Nie istnieje coś takiego jak nieświadomość, ponieważ nie można jej doświadczyć. Zakładamy istnienie nieświadomości, gdy następuje przerwa w pamięci lub komunikacji.

Zło to skrajna manifestacja ludzkiej nieświadomości.

Przez długi czas ludzie prawdopodobnie byli w kontakcie na głębszym poziomie z głębią swojego bytu, nieświadomie, tak jak zwierzęta lub drzewa. Stopniowo jednak coraz więcej ich tożsamości przekształcało się w ruch myśli. Coraz bardziej identyfikowali się z ruchem myślenia.

Nie musisz czekać na coś „znaczącego”, co pojawi się w twoim życiu, abyś w końcu mógł cieszyć się tym, co robisz. Jest więcej znaczenia w radości, niż kiedykolwiek będziesz potrzebować. Syndrom „czekania na rozpoczęcie życia” jest jednym z najczęstszych złudzeń stanu nieświadomości.

Świat jest tak nieszczęśliwy, ponieważ jest nieświadomy prawdziwego Ja. Prawdziwa natura człowieka to szczęście. Szczęście jest wrodzone w prawdziwym Ja. Poszukiwanie szczęścia przez człowieka jest nieświadomym poszukiwanie jego prawdziwego Ja. Prawdziwe Ja jest niezniszczalne; dlatego, gdy człowiek je znajdzie, znajdzie szczęście, które nie kończy się.

Czekanie to stan umysłu. Zasadniczo oznacza to, że chcesz przyszłości, nie chcesz teraźniejszości. Nie chcesz tego, co masz, i chcesz to, czego nie masz. W każdej formie czekania nieświadomie tworzysz wewnętrzny konflikt między twoim tutaj i teraz, gdzie nie chcesz być, a projekcją przyszłości, gdzie chcesz być. To znacznie obniża jakość twojego życia, sprawiając, że tracisz teraźniejszość.

Kwadratura koła jest etapem na drodze do nieświadomości, punktem przejścia prowadzącym do celu, który jeszcze nie został sformułowany poza tym. Jest to jedna z tych ścieżek do centrum.

Nie w stanie nieświadomości, lecz w pełnej świadomości, gdy wyższa Moc zstąpi i poprowadzi nas, dopiero wtedy zacznie się życie jogina.

Ewolucja człowieka to ewolucja jego świadomości, a „świadomość” nie może ewoluować nieświadomie. Ewolucja człowieka to ewolucja jego woli, a „wola” nie może ewoluować mimowolnie.

Idea nagrody i kary wynika również z tego prawa. Cokolwiek zasiejemy, musimy to zebrać. Nie może być inaczej. [...] Jeśli ktoś spędzi całe swoje życie na złym myśleniu i grzechu, to bezcelowe jest szukać szczęścia w życiu pozagrobowym; ponieważ nasze życie pozagrobowe nie jest kwestią przypadku, lecz wynika z reakcji na nasze obecne działania. [...] Powinniśmy jednak nigdy nie zapominać, że wszystkie te idee nagrody i kary istnieją w obrębie względności lub ograniczenia. Żadna dusza nie może być potępiona wiecznie przez swoje skończone złe czyny; bo przyczyna i skutek zawsze muszą być równe. Zatem nasz zdrowy rozsądek podpowiada, że teoria wiecznego potępienia i wiecznego nieba jest niemożliwa i nielogiczna, ponieważ żadna skończona akcja nie może stworzyć nieskończonego rezultatu. Zatem według Wedanty celem ludzkości nie jest ani doczesna przyjemność, ani ból, lecz Mukti, czyli absolutna wolność; a każda dusza świadomie lub nieświadomie zmierza w kierunku tego celu przez różne doświadczenia życia i śmierci.

Kriya Yoga obejmuje techniki, które są całkowicie naukowe, każdy krok oparty na eksperymentalnej realizacji. Joga i nauka są nierozłączne, tak jak religia i nauka są niezbędnymi uzupełnieniami. Naukowiec stawia zadanie kontrolowania sił fizycznych, podczas gdy jogin zajmuje się siłami mentalnymi. Naukowiec to nieświadomy jogin, którego umysł działa na zewnętrznych torach. Joga to dokładna nauka oparta na niezmiennych prawach natury.

W produktach nieświadomości odkrywamy symbole mandali, czyli figury okrągłe i czwórkowe, które wyrażają całość, a kiedy chcemy wyrazić całość, używamy właśnie takich figur.

Świadomie lub nieświadomie, każda istota jest zdolna do uzdrawiania siebie lub innych.

Nieświadomość człowieka... zawiera wszystkie wzorce życia i zachowań odziedziczone po przodkach, dzięki czemu każde ludzkie dziecko, przed świadomością, posiada potencjalny system przystosowanego funkcjonowania psychicznego.

Nadchodzi czas, kiedy medytacja wzbudza nieświadomy umysł i wydobywa ukryte wrażenia. Przyspiesza metodę analizowania, zrozumienia i badania nieświadomości.

Ten, kto myśli, że może mieć ciało i kości, nie podlegając żadnym zewnętrznym wpływom ani żadnym przypadkom materii, nieświadomie pragnie pogodzić dwa przeciwieństwa, tj. być jednocześnie podległym i niepodległym zmianie. Gdyby człowiek nigdy nie podlegał zmianom, nie mogłoby być żadnej generacji; istniałoby jedno jedyne istnienie, ale nie było by jednostek tworzących gatunek.

Tylko przez psyche możemy ustalić, że Bóg działa na nas, ale nie jesteśmy w stanie rozróżnić, czy te działania pochodzą od Boga, czy z nieświadomości. Nie możemy stwierdzić, czy Bóg i nieświadomość są dwoma różnymi bytami. Oba są pogranicznymi pojęciami dla transcendentalnych treści. Jednak empirycznie można ustalić, z wystarczającym stopniem prawdopodobieństwa, że w nieświadomości istnieje archetyp całości.

Cała sztuka intuicyjnie postrzega nadchodzące zmiany w zbiorowej nieświadomości.

Nieświadomość jest jedynym dostępnym źródłem doświadczenia religijnego. Z pewnością nie oznacza to, że to, co nazywamy nieświadomością, jest identyczne z Bogiem lub zajmuje jego miejsce. Jest to po prostu medium, z którego wydaje się płynąć doświadczenie religijne. Co do dalszej przyczyny takiego doświadczenia, odpowiedź na to leży poza zakresem ludzkiej wiedzy.

Największym grzechem jest być nieświadomym.

Skieruję swoją uwagę na jednostkę, aby uczynić ją silną, by nauczyć ją, że sama jest boska, i wzywam ludzi do uświadomienia sobie tej boskości w sobie. To naprawdę jest ideał – świadomy lub nieświadomy – każdej religii.

Szczęście to stan, którego nie jesteś świadomy. W momencie, gdy jesteś świadomy, że jesteś szczęśliwy, przestajesz być szczęśliwy.

Kiedy zmysły są dobrze kontrolowane i wycofane z kontaktu z obiektami świata, wówczas percepcje zmysłowe nie tworzą już obrazów w umyśle. Umysł jest wtedy trenowany w skupieniu. Kiedy umysł już nie przywołuje wzorców myślowych z nieświadomości, zrównoważony stan umysłu prowadzi do wyższego stanu świadomości. Doskonały stan spokoju ustanowiony w sattwie jest najwyższym stanem oświecenia. Praktyka medytacji i nieprzywiązania to dwie główne zasady. Bardzo silne przekonanie jest niezbędne do ustanowienia określonej filozofii życia.