Analiza siebie i samoobserwacja są kluczami do postępu na duchowej ścieżce. Jeśli nie praktykujesz samoobserwacji, twoje decyzje nie będą właściwe, twoje wnioski nie będą prawdziwe. Nie możesz od razu dojść do dokładnej samoobserwacji i analizy. To proces stopniowy. Spokój umysłu, pełna szczerość i obiektywność są niezbędne. Kiedy będziesz w stanie obserwować wszystko, co dzieje się w twoim życiu, z bystrą uważnością i czerpać inspirację z każdej akcji, wtedy naprawdę będziesz w stanie rosnąć.

Próbowałyśmy wszystkiego, aby pozbyć się cierpienia. Chodziłyśmy wszędzie, aby pozbyć się cierpienia. Kupiłyśmy wszystko, aby się go pozbyć. Połykałyśmy wszystko, aby się go pozbyć. W końcu, gdy próbowałyśmy wystarczająco długo, pojawiła się możliwość duchowej dojrzałości z gotowością do zatrzymania daremnej próby pozbycia się cierpienia i zamiast tego do rzeczywistego doświadczania cierpienia. W tym przełomowym momencie pojawia się zrozumienie tego, co jest poza cierpieniem, tego, co jest nietknięte przez cierpienie. Pojawia się zrozumienie tego, kim naprawdę jesteśmy.

Stan medytacyjny to najwyższy stan istnienia. Dopóki istnieje pragnienie, prawdziwe szczęście nie może nadejść. Tylko kontemplacyjne, świadkowe badanie przedmiotów przynosi nam prawdziwą radość i szczęście. Zwierzę znajduje szczęście w zmysłach, człowiek w swoim intelekcie, a bóg w duchowej kontemplacji. Tylko dusza, która osiągnęła ten stan kontemplacji, widzi świat jako naprawdę piękny. Dla tego, kto niczego nie pragnie i nie miesza się z rzeczami, różnorodne zmiany natury są jednym pięknym i wzniosłym widokiem.

Po prostu spróbuj nauczyć się prawdy, podchodząc do mistrza duchowego. Zapytaj go pokornie i służ mu. Samozrealizowana dusza może przekazać ci wiedzę, ponieważ widziała prawdę.

Szczery nauczyciel może pokazać innym właściwą drogę do duchowego oświecenia.

Cierpienie jest w umyśle. W umyśle. W umyśle. Świadkuj to. Z twojego duchowego serca.

Oto nowa duchowa praktyka dla ciebie: nie traktuj swoich myśli zbyt poważnie.

Ostatecznie pojednanie jest procesem duchowym, który wymaga czegoś więcej niż tylko ram prawnych. Musi się to wydarzyć w sercach i umysłach ludzi.

Cierpliwa i regularna praktyka jest całym sekretem duchowego uświadomienia. Nie spiesz się w życiu duchowym. Daj z siebie wszystko, a resztę zostaw Bogu.

Pokora to nie tchórzostwo. Cichość to nie słabość. Pokora i cichość to naprawdę moce duchowe.

Bóg da ci wszystko, czego potrzebujesz do swojego duchowego rozwoju. Nie trzymaj się niczego.

Jeśli nie znajdziesz nikogo, kto by cię wspierał na duchowej drodze, idź sam. Nie ma towarzystwa z niedojrzałymi.

To jest sekret życia duchowego: myśleć, że jestem Atmanem, a nie ciałem, i że całe to uniwersum z wszystkimi swoimi relacjami, ze wszystkim dobrem i całym złem, jest tylko serią obrazów...scen na płótnie...których jestem świadkiem.

Rodzice muszą karmić duchowe wartości w swoich dzieciach od najmłodszych lat.

Ponieważ nie można wizualnie doświadczyć obecności Superduszy, pojawia się On przed nami jako wyzwolony bhakta. Taki mistrz duchowy to nikt inny jak sam Kryszna.

Jeśli nie będziemy słuchać bardzo surowo z wielką wiarą w rozkaz naszego mistrza duchowego, nie zrozumiemy, czym jest łaska Krishny i jak przychodzi do nas.

Kiedy duchowe ideały stanowią fundament relacji, relacja może przetrwać wszelkie wyzwania, które mogą się pojawić.

Naucz się być duchowym w swoim codziennym życiu, wykonując bezinteresowne działania. Naucz się medytować codziennie, kilka minut.

Czysty wielbiciel wie, że każdy jest mistrzem duchowym. Dlatego czysty wielbiciel może być jagad-guru.

To spokojny jest tym, który jest uważny. To pokój daje mu moc wnikliwej obserwacji. To spokojny więc może pojąć, bo pokój pomaga mu pojąć. To spokojny potrafi kontemplować; ten, kto nie ma pokoju, nie może właściwie kontemplować. Dlatego wszystko, co dotyczy duchowego postępu w życiu, zależy od pokoju.

Sadhak (osoba praktykująca duchowo) nie będzie miała czasu na plotkowanie. Nie będzie miała ochoty rozmawiać z nikim w ostry sposób. Ci, którzy zawsze zajmują się szukaniem wad, nigdy nie osiągną postępu duchowego. Nie krzywdź nikogo myślami, słowami ani czynami. Bądź współczujący wobec wszystkich istot. Ahimsa (nieprzemoc) jest najwyższą dharmą (obowiązkiem).

Mistrz duchowy jest przedstawicielem Boga. Podobnie król jest przedstawicielem Boga. Ojciec również jest przedstawicielem Boga. Są to słowa śastr. Ponieważ będą oni przewodzić. Król poprowadzi. Mistrz duchowy poprowadzi. Ojciec poprowadzi. Jakie to przewodnictwo? To przewodnictwo, jak stać się świadomym Kryszny przez edukację i kulturę.

W Bhagavad Gicie (9:33) Pan powiedział: „anityam-asukham lokam-imam prapya bhajasva mam.” Ten świat jest przemijający; to wszyscy wiemy. Asukham, jest tyle cierpienia i nie ma nadziei na znalezienie szczęścia w tym świecie. Jedynym prawdziwym szczęściem jest duchowa praktyka. Dlatego przesłanie Pana brzmi: „Po co tak ciężko pracować w świecie, w którym nie ma szans na zdobycie czegokolwiek?”