Zamień swoje myśli autodestrukcyjne na wspierające.

Gdy zdecydujemy się szukać prawdy poprzez oczyszczone myśli, słowa i czyny, jesteśmy pewni, że znajdziemy drogę i osiągniemy cel. Prawda sama staje się naszym przewodnikiem, a bez popełniania błędów znajdziemy się na właściwej drodze.

Naucz się kontrolować swoje myśli, ponieważ stają się one twoimi działaniami.

Wejdź głęboko w to uczucie „ja”. Bądź tego świadomy tak mocno i intensywnie, aby żadne inne myśli nie miały energii, by się pojawić i cię rozproszyć. Jeśli utrzymasz to uczucie „ja” wystarczająco długo i intensywnie, fałszywe „ja” zniknie, pozostawiając tylko nieprzerwaną świadomość prawdziwego, immanentnego „ja”, samej świadomości.

Być uprzejmym, uczciwym i mieć pozytywne myśli; wybaczyć tym, którzy nas skrzywdzili, i traktować każdego jako przyjaciela; pomagać tym, którzy cierpią, i nigdy nie uważać się za lepszego od innych: nawet jeśli ta rada wydaje się dość prosta, postaraj się sprawdzić, czy postępując według niej, znajdziesz większe szczęście.

Medytacja to wyjście poza wszelkie myśli.

Rozwiń umiejętność stania z boku jako świadek swoich myśli. To wzmocni twój umysł.

Prawdziwe życie rozwija się od wewnątrz. Prawdziwe życie oznacza, że dusza wyraża się poprzez wszystkie nasze myśli, słowa i czyny. Osoba staje się nieustraszona, gdy zrozumie naturę niezniszczalnej duszy.

Oto nowa duchowa praktyka dla ciebie: nie traktuj swoich myśli zbyt poważnie.

Osoba, która myśli za dużo, myśli tylko o swoich myślach.

Wiara w wyższą moc pomaga nam kontrolować nasz umysł i myśli.

Jeśli pójdziesz drogą swoich myśli, zostaniesz przez nie porwany i znajdziesz się w niekończącym się labiryncie.

Nie patrz na nikogo w kategoriach przyjaciela czy wroga, brata czy kuzyna; nie marnuj swoich energii psychicznych na myślenie o przyjaźni lub wrogości. Szukając Ja wszędzie, bądź życzliwy i równomierny w stosunku do wszystkich, traktując wszystkich równo.

Bądź czujny; strzeż swojego umysłu przed negatywnymi myślami.

Rzadko zdajemy sobie sprawę, na przykład, że nasze najbardziej prywatne myśli i emocje tak naprawdę nie są nasze. Myślimy w kategoriach języków i obrazów, które nie zostały przez nas wynalezione, ale które zostały nam przekazane przez nasze społeczeństwo.

Realizacja to nic nowego, co należałoby zdobyć. Już tam jest, ale przesłonięta jest zasłoną myśli. Wszystkie nasze próby mają na celu podniesienie tej zasłony, a wtedy realizacja zostaje objawiona.

Miej dobre myśli, mów dobre słowa i wykonuj dobre czyny.

Dobre i złe, szczęśliwe i smutne, wszystkie myśli znikają w pustce, jak ślad ptaka na niebie.

W prawdziwej twierdzy mieszkańcy potrzebują ciągłego zaopatrzenia w jedzenie i wodę, aby przetrwać oblężenie. Gdy zapasy się wyczerpią, mieszkańcy muszą się poddać lub umrzeć. W twierdzy umysłu mieszkańcy, czyli myśli, potrzebują myśliciela, który poświęca im uwagę i się nimi zajmuje.

Sadhak (osoba praktykująca duchowo) nie będzie miała czasu na plotkowanie. Nie będzie miała ochoty rozmawiać z nikim w ostry sposób. Ci, którzy zawsze zajmują się szukaniem wad, nigdy nie osiągną postępu duchowego. Nie krzywdź nikogo myślami, słowami ani czynami. Bądź współczujący wobec wszystkich istot. Ahimsa (nieprzemoc) jest najwyższą dharmą (obowiązkiem).

Jeśli myśliciel powstrzyma swoją uwagę od narastających myśli lub zakwestionuje je, zanim zdążą się rozwinąć, wszystkie myśli umrą z głodu. Kwestionujesz je, wielokrotnie zadając sobie pytanie: „Kim jestem? Kim jest osoba, która ma te myśli?” Aby to wyzwanie było skuteczne, musisz to zrobić, zanim pojawiająca się myśl zdąży się rozwinąć w strumień myśli.

Kiedy dokonujemy tego podziału, że cokolwiek doświadczasz, jest obiektem, bardzo szybko zaczynamy dostrzegać, że rzeczy, które doświadczamy w świecie „na zewnątrz”, są obiektami, ale wtedy nasze ciało też jest obiektem… A co jeszcze bardziej zdumiewające, umysł jest obiektem—myśli, uczucia, emocje. Wyraźnie obiekty występują w dwóch odmianach: jedne to obiekty wspólne publicznie (to, co możesz zobaczyć wokół siebie), a drugie to zbiór obiektów pierwszoosobowych (wspomnienia, myśli, przyjemność, ból, sama osobowość).

Pokój na świecie zależy od pokoju w sercach ludzi; zależy to od każdego z nas, który praktykuje etykę, dyscyplinując nasze negatywne myśli i emocje oraz rozwijając podstawowe duchowe cechy.