Ziarno oddania i wiary jest ukryte w sercu każdego. Dobre towarzystwo, duchowe dyskusje i autorefleksja są niezbędne do rozwoju rośliny.

Dzięki duchowej ewolucji człowiek staje się wolny od tortur pasji, gniewu i chciwości.

Jakakolwiek forma samodyscypliny jest konieczna, aby przekształcić materialne pragnienia w duchowe aspiracje.

W duchowej podróży rozumiesz, że cierpienie staje się czymś, co zostało ci dane, aby pokazać ci, gdzie twój umysł wciąż jest zakleszczony. To pojazd, który pomaga ci w pracy. Dlatego nazywa się to łaską.

Twoja pierwsza praca to praca nad sobą. Największa rzecz, jaką możesz zrobić dla innego człowieka, to uporządkować swoje własne życie i znaleźć swoje prawdziwe duchowe serce.

Staraj się zebrać siłę, aby żyć jako brat i siostra po narodzinach jednego lub dwojga dzieci. Jest to niezbędne do pełnego korzystania z duchowej praktyki i do postępu duchowego poprzez umysłową powściągliwość.

Nigdy nie bądź małostkowy. Nie karm urazami wobec nikogo. Wolę dobronastawionych grzeszników od tzw. dobrych ludzi, którzy są nietolerancyjni i pozbawieni współczucia. Bycie duchowym to mieć otwarty umysł, rozumieć i przebaczać, i być przyjacielem dla wszystkich.

Muszka, która dotyka miodu, nie może używać swoich skrzydeł; podobnie dusza, która przywiązuje się do duchowej słodyczy, niszczy swoją wolność i utrudnia kontemplację.

Nakładasz ograniczenia na swoją prawdziwą naturę nieskończonego istnienia. Potem zaczynasz być niezadowolony z tego, że jesteś tylko ograniczonym stworzeniem. Zaczynasz wtedy praktyki duchowe, aby przekroczyć te nieistniejące granice. Ale jeśli twoja praktyka sama w sobie sugeruje istnienie tych granic, to jak możesz je przekroczyć?

Prawda nie jest prawdą dla ciebie, dopóki nie uświadomisz jej w sobie. Bez uświadomienia są to tylko idee. Dla duchowej percepcji, duchowa świadomość nie leży w niejasnych teologicznych ideach, ale w zdobywaniu Samo-świadomości.

Właściwie, gdy twoje serce boli na widok cierpienia innych, budzi to prawdziwą duchową ekstazę. Dlaczego? Ponieważ zadowala to Krishnę, a my dzielimy się duchem miłości Krishny w nastroju służby.

Postęp duchowy to zmiana punktu widzenia.

Proces duchowy nie jest dla umarłych ani umierających. Jest dla żyjących, którzy chcą stać się w pełni żywi we wszystkich wymiarach życia.

Jeśli ktoś poważnie myśli o duchowym postępie, musi zdyscyplinować swój czas.

Moja rada dla ciebie to, żebyś nie podejmował drogi duchowej. Jest zbyt trudna, zbyt długa i zbyt wymagająca. Sugeruję, żebyś poprosił o zwrot pieniędzy i wrócił do domu. To nie jest piknik. Naprawdę wymaga od ciebie wszystkiego. Dlatego najlepiej nie zaczynaj. Jeśli jednak zaczniesz, najlepiej skończ.

Musisz znać różnicę między wyobraźnią, wiedzą teoretyczną a prawdziwym uświadomieniem. Czy możesz się odżywiać tylko słuchając wykładu o jedzeniu? Wiedza teoretyczna o jedzeniu oznacza zawsze pozostawanie głodnym. Musisz jeść, aby zaspokoić głód. Tak więc ten, kto ciągle szuka nowych doktryn, ale nie wprowadza ich w życie, jest w ciągłym duchowym głodzie.

Duchowość jest znacznie szersza niż jakakolwiek konkretna religia, a w szerszych jej pojęciach, które teraz nas ogarniają, nawet największa religia staje się niczym więcej jak szeroką sektą lub gałęzią jednej uniwersalnej religii, przez którą zrozumiemy w przyszłości dążenie człowieka do wieczności, boskości, wyższego ja, źródła jedności i jego próbę dotarcia do jakiejś równości, coraz większego przybliżenia wartości życia ludzkiego do wiecznych i boskich wartości.

Dopiero gdy się poddasz, duchowy wymiar staje się żywą rzeczywistością w twoim życiu. Kiedy to robisz, energia, którą emanujesz i która potem kieruje twoim życiem, ma znacznie wyższą częstotliwość wibracyjną niż energia umysłu, która wciąż rządzi światem.

Uważam, że ludzie powinni dawać prezenty, naprawdę doceniając duchową wartość osoby i własną wartość (osoby dającej prezent). Zwykle daje się prezent, którego druga osoba potrzebuje lub chce, a moim zdaniem to tylko podkreśla potrzeby i pragnienia.

W świecie podjęto dwie próby założenia życia społecznego: jedna oparta na religii, a druga na konieczności społecznej. Jedna oparta na duchowości, druga na materializmie; jedna na transcendentalizmie, druga na realizmie.

Twój umysł jest naturalnym środowiskiem dla duchowego postępu.

Bycie nieodpornym na dualności życia, takie jak przyjemność i ból, strata i zysk, pochwała i potępienie, ciepło i zimno, jest prawdziwym dowodem duchowego postępu.

Dobroć i dobre serce są fundamentem sukcesu w tym życiu, postępu na duchowej drodze i spełniania naszych aspiracji. Nasza potrzeba ich nie ogranicza się do żadnego określonego czasu, miejsca, społeczeństwa ani kultury.