Jeśli możesz porzucić dwoistość, pozostaje tylko Brahman, a ty wiesz, że jesteś tym Brahmanem, ale aby dokonać tego odkrycia, wymagana jest ciągła medytacja. Nie przeznaczaj na to określonych okresów czasu. Nie traktuj tego jako czegoś, co robisz, gdy siedzisz z zamkniętymi oczami. Ta medytacja musi być ciągła. Rób to podczas jedzenia, chodzenia, a nawet mówienia. Musi być kontynuowana cały czas.

Pewnego dnia się rodzimy, pewnego dnia musimy odejść. Kiedy odejdziemy, nie wiadomo ani nie jest to gwarantowane. Może to być każdy dzień, każda chwila, każdy oddech.

Przyjdzie czas w życiu poszukiwacza, kiedy odkryje, że jest jednocześnie kochającym i kochanym.

Czas jest przepływem. Jest przysłowie: 'Czas i przypływ nie czekają na nikogo'. Ten, kto szanuje czas, zyskuje szacunek i honor w miarę upływu czasu. Marnowanie czasu to marnowanie życia.

Kiedy zrozumiesz, że fałsz potrzebuje czasu, a to, co potrzebuje czasu, jest fałszywe, będziesz bliżej Rzeczywistości, która jest ponadczasowa, zawsze w TERAZ.

Człowiek to bańka na morzu czasu.

Kto boi się czasu, staje się jego ofiarą. Ale czas staje się ofiarą tego, kto się go nie boi.

Czas, który spędzasz z Jezusem w Najświętszym Sakramencie, to najlepszy czas, jaki spędzisz na ziemi. Każda chwila spędzona z Jezusem pogłębi twoje zjednoczenie z Nim i uczyni twoją duszę na zawsze bardziej chwalebną i piękną w niebie, a także pomoże w zaprowadzeniu wiecznego pokoju na ziemi.

Prawdziwy duchowy poszukiwacz powinien ćwiczyć kontrolę przez cały czas, przez dzień i noc.

Między brzegami przyjemności i bólu płynie rzeka życia. Jeśli spędzisz zbyt dużo czasu na którymkolwiek z brzegów, przegapisz życie.

Szpitale powinny być urządzone w taki sposób, aby chorowanie było interesującym doświadczeniem. Czasami uczymy się wiele z bycia chorym.

Nie spędzaj swojego czasu, myśląc o świecie lub o swoich relacjach z innymi. Wszystko to jest nietrwałe. Związane jest to tylko z ciałem.

Moc teraźniejszości można zrealizować tylko teraz. Nie wymaga czasu ani wysiłku. Wysiłek oznacza, że próbujesz gdzieś dotrzeć, więc nie jesteś obecny, przyjmując ten moment takim, jaki jest.

Ciągle próbujemy sprawić, by nasza słabość wyglądała jak siła, nasze uczucie jak miłość, nasza tchórzliwość jak odwaga, i tak dalej.

Widzenie jest natychmiastowe. Rozpoznanie może być natychmiastowe, ale zajmie to trochę czasu, aby umysł w pełni osadził się w sercu.

Manu Smriti mówi: Jedna czwarta wiedzy pochodzi od nauczyciela, jedna czwarta z nauki, jedna czwarta od współstudentów i jedna czwarta z doświadczenia w miarę upływu czasu.

Może się zdarzyć, że próbujemy pamiętać o Bogu, gdy jesteśmy wygodnie usytuowani. Jednak prawdziwym testem, czy On naprawdę wszedł w nasze serca, jest to, czy pamiętamy o Nim w chorobie, cierpieniu, opozycji i czasie pokusy.

Rób jedną rzecz na raz, a podczas jej wykonywania skup całą uwagę na zadaniu.

Zastąp myślenie oparte na strachu myśleniem opartym na miłości. Za każdym razem, gdy podejmujesz decyzję, zapytaj siebie, czy to będzie kultywować doświadczenie jedności i miłości, czy doświadczenie separacji i stresu.

Miłość jest jedyną rzeczywistością i nie jest tylko sentymentem. To ostateczna prawda, która leży w sercu stworzenia.

Czasami trzeba puścić, aby sprawdzić, czy było coś, czego warto się trzymać.

To prawda, że życie pełne jest nieszczęść, ale szczęśliwy jest ten, kto wie, jak wykorzystać pomysły, które mogą go uczynić kreatywnym. Czas jest największym z filtrów, a pomysły są najlepszym bogactwem.

Lęk, choroba naszych czasów, pochodzi głównie z naszej niezdolności do życia w teraźniejszym momencie.