Wszyscy jesteśmy silni dzięki mocy Boga. Pan jest naszym stałym towarzyszem. Schroń się w Nim i bądź wolny od smutku i żalu.

Z radości ludzie się rodzą; dla radości żyją; w radości rozpływają się przy śmierci. Śmierć to ekstaza, ponieważ usuwa ciężar ciała i uwalnia duszę od całego bólu wynikającego z identyfikacji z ciałem. To zaprzestanie bólu i smutku.

Szczęście to uśmiech pocieszenia dla smutnych.

Ból, smutek, ignorancja są iluzoryczne; nie mogą istnieć. Błogość, radość, wiedza są prawdziwe; nie mogą umrzeć.

W Indiach jest historia umierającego młodzieńca, który, słysząc szloch bólu wokół siebie, zawołał: "Nie obrażajcie mnie waszymi krzykami współczucia. Kiedy wzlatuję do krainy wiecznego światła i miłości, to ja powinienem was żałować. Dla mnie choroba, łamanie kości, smutek, nieznośne bóle serca już nie istnieją. Marzę o radości, płynę w radości, oddycham radością na zawsze."

W obecności swojego Satguru wiedza rozkwita; smutek maleje; radość pojawia się bez powodu; brak maleje, a obfitość nadchodzi i wszystkie talenty się ujawniają.

Kto kocha, a kto cierpi? On sam wystawia spektakl ze Sobą; kto istnieje, poza Nim? Jednostka cierpi, ponieważ dostrzega dualizm. To dualizm powoduje wszelkie smutki i żale. Znajdź Jedno wszędzie i we wszystkim, a ból i cierpienie skończą się.

Życie to seria naturalnych i spontanicznych zmian. Nie opieraj się im – to tylko tworzy smutek. Pozwól rzeczywistości być rzeczywistością. Niech rzeczy płyną naturalnie do przodu w dowolny sposób.

To, co wiem, jest jak liście na tym drzewie; to, czego uczę, jest tylko małą częścią. Ale oferuję to wszystkim z otwartą ręką. Czego nie uczę? Czegokolwiek, co jest fascynujące do dyskusji, dzieli ludzi przeciwko sobie, ale nie ma to wpływu na zakończenie cierpienia. Czego uczę? Tylko tego, co jest konieczne, aby zabrać cię na drugą stronę.

Nie ma smutku, oprócz niewoli.

Koniec pragnień to koniec smutku.

Moje drogie serce, nigdy nie myśl, że jesteś lepszy od innych. Słuchaj ich smutków z współczuciem. Jeśli chcesz pokoju, nie żyw złych myśli, nie plotkuj i nie nauczaj tego, czego nie wiesz.

Ci, którzy przynoszą radość, zawsze byli dziećmi smutku.

On nie jest daleko; On jest tam, bardzo blisko. Patrzy na nas i błaga nas o ten smutek, tę agonię. Potrzebuje jej dla dusz i dla naszej duszy... Niestety, sprawia Mu to ból, by dawać nam gorycz do wypicia, ale On wie, że jest to jedyny sposób, by przygotować nas do poznania Go, tak jak On zna samego siebie, i byśmy stali się bogami.

Smutek przygotowuje cię na radość. Z przemocą wypędza wszystko z twojego domu, aby nowa radość miała miejsce, by wejść. Strząsa żółte liście z gałęzi twojego serca, aby mogły wyrosnąć świeże, zielone liście. Wyrywa zgniłe korzenie, aby nowe korzenie, ukryte poniżej, miały miejsce do wzrostu. Cokolwiek smutek wyrzuci z twojego serca, o wiele lepsze rzeczy zajmą ich miejsce.

Proszę, nie czekaj, aż lekarze powiedzą ci, że będziesz miała dziecko, aby zacząć się o nie troszczyć. Ono już tam jest. Cokolwiek robisz, cokolwiek myślisz, twoje dziecko to poczuje. Cokolwiek jesz, wszelkie zmartwienia, które masz na sercu, będą miały wpływ na nie. Czy możesz mi powiedzieć, że nie potrafisz się uśmiechać? Pomyśl o dziecku i uśmiechnij się dla niego, dla niej, dla przyszłych pokoleń. Proszę, nie mów mi, że uśmiech i twoje smutki nie idą w parze. To twój smutek, ale co z twoim dzieckiem? To nie jego smutek, to nie jej smutek.

Jeśli mam być ich prawdziwym nauczycielem i opiekunem, muszę dotknąć ich serc, muszę dzielić ich radości i smutki, muszę pomóc im rozwiązywać problemy, które ich spotykają, i muszę prowadzić właściwym kanałem ich gwałtowne aspiracje młodości.

Kiedy myślę o szczęściu, które na mnie czeka, każda smutek, każdy ból staje się mi drogi.

W większości przypadków miłość ziemska kończy się nienawiścią i głębokim smutkiem.

Twoim pierwszym zadaniem jest dostrzec smutek w sobie i wokół siebie; twoim kolejnym zadaniem jest intensywnie pragnąć wyzwolenia. Sama intensywność pragnienia poprowadzi cię; nie potrzebujesz żadnego innego przewodnika.

Bądź szybki w czynieniu dobra. Jeśli będziesz powolny, umysł, cieszący się ze psot, cię dogoni. Zawracaj od psot. Znowu i znowu zawracaj. Zanim przyjdzie smutek. Skieruj swoje serce na czynienie dobra. Rób to wciąż na nowo, a napełni cię radość. Głupiec jest szczęśliwy, dopóki jego psoty nie obrócą się przeciwko niemu. A dobry człowiek może cierpieć, zanim jego dobroć zakwitnie. Nie lekceważ swoich niedoskonałości, mówiąc: „Co mi do tego?” Dzbanek napełnia się kropla po kropli.

Zwierzęta również doświadczają smutku, miłości, gniewu i innych emocji.

Siła, siła, to jest to, czego tak bardzo pragniemy w życiu, ponieważ to, co nazywamy grzechem i smutkiem, ma jeden wspólny powód, a tym powodem jest nasza słabość. Ze słabością przychodzi ignorancja, a z ignorancją przychodzi nieszczęście.