Samoświadomość (mądrość) jest poza percepcją zmysłów - można ją osiągnąć tylko przez głęboką medytację.

Po zmysłach są obiekty, po obiektach jest umysł, po umyśle jest intelekt, poza intelektem jest wielki Atman.

Definiowanie to ograniczanie, wyznaczanie granic, porównywanie i kontrastowanie, i z tego powodu wszechświat, całość, wydaje się wymykać definicji.... Tak jak nikt w zdrowym rozsądku nie szuka wiadomości porannych w słowniku, tak nikt nie powinien używać mówienia i myślenia, aby dowiedzieć się, co nie może być wypowiedziane ani pomyślane.

Kuszący opanowuje leniwego i niezdecydowanego człowieka, który mieszka po atrakcyjnej stronie rzeczy, niekontrolowanego w swoich zmysłach i nieograniczonego w jedzeniu, jak wiatr pokonuje zgniły dąb. Jednak Kuszący nie może opanować człowieka, który mieszka po stronie rzeczy nieprzyjemnych, opanowanego w zmysłach, umiarkowanego w jedzeniu, zdecydowanego i pełnego wiary, jak wiatr nie może poruszyć górskiego głazu.

Stan medytacyjny to najwyższy stan istnienia. Dopóki istnieje pragnienie, prawdziwe szczęście nie może nadejść. Tylko kontemplacyjne, świadkowe badanie przedmiotów przynosi nam prawdziwą radość i szczęście. Zwierzę znajduje szczęście w zmysłach, człowiek w swoim intelekcie, a bóg w duchowej kontemplacji. Tylko dusza, która osiągnęła ten stan kontemplacji, widzi świat jako naprawdę piękny. Dla tego, kto niczego nie pragnie i nie miesza się z rzeczami, różnorodne zmiany natury są jednym pięknym i wzniosłym widokiem.

Powstrzymaj swoje zmysły i umysł i zobacz Pana w swoim sercu.

Trzymaj umysł skoncentrowany, a zmysły pod kontrolą.

To jest stan mądrego: widzi, ale nie patrzy; je, ale nie smakuje; dotyka, ale nie czuje. Zmysły działają, ale nie ma przywiązania do nich.

Im więcej myślisz o sobie jako o błyszczącej, nieśmiertelnej duszy, tym bardziej będziesz pragnąć całkowitej wolności od materii, ciała i zmysłów. To intensywne pragnienie wolności.

Nie ma niczego na świecie, co nie przemawia do nas. Wszystko i wszyscy ujawniają swoją naturę, charakter i tajemnice nieustannie. Im bardziej otwarte są nasze wewnętrzne zmysły, tym bardziej rozumiemy głos wszystkiego.

Zmysły są przeszkodami; Przez praktykę Praanam i Omkar Kriya muszę dziś doskonale się rozpuścić. To jedyna praca dla mnie.

Wiedza sama w sobie nie daje zrozumienia. Zrozumienie nie zwiększa się przez sam wzrost wiedzy. Zrozumienie zależy od związku wiedzy z bytem... Pojawia się tylko wtedy, gdy człowiek odczuwa i dostrzega to, co jest z nim związane.

Kiedy człowiek w trakcie snu staje się świadomy, że śni, nie identyfikuje się już z zjawiskami; nie jest ani radośnie, ani smutnie przez nie dotknięty. Bóg świadomie śni swoją kosmiczną grę i nie jest dotknięty jej dualizmem. Jogi, który postrzega swoje prawdziwe ja jako oddzielne od aktywnych zmysłów i ich obiektów, nigdy nie przywiązuje się do niczego. Jest świadomy sennej natury wszechświata i obserwuje ją, nie wpadając w jej złożoną, ale ulotną naturę.

Paradoksalnie, życie z celem nie ma treści, nie ma sensu. Pędzi wciąż naprzód, tracąc wszystko. Życie bez celu nie przegapia niczego, ponieważ tylko wtedy, gdy nie ma celu i pośpiechu, ludzkie zmysły są w pełni otwarte na odbiór świata.

Praktyka Khecharimudry przynosi zwycięstwo nad zmysłami.

Kto zda sobie sprawę, że sześć zmysłów nie jest realne, że pięć agregatów to fikcje, że nic z tego nie można umiejscowić w ciele, rozumie język Buddów.

Prawdziwe Ja nie jest obiektem zmysłów: nie możesz go zobaczyć, nie możesz go usłyszeć, nie możesz go poczuć, nie możesz go dotknąć, nie możesz go posmakować.

Jeśli usiądziesz i po prostu zachowasz ciszę... jesteś w stanie Samoświadomości. ...cisza oznacza bycie bez jakichkolwiek technik, wysiłku czy zamiaru medytowania...nie podążanie za strumieniem myśli...nie ściganie zmysłów, brak wyobraźni...taka intensywna koncentracja na sobie pojawia się bez wysiłku... wtedy, sama z siebie... znikąd przychodzi mądrość i wglądy.

Wiedza zdobyta przez jogina pochodzi poza zmysłami. Wiedza zdobyta za pomocą pięciu zmysłów jest bardzo zwyczajną wiedzą, ale wiedza zdobyta poza zmysłami jest również poza zwykłym rodzajem wiedzy. Jest to wyższa wiedza – prawdziwa wiedza. Aby ją zrozumieć, sadhaka musi przestać zewnętrznie wykorzystywać swoją energię i skupić się wewnętrznie. To wewnętrzne skupienie można nazwać medytacją.

Kiedy zmysły są dobrze kontrolowane i wycofane z kontaktu z obiektami świata, wówczas percepcje zmysłowe nie tworzą już obrazów w umyśle. Umysł jest wtedy trenowany w skupieniu. Kiedy umysł już nie przywołuje wzorców myślowych z nieświadomości, zrównoważony stan umysłu prowadzi do wyższego stanu świadomości. Doskonały stan spokoju ustanowiony w sattwie jest najwyższym stanem oświecenia. Praktyka medytacji i nieprzywiązania to dwie główne zasady. Bardzo silne przekonanie jest niezbędne do ustanowienia określonej filozofii życia.

Kontrola zmysłów to ważna wartość ludzka.

16 lipca 1873 - Zmysły dzisiaj zakłócają. Muszę zrzec się wszystkich pragnień i rozpuścić się.

Uświadomienie sobie ducha jako ducha to praktyczna religia. Wszystko inne jest dobre, o ile prowadzi do tej jednej wielkiej idei. Ta realizacja ma być osiągnięta przez wyrzeczenie się, przez medytację—wyrzeczenie się wszystkich zmysłów, cięcie węzłów, łańcuchów, które przywiązują nas do materii.