na sprawiedliwości.

Nie akceptujmy przemocy jako drogi do pokoju. Zacznijmy zamiast tego od szacunku dla prawdziwej wolności: wynikający z tego pokój będzie w stanie zaspokoić oczekiwania świata, ponieważ będzie to pokój zbudowany na sprawiedliwości, pokój oparty na niezrównanej godności wolnego człowieka.

Naszymi najcenniejszymi nauczycielami są nasi wrogowie. Podczas gdy przyjaciele mogą pomóc nam na wiele sposobów, tylko wrogowie mogą dać nam wyzwanie, którego potrzebujemy, aby rozwinąć tolerancję, cierpliwość i współczucie — trzy cnoty niezbędne do budowania charakteru, rozwijania spokoju ducha i przynoszenia prawdziwego szczęścia.