Poprzez sadhanę (dyscyplinę duchową) osiągniesz pokój.

Jakakolwiek forma cierpienia często prowadzi do gotowości. Można powiedzieć, że pęka skorupa egoistycznego umysłu, z którym wielu ludzi utożsamia się jako "ja". Życie łamie tę skorupę, a gdy pęknięcie jest obecne, łatwiej docierają do nas nauki duchowe.

To duchowe ubóstwo, a nie materialny brak, leży u podstaw całego ludzkiego cierpienia.

Tolerancja jest oznaką wzrostu na ścieżce duchowej.

Aby związek mógł się pogłębić, w pewnym momencie musi pojawić się wymiar duchowy. Nie musisz być w pełni przebudzony, aby to się stało, ale jeśli to nastąpi, oznacza to, że się przebudzasz.

Nasz duchowy postęp zależy od tego, jak Krishna nas postrzega.

Spójrzmy na własne wady, a nie cudze. Nie powinniśmy nalegać, by wszyscy szli w naszych śladach, ani brać na siebie odpowiedzialności za nauczanie duchowości, gdy być może nawet nie wiemy, czym ona jest.

Możemy mówić o miłości i pokorze jako prawdziwych kwiatach duchowego wzrostu; wydzielają one cudowny zapach, który przynosi korzyść wszystkim, którzy się do nich zbliżą.

Jestem sam i moja duchowa podróż to moje doświadczenie. To jest prawdziwe doświadczenie wolności i niezależności. Potem zaczynamy dostrzegać, że bycie samotnym to bardzo piękna rzecz. Nikt nie przeszkadza w naszej wizji. Mamy pełną panoramiczną wizję.

Duchowy poszukiwacz nie powinien martwić się o to, kim jest guru, ani o to, co guru zrobi. Pierwszym zadaniem poszukującego jest przygotowanie się, zorganizowanie swojego życia i myśli w sposób duchowo zdrowy, a następnie dążenie do stylu życia, który upraszcza i oczyszcza. W odpowiednim czasie mistrz będzie obecny.

Kiedy masz wątpliwości, lub kiedy "ja" staje się zbyt silne, zastosuj następujący test. Przypomnij sobie twarz najbiedniejszego i najsłabszego człowieka, którego mogłeś zobaczyć, i zapytaj siebie, czy krok, który zamierzasz podjąć, będzie dla niego użyteczny. Czy zyska na tym? Czy przywróci mu kontrolę nad jego własnym życiem i przeznaczeniem? Innymi słowy, czy doprowadzi to do swaraju dla głodnych i duchowo głodujących milionów?

Dlatego osoba całkowicie pochłonięta ciałowym pojęciem życia na pewno zabija siebie, nie czyniąc postępów duchowych. Taka osoba nazywana jest pasu-ghna. Ze szczególnego wykluczenia z życia duchowego są myśliwi zwierząt, któży nie są zainteresowane słuchaniem i śpiewaniem świętego imienia Pana. Tacy myśliwi są zawsze nieszczęśliwi, zarówno w tym, jak i w przyszłym życiu. Dlatego mówi się, że myśliwy nie powinien ani żyć, ani umierać, ponieważ dla takich osób życie i śmierć są uciążliwe.

Joga, którą praktykujemy, nie jest tylko dla nas, ale dla Boskiego; jej celem jest realizowanie woli Boskiego w świecie, wprowadzenie duchowej transformacji oraz sprowadzenie boskiej natury i boskiego życia do mentalnej, witalnej i fizycznej natury i życia ludzkości. Jej celem nie jest osobista Mukti, chociaż Mukti jest niezbędnym warunkiem jogi, lecz uwolnienie i transformacja człowieka. Nie chodzi o osobisty Ananda, ale o sprowadzenie boskiego Anandy - Królestwa Niebios Chrystusa, naszego Satyayuga - na ziemię.

Nie powinieneś odkładać dobrych rzeczy w życiu. Po prostu je rób. Kiedy tylko masz okazję do praktyki duchowej lub sevy, nie przegap jej. To są prawdziwie cenne chwile w twoim życiu.

Oświecony wysyła fale duchowego wpływu w swojej aurze, które przyciągają wielu ludzi do niego. Mimo to może siedzieć w jaskini i utrzymywać całkowitą ciszę.

Intelekt większości ludzi jest podporządkowany niezliczonym pragnieniom. Z duchowego punktu widzenia takie życie jest najniższym typem ludzkiej egzystencji. Najwyższy typ ludzkiej egzystencji jest wolny od wszelkich pragnień i charakteryzuje się wystarczalnością lub zadowoleniem.

Jeśli nauczyciel i uczeń dyskutują o duchowości w ósmym dniu księżyca, jest to złe dla nauczyciela. Jeśli tematy duchowe omawiane są w czternastym dniu księżyca, jest to złe dla ucznia. Jeśli dyskutuje się o tym podczas pełni lub nowiu, jest to złe dla obu. Jeśli nauki duchowe omawiane są w pierwszy dzień po pełni lub nowiu, ta edukacja jest bezużyteczna.

Trzeba określić właściwą drogę dla swoich działań, podążając śladami wielkich świętych osób i książek wiedzy pod przewodnictwem mistrza duchowego.

Pozbywam się myśli i wchodzę w swoje świadectwo, które znajduje się w moim duchowym sercu. Świadek, który świadczy o istnieniu.

Wszystkie praktyki duchowe są iluzjami stworzonymi przez iluzjonistów, by uciec od iluzji.

Czystość myśli, powstrzymywanie się od krytykowania innych oraz wolność od próżności i ego są niezbędne w życiu duchowym.

Czytanie książek duchowych, słuchanie wielu wykładów, oglądanie wielu mnichów i śpiewanie wielu wersetów z Pisma Świętego nie da ci duchowości i samorealizacji. To tylko pomaga pokazać drogę duchowości.

Szukaj odosobnionego miejsca do swojej duchowej praktyki.