Jeśli twoje oczy są oślepione zmartwieniami, nie zobaczysz piękna zachodu słońca.

Bóg jest jak słońce, źródło wszelkiego światła. Jeśli odwrócimy się plecami do słońca, otrzymamy tylko cień lub ciemność. Ponieważ w słońcu nie ma ciemności, podobnie w Bogu nie ma zła ani zła; w Bogu jest tylko dobro i miłość. Jednak gdy odwracamy się plecami do Niego, widzimy tylko ignorancję, ciemność i Jego nieobecność.

Nie próbuj rozumieć! Wystarczy, jeśli nie zrozumiesz źle.

Ciesz się, Panie mój, ze wszystkimi swoimi stworzeniami, a zwłaszcza bratem Słońcem, który jest dniem i przez którego dajesz nam światło. On jest piękny i promieniujący w wielkich blaskach, i nosi podobieństwo do Ciebie, Najwyższy.

Ludzie myślą, że Bóg chce naszych ofiar. Bóg nie potrzebuje niczego od nas. On jest dawcą. Jest jak słońce – dawca światła.

Niosz swoje serce przez ten świat jak dające życie słońce.

Niech czułość płynie z twoich oczu, jak słońce ciepło spogląda na ziemię.

Kiedy rozpływasz się w miłości, twoje ego zanika. Nie myślisz o kochaniu; po prostu jesteś miłością, promieniując jak słońce.

Słońce może dawać ciepło i światło całemu światu, ale nie może tego robić, gdy chmury blokują jego promienie. Podobnie, dopóki egoizm zasłania serce, Bóg nie może w nim jaśnieć.

Pozwól, by porażka nauczyła cię najwyższej lekcji: każdy zachód słońca jest początkiem bardzo, bardzo jasnego i potężnego wschodu słońca.

Gdyby mały kwiat mógł mówić, wydaje mi się, że powiedziałby nam całkiem prosto wszystko, co Bóg dla niego zrobił, nie ukrywając żadnego ze swoich darów. Nie powiedziałby, pod pretekstem pokory, że nie jest piękny, że nie ma słodkiego zapachu, że słońce uschło jego płatki, albo że burza zgniótła jego łodygę, gdyby wiedział, że tak nie było.

Częścią bycia optymistą jest trzymanie głowy skierowanej ku słońcu, a stóp wciąż w ruchu.

Korygowanie siebie to korygowanie całego świata. Słońce po prostu świeci. Nie poprawia nikogo. Ponieważ świeci, cały świat jest pełen światła. Przemiana siebie jest sposobem na dawanie światła całemu światu.

Ktoś siedział przed słonecznikiem, patrzył na słonecznik, filiżankę słońca, więc spróbowałem i ja. To było cudowne; poczułem cały wszechświat w tym słoneczniku. To było moje doświadczenie. Medytacja słonecznika. Pojawiła się cudowna pewność siebie. Możesz zobaczyć cały wszechświat w jednym kwiecie.

Widzimy świat kawałek po kawałku, jak słońce, księżyc, zwierzę, drzewo; ale całość, której te elementy są świecącymi częściami, to dusza.

Świadomość musi być jak promienie słońca: rozciągające się wszędzie, oświetlające wszystko.

Życie samo dąży do spełnienia, jak rośliny dążą do światła słonecznego.

Próba zrozumienia świadomości umysłem jest jak próba oświetlenia słońca świecą.

Przyjaźń nigdy nie powinna być pogrzebana pod ciężarem nieporozumień.

Wszystkie religie, wszystkie te śpiewy, jedna pieśń. Różnice to tylko iluzja i próżność. Światło słońca wygląda trochę inaczej na tej ścianie niż na tamtej, a dużo inaczej na tej innej, ale to wciąż jedno światło.

Zajmij swoje miejsce na słońcu i idź ku światłu. Narzędzia są dostępne, ścieżka znana; musisz po prostu odwrócić się od kultury, która stała się jałowa i martwa, i włączyć się w program żywego świata oraz ponownego wzmacniania wyobraźni.

Wierzę w absolutną jedność Boga, a więc także ludzkości. Czymżeby były nasze ciała? Mamy tylko jedną duszę. Promienie słońca są liczne przez załamanie. Ale mają one to samo źródło. Nie mogę więc oddzielić się od najbardziej złej duszy (ani być pozbawiony tożsamości z najczystszej).

Oświecenie jest jak ujrzenie wspaniałego słońca po raz pierwszy rano. To jak zobaczenie pięknych kwiatów rosnących w lesie, figlarnych jeleni, ptaka dumnie latającego, lub ryb pływających. Życie nie jest takie ponure. Rano, kiedy myjesz zęby, możesz zobaczyć, jak bardzo się świecą. Rzeczywistość ma swoją własną odwagę, iskierkę i arogancję. Możesz studiować życie, dopóki żyjesz. Możesz studiować, jak osiągnąć blask życia.