Żyjemy w kulturze całkowicie zahipnotyzowanej iluzją czasu, w której tzw. teraźniejszy moment odczuwany jest jako nic innego jak nieskończona kreska między przeszłością a przyszłością, którą uznaje się za nadzwyczaj ważną. Nie mamy teraźniejszości. Nasza świadomość jest niemal całkowicie pochłonięta pamięcią i oczekiwaniem. Nie zdajemy sobie sprawy, że nie było, nie ma i nie będzie innego doświadczenia niż doświadczenie teraźniejsze. Dlatego jesteśmy poza kontaktem z rzeczywistością.

Kundalini spoczywa poniżej pępka. Może zostać podniesiona dzięki łasce Guru, delikatnemu, prostemu dotykowi ręki Guru.

Prawdziwa sztuka to twórczość, a twórczość jest poza wszelkimi teoriami. Dlatego mówię do każdego początkującego: Ucz się teorii tak dobrze, jak potrafisz, ale odłóż je na bok, gdy dotkniesz cudu żywej duszy. Nie teorie, lecz tylko twoja własna twórcza indywidualność musi decydować.

Kiedy jesteś w kontakcie ze Wewnętrznym Bytem, to niezależnie od zewnętrznego stanu, pozostajesz w nieprzerwanym stanie szczęścia!

Zawsze pamiętaj, że nic nie może cię dotknąć, jeśli wewnętrznie kochasz Boga.

Musimy znaleźć Boga, a On nie może być znaleziony w hałasie i niepokoju. Bóg jest przyjacielem ciszy. Zobacz, jak przyroda - drzewa, kwiaty, trawa - rośnie w ciszy; zobacz gwiazdy, księżyc i słońce, jak poruszają się w ciszy... Potrzebujemy ciszy, aby móc dotknąć dusz.

Muszka, która dotyka miodu, nie może używać swoich skrzydeł; podobnie dusza, która przywiązuje się do duchowej słodyczy, niszczy swoją wolność i utrudnia kontemplację.

Prawdziwe Ja nie jest obiektem zmysłów: nie możesz go zobaczyć, nie możesz go usłyszeć, nie możesz go poczuć, nie możesz go dotknąć, nie możesz go posmakować.

Komponowałem pieśni, śpiewałem i grałem na winie. Ćwicząc tę muzykę, osiągnąłem etap, na którym dotknąłem muzyki sfer. Wtedy każda dusza stała się nutą, a całe życie stało się muzyką. Zainspirowany tym, przemawiałem do ludzi, a ci, których przyciągały moje słowa, słuchali ich zamiast moich pieśni.

To, co tłumili przez tak długi czas. Dlatego tak boją się psychodelików, ponieważ rozumieją, że kiedy dotkniesz wewnętrznego rdzenia swojej własnej i cudzej istoty, nie możesz zostać wciągnięty w fetyszyzm rzeczy i konsumpcjonizm. Przesłanie psychodelików jest takie, że kultura może być przeprojektowana jako zestaw wartości emocjonalnych, a nie produktów. To przerażające wieści.

Rishis z dawnych czasów osiągnęli Wiedzę o Brahmanie. Nie można jej mieć, dopóki nie ma choćby najmniejszego śladu światowości. Jak ciężko pracowali rishis! Wczesnym rankiem wychodzili z pustelni i spędzali cały dzień w samotności, medytując nad Brahmanem. W nocy wracali do pustelni i jedli trochę owoców lub korzeni. Trzymali umysł z dala od przedmiotów wzroku, słuchu, dotyku i innych rzeczy o charakterze światowym. Tylko w ten sposób zdali sobie sprawę z Brahmana jako swojej wewnętrznej świadomości.

Każdy może praktykować pewną formę nieprzemocy, nawet żołnierze. Niektórzy generałowie armii, na przykład, prowadzą swoje operacje w sposób, który unika zabijania niewinnych ludzi; to rodzaj nieprzemocy. Aby pomóc żołnierzom podążać w kierunku nieprzemocy, musimy być w kontakcie z nimi. Jeśli podzielimy rzeczywistość na dwa obozy – przemoc i nieprzemoc – i będziemy stać w jednym obozie, atakując drugi, świat nigdy nie zazna pokoju. Zawsze będziemy obwiniać i potępiać tych, których uważamy za odpowiedzialnych za wojny i społeczne niesprawiedliwości, nie dostrzegając stopnia przemocy w nas samych. Musimy pracować nad sobą i także z tymi, których potępiamy, jeśli chcemy mieć prawdziwy wpływ.

Kiedy nadchodzi burza, to drzewa zostają wyrwane z korzeniami. Bądź pokorny jak trawa, a nic cię nie dotknie.

Jeśli mam być ich prawdziwym nauczycielem i opiekunem, muszę dotknąć ich serc, muszę dzielić ich radości i smutki, muszę pomóc im rozwiązywać problemy, które ich spotykają, i muszę prowadzić właściwym kanałem ich gwałtowne aspiracje młodości.

Problem polega na tym, że bogaci ludzie, dobrze sytuowani ludzie, bardzo często nie wiedzą, kim są biedni; dlatego możemy im wybaczyć, ponieważ wiedza może prowadzić tylko do miłości, a miłość do służby. A więc, jeśli nie zostali dotknięci przez nich, to dlatego, że ich nie znają.

Kiedy walczysz ze swoim partnerem, walczysz ze sobą. Każda wada, którą widzisz w nich, dotyka zaprzeczanej słabości w tobie.

Modlitwa i ofiara mogą dotknąć duszy lepiej niż słowa.

Chaos to to, z czym straciliśmy kontakt. Dlatego nadaje się mu złe imię. Jest ono obawiane przez dominujący archetyp naszego świata, którym jest Ego, które zaciska się, ponieważ jego istnienie jest definiowane w kategoriach kontroli.

Pokora jest matką wszystkich cnót; czystości, miłości i posłuszeństwa. To w pokorze nasza miłość staje się prawdziwa, oddana i gorliwa. Jeśli jesteś pokorny, nic cię nie dotknie, ani pochwała, ani hańba, bo wiesz, kim jesteś. Jeśli cię obwiniają, nie zniechęcisz się. Jeśli nazwą cię świętym, nie postawisz siebie na piedestale.

Gdy tracisz kontakt z wewnętrzną ciszą, tracisz kontakt ze sobą. Kiedy tracisz kontakt ze sobą, gubisz się w świecie. Twoje najgłębsze poczucie siebie, tego kim jesteś, jest nierozłączne z ciszą. To jest „Ja jestem”, które jest głębsze niż imię i forma.

Jedność hindusko-muzułmańska, khaddar i usunięcie nietykalności są dla mnie podstawą Swaraj.

Umysł podświadomy odbiera i pamięta wszystkie te dotknięcia, które rozkoszują duszę. Nasza dusza czerpie radość z tego właściwego dotyku przez Esencję całego doświadczenia.

Wiem, że dotykam żywego ciała Chrystusa w złamanych ciałach głodnych i cierpiących.