Skierując nasze zmysły percepcji ku wnętrzu, jesteśmy w stanie doświadczyć kontroli, ciszy i spokoju umysłu.

Czystość mowy, umysłu, zmysłów i współczującego serca jest potrzebna temu, kto pragnie wznieść się na boską platformę.

Kochanek natury to ten, którego wewnętrzne i zewnętrzne zmysły nadal są ze sobą prawdziwie zharmonizowane; który zachował ducha dzieciństwa, nawet w erze męskości. Jego kontakt z niebem i ziemią staje się częścią jego codziennego pokarmu. W obecności natury dzika radość przepływa przez niego, mimo prawdziwych smutków.

Niemożliwe jest zrozumienie tego, co istnieje, za pomocą rozumowania lub intelektualnych debat. Prawda absolutna nie może być naukowo udowodniona, ponieważ nie może być obserwowana, weryfikowana ani demonstrowana za pomocą percepcji zmysłowych. (...) Dlatego naukowcy nie mogą dojść do żadnego obiektywnego wniosku na temat nieśmiertelności duszy i życia po śmierci, a w każdym przypadku nic nie mogłoby ich przekonać. (...) Świat obiektywny jest tylko połową wszechświata. To, co postrzegamy za pomocą naszych zmysłów, nie jest światem w całości. Druga połowa, która obejmuje umysł, myśli i emocje, nie może być wyjaśniona przez percepcję zmysłową obiektów zewnętrznych. (...) Dusza nie została stworzona. Jest z natury świadomością i jest doskonała. Po rozpadzie ciała fizycznego wszystko pozostaje uśpione. Dusza przetrwa.

Umysł jest królem zmysłów; oddech jest królem umysłu; a nerwy są królami oddechu.

Filozofowie mówią, że dusza jest dwustronna, jej górna twarz nieustannie patrzy na Boga, a jej dolna twarz patrzy nieco w dół, informując zmysły; a górna twarz, która jest szczytem duszy, znajduje się w wieczności i nie ma nic wspólnego z czasem: nie wie nic o czasie ani o ciele.

Jak ogień oczyszcza metal, tak kontrolowanie oddechu oczyszcza umysł i zmysły.

Wszystkie moce duszy i ciała, pamięć, rozum, wola, wewnętrzne i zewnętrzne zmysły, pragnienia ducha i zmysłów, wszystko działa w miłości i przez miłość.

Ten świat, ten wszechświat, który nasze zmysły czują lub nasz umysł myśli, to tylko jeden atom, można by powiedzieć, Nieskończoności, rzucony na płaszczyznę świadomości; a w tej wąskiej granicy, określonej przez sieć świadomości, działa nasza rozumność, i nic poza nią. Dlatego musi istnieć jakiś inny instrument, który pozwoli nam wyjść poza nią, i tym instrumentem jest inspiracja.

Wychodząc z umysłu, wracasz do zmysłów

Straszna jest walka, którą stawiają zmysły. Walcz odważnie! Musisz je pokonać.

To, co nazywasz bytem psychicznym, jest umysłem witalnym. Serce jest siedzibą tego umysłu. A ten umysł jest esencją zmysłów. Odbiera rzeczy z zewnątrz, działa na rzeczy z zewnątrz – wie, daje zgodę, interesuje się nimi. Ale ten umysł nie może być Ishwarą, jest jednak tym, który zna, który daje zgodę.

Bóg, lub Jaźń, nie może być poznany przez zmysły. Zawsze jesteśmy pochłonięci światem materialnym za pomocą naszych pięciu narządów zmysłów i zapominamy o Nim.

Porzuć wszelkie pragnienie rozkoszy na ziemi lub w niebie. Kontroluj organy zmysłów i kontroluj umysł. Znosić wszelkie nieszczęście, nie wiedząc nawet, że jesteś nieszczęśliwy. Myśl tylko o duchowej wolności.

Poza pięcioma zmysłami istnieje umysł, to oddech; poza umysłem istnieje buddhi, to bindu, lub punkt (pomiędzy brwiami); poza bindu jest Brahma, ostateczne Ja, Czysta Pustka i Bezformowość.

Poprzez nasze zmysły świat się ukazuje. Poprzez nasze reakcje tworzymy złudzenia. Bez reakcji świat staje się jasny.

Twoja dusza ma specjalną misję. Twoja dusza jest doskonale świadoma tej misji. Maya, iluzja lub zapomnienie, sprawia, że czujesz się ograniczony, słaby i bezradny. To nie jest prawda. Ty nie jesteś ciałem. Ty nie jesteś zmysłami. Ty nie jesteś umysłem. To wszystko jest ograniczone. Jesteś duszą, która jest nieograniczona. Twoja dusza jest nieskończenie potężna. Twoja dusza przekracza cały czas i przestrzeń.