Niezależnie od wątpliwości i przekonań, z Nieskończonej Miłości, jaką darzę wszystkich, nadal przychodzę jako Awatar, aby być osądzanym raz po raz przez ludzkość w jej niewiedzy, aby pomóc człowiekowi odróżnić Rzeczywiste od fałszywego.

Ci, którzy dostrzegają w sobie... artystyczne powołanie jako poeta, pisarz, rzeźbiarz, malarz, muzyk czy aktor, czują jednocześnie obowiązek, aby nie marnować tego talentu, lecz rozwijać go, by wykorzystać go na służbę bliźniemu i ludzkości jako całości.

Radość musi być jednym z filarów naszego życia. Jest to znak hojnej osobowości. Czasami jest to także płaszcz, który okrywa życie poświęcenia i oddania. Osoba, która posiada ten dar, często osiąga wysokie szczyty. Jest jak słońce w społeczności.

Naszym obowiązkiem jest zachęcać każdego do jego walki o realizację własnej najwyższej idei i jednocześnie dążyć do tego, by idea była jak najbliższa Prawdzie.

Kiedy dochodzimy do braku przywiązania, wtedy możemy zrozumieć cudowną tajemnicę wszechświata: jak jest to intensywna aktywność i jednocześnie intensywny spokój, jak to praca w każdej chwili i odpoczynek w każdej chwili.

Sama wolność to za mało, jeśli nie masz światła, by czytać w nocy, czasu lub dostępu do wody, by nawadniać swoją farmę, jeśli nie masz umiejętności łowienia ryb, by nakarmić rodzinę.

Jeśli mamy pomóc uzdrowić świat, musimy pamiętać, że jest to święte miejsce. Nasze działania muszą być pozytywnymi oświadczeniami, przypomnieniami, że nawet w najgorszych czasach istnieje świat, o który warto walczyć.

Święty człowiek jest ponad czasem, nie zależy od żadnego poglądu, ani nie przynależy do żadnej sekty; wszystkie obecne teorie rozumie, ale nie przywiązuje się do żadnej z nich.

Za każdym razem, gdy będziesz kusić, by zareagować w ten sam stary sposób, zapytaj, czy chcesz być więźniem przeszłości czy pionierem przyszłości.

Czas jest fabryką, w której każdy haruje, zdobywając wystarczająco dużo miłości, by zerwać swoje łańcuchy.

Kiedy nie odżywiamy się świeżym, zdrowym jedzeniem, nie zapewniamy sobie spokojnego snu, regularnych ćwiczeń, codziennej duchowej praktyki, takiej jak medytacja czy pisanie w dzienniku, oraz innych nawyków uzdrawiających ciało i umysł, nieuchronnie poczujemy się zmęczeni, niezrównoważeni, drażliwi, a czasem nawet przygnębieni.

Kiedy pojawia się ból, cierpienie lub gniew, czas spojrzeć w głąb siebie, a nie wokół.

Małe umysły mają małe zmartwienia, wielkie umysły nie mają czasu na zmartwienia.

Kiedy przechodzisz przez trudny okres, kiedy wszystko zdaje się sprzeciwiać ci, ... Kiedy czujesz, że nie możesz wytrzymać już ani minuty, NIGDY SIĘ NIE PODDAJ! Bo to jest czas i miejsce, w którym kurs się zmieni!

Ponieważ nie możesz czynić dobra wszystkim, powinieneś szczególnie zwracać uwagę na tych, którzy przez przypadki czasu, miejsca lub okoliczności zostali z tobą bliżej związani.

Życie jest krótkie, a czas śmierci niepewny; dlatego skup się na medytacji. Unikaj czynienia zła i zdobywaj zasługi, najlepiej jak potrafisz, nawet kosztem samego życia. Krótko mówiąc: działaj tak, abyś nie miał powodu do wstydu i trzymaj się tej zasady.

Podążaj za swoimi marzeniami, dopóki żyjesz, nie skracaj czasu na podążanie za pragnieniami, ponieważ marnowanie czasu jest obrzydliwością dla ducha.

Bądź gotów w każdej chwili na dary Boże, i zawsze na nowe.

(Szeptane do nowicjuszki, stojąc przed biblioteką klasztorną) Och! Byłabym zmartwiona, gdybym przeczytała wszystkie te książki... Gdybym je przeczytała, złamałabym sobie głowę, a zmarnowałabym cenny czas, który mogłabym poświęcić na miłość do Boga.

Ciesz się życiem. Jest wystarczająco dużo czasu na bycie martwym. Bądź miły, ponieważ każda osoba, którą spotykasz, walczy z trudniejszą bitwą.

Jest część ciebie, która nie podlega zmianom, to cichy świadek za kulisami. To zasadniczo twój duch, duch będący abstrakcyjną, ale realną siłą. Jest tak realny jak grawitacja. Jest tak realny jak czas. Jest niepojęty. Jest tajemniczy, ale jest potężny i wieczny.

Kiedy przychodziłeś na ten świat, płakałeś, podczas gdy wszyscy inni się cieszyli. Podczas swojego życia pracuj i służ w taki sposób, aby, gdy nadejdzie czas pożegnania, uśmiechnąć się na rozstaniu, podczas gdy świat będzie płakał za tobą. Pamiętaj o tym, a zawsze będziesz pamiętał, by stawiać innych ponad sobą.

Dzieci, powinniśmy od czasu do czasu odwiedzać domy biednych, sierocińce i szpitale. Powinniśmy zabierać ze sobą członków rodziny i oferować pomoc, dbając o dobrostan pensjonariuszy. Słowo wypowiedziane z miłością i troską da im więcej pocieszenia niż jakakolwiek suma pieniędzy. To doprowadzi również do rozszerzenia naszych serc.