Duchowość automatycznie prowadzi do pokory. Kiedy kwiat przekształca się w owoc, płatki opadają same. Kiedy ktoś staje się duchowy, ego stopniowo zanika samoistnie. Drzewo pełne owoców zawsze pochyla się nisko. Pokora jest oznaką wielkości.

Prawdziwy duchowy sekret jest taki: to, czego szukasz, już jesteś. Prawdziwy sukces to odkrycie swojej wewnętrznej boskości - to zdolność do miłości i współczucia, ufności do swojej intuicji i przebudzenia do swojej nieograniczonej twórczej natury.

To jest cel duchowości: zrealizowanie siebie jako tego Brahmana ... Wedanta mówi, że ty i inni nie jesteście oddzieleni. Ty i inni jesteście jedną rzeczywistością.

Nic duchowego nie może być naprawdę zrozumiane w prawdzie bez łaski Pana. Nie możemy uchwycić Krishny za pomocą naszej inteligencji, pamięci ani żadnych naszych materialnych talentów czy atrybutów. Używamy wszystkich tych rzeczy w Jego służbie.

Duchowość wschodzi, gdy indywidualność zanika. Kiedy nasze ego staje się świadome czegoś wyższego od niego – indywidualnego Ducha lub Duszy; wtedy nastaje duchowość.

Istnieje duchowa odpowiedzialność, jest zadanie do wykonania. To jednak nie jest coś tak prostego, jak podążanie za zestawem cudzych zasad.

Prawdziwa pobożność musi wypływać z serca i składać się tylko z prawdy i substancji tego, co przedstawiają rzeczy duchowe; wszystko inne to uczucia i przywiązania wynikające z niedoskonałości; a aby przejść do jakiejkolwiek doskonałości, konieczne jest zabicie takich pragnień.

Im głębiej patrzymy, tym bardziej przekonamy się, że jedyną rzeczą, którą musimy dążyć do zdobycia przed wszystkimi innymi, jest siła: siła fizyczna, siła umysłowa, siła moralna, ale przede wszystkim siła duchowa, która jest jednym niewyczerpanym i niezniszczalnym źródłem wszystkich pozostałych. Jeśli mamy siłę, wszystko inne będzie dodane do nas łatwo i naturalnie.

Praktyki duchowe podjęte w młodym wieku mają głęboki i długotrwały wpływ. Ludzie mają ogromny potencjał, pod warunkiem, że nauczą się trenować siebie na wszystkich poziomach—fizycznym, umysłowym i duchowym. Nauczmy nasze dzieci, jak być świadomymi siebie na wszystkich poziomach. Z spokojnym i skoncentrowanym umysłem dzieci mogą doświadczyć prawdziwego pokoju i szczęścia.

Czy wielkie nauki duchowe naprawdę nawołują do walki ze złem, ponieważ jesteśmy po stronie światła, po stronie pokoju? Czy mówią nam, żeby walczyć z tą drugą "niepożądaną" stroną, złą i czarną? To duże pytanie. Jeśli w świętych naukach jest mądrość, nie powinno być wojny. Dopóki człowiek jest zaangażowany w wojnę, próbując bronić lub atakować, jego działanie nie jest święte; jest przyziemne, dualistyczne, sytuacją na polu bitwy.

Przyszedłem, aby zapalić lampę Miłości w waszych sercach, aby świeciła ona z dnia na dzień z coraz większym blaskiem. Nie przyszedłem w imieniu żadnej wyłącznej religii. Nie przyszedłem z misją publiczności dla sekty, wyznania ani celu, ani też nie przyszedłem, aby zbierać naśladowców dla doktryny. Nie mam planu przyciągać uczniów czy oddanych do mojego kręgu lub jakiegokolwiek innego. Przyszedłem, aby powiedzieć wam o tej jednoczącej wierze, tym duchowym zasadzie, tej drodze Miłości, tej cnocie Miłości, tym obowiązku Miłości, tym zobowiązaniu do Miłości.

Agresywna i całkowicie nielogiczna idea jednej religii dla całego rodzaju ludzkiego, religii uniwersalnej w wyniku swojej wąskości, jednego zbioru dogmatów, jednego kultu, jednego systemu ceremonii, jednego prawa kościelnego, jednego zbioru zakazów i nakazów, które wszystkie umysły muszą zaakceptować pod groźbą prześladowań przez ludzi i duchowego odrzucenia lub wiecznego potępienia przez Boga, to groteskowe stworzenie ludzkiego nierozumu, które było rodzicem tak wielu nietolerancji, okrucieństwa, ciemnoty i agresywnego fanatyzmu, nigdy nie było w stanie mocno zapaść w indyjską mentalność.

Zawsze zachęcam ich do praktykowania w sposób, który pomoże im powrócić do własnej tradycji i ponownie zakorzenić się. Jeśli uda im się zintegrować, staną się ważnym instrumentem w transformacji i odnowieniu swojej tradycji. Kiedy szanujemy naszych przodków krwi i naszych duchowych przodków, czujemy się zakorzenieni. Jeśli znajdziemy sposoby, by pielęgnować i rozwijać nasze duchowe dziedzictwo, unikniemy obcości, która niszczy społeczeństwo, i znów staniemy się całością. ... Nauka głębokiego dotykania klejnotów naszej własnej tradycji pozwoli nam zrozumieć i docenić wartości innych tradycji, a to przyniesie korzyści wszystkim.

W ostatniej fazie życia mistrza duchowego, jego uczniowie powinni przejąć na siebie działalność kaznodziejską. W ten sposób mistrz duchowy może usiąść w samotnym miejscu i oddać się nirjana-bhajanie.

Służenie świętemu jest święte i przynosi wielką duchową korzyść.

Joga to ogólna nazwa dla każdej dyscypliny, w której próbuje się wyjść poza granice zwykłej świadomości umysłowej w kierunku większej świadomości duchowej.

Źródłem twojego umysłu jest miłość, a cokolwiek robisz, aby dojść do tego źródła, jest praktyką duchową.

Wiedza, która łączy miłość i mądrość, która podnosi ducha, to duchowość. Wiedza, która daje ci szeroką wizję i wielkie serce, to duchowość.

Osoba, która stale studiuje, nie wykonując duchowej praktyki, jest jak głupiec, który próbuje żyć na podstawie planu domu.

Szczery poszukiwacz wie, jaki jest jego cel: najwyższa Prawda. Nie opóźni swojej podróży. W życiu duchowym dążymy do najwyższej Prawdy, do Boga, niczego innego.

Ten, kto przerywa przebieg swoich ćwiczeń duchowych i modlitwy, jest jak człowiek, który pozwala ptakowi uciec z jego ręki; trudno mu będzie go złapać ponownie.

Z tego powodu, że oczekujemy, że rzeczy będą dobre i piękne, one nie będą. W prawdziwej duchowości nie szukamy błogości.

Istnieje 64 boskich impulsów matki, które rządzą subtelnym stworzeniem. Odpowiadają one za przywracanie wszystkich ziemskich i duchowych korzyści. Są one po prostu częścią przebudzonej świadomości. Te dziewięć nocy są obchodzone, aby wzniecić te boskie impulsy i świętować najgłębszą głębię naszego życia.