Chociaż życie wojownika jest poświęcone pomaganiu innym, zdaje sobie sprawę, że nigdy nie będzie w stanie w pełni podzielić się swoim doświadczeniem z innymi... Jednak coraz bardziej zakochuje się w świecie. To połączenie miłości i samotności pozwala wojownikowi nieustannie wyciągać rękę, aby pomagać innym. Rezygnując ze swojego prywatnego świata, wojownik odkrywa większy wszechświat i coraz pełniejsze, złamane serce. To nie jest coś, z czego należy się smucić; to powód do radości.

Nie jestem zbiorem ciała i myśli. Jestem świadomością, której pojawia się cały ten wszechświat … Teraz pojawia się subtelne pytanie, czym są te obiekty, które się nam ukazują? Czy są one odrębne, czy są zewnętrzne wobec świadomości, czy też w pewnym sensie wewnętrzne wobec świadomości? … Zarówno świat, jak i ciało są doświadczane w myślach, a myśli są doświadczane w świadomości. Kiedy podążamy tą drogą myślenia, to początkowa różnica, którą uczyniliśmy, aby docenić siebie jako istoty czystej świadomości, zaczynamy dostrzegać nie tylko świadomość, ale wszystko, czym świadomość się posługuje—cały zewnętrzny wszechświat, cały wewnętrzny wszechświat myśli i emocji—wszystko to również nie jest oddzielne od świadomości. To prawda, że świadomość jest odrębna od wszystkiego, co doświadcza i oświetla, ale to, co ona doświadcza i oświetla, w rzeczywistości nie jest oddzielne od świadomości, ponieważ mówienie, że coś istnieje poza świadomością, jest tylko abstrakcją.

Człowiek jest więc, według filozofii Vedanty, najwyższą istotą we wszechświecie.

Poprzez nasze oczy wszechświat postrzega sam siebie. Poprzez nasze uszy wszechświat słucha swoich harmonii. Jesteśmy świadkami, przez których wszechświat staje się świadomy swojej chwały, swojej wspaniałości.

Myśli są zakorzenione uniwersalnie, a nie indywidualnie; prawda nie może być stworzona, lecz tylko dostrzegana. Błędne myśli człowieka wynikają z niedoskonałości jego rozróżniania. Celem nauki jogi jest uspokojenie umysłu, aby bez zniekształceń mógł on odbijać Boską wizję we Wszechświecie.

Zaczniesz zdawać sobie sprawę, że jeśli będziesz wystarczająco długo kontemplować liść kwiatu, to obejmuje on cały wszechświat.

Nie możesz rozgryźć Wszechświata, zwłaszcza jeśli używasz liczb, aby go rozgryźć.

Twoje uzdrowienie jest w tobie, a ty go nie czujesz! Twoja choroba pochodzi od ciebie, a ty jej nie widzisz! Uważasz siebie za małe ciało; A jednak w tobie jest cały wszechświat!

Wiesz, czym jesteś? Jesteś rękopisem boskiego listu. Jesteś lustrem odbijającym szlachetną twarz. Ten wszechświat nie jest na zewnątrz ciebie. Patrz w siebie; wszystko, czego pragniesz, już jesteś tym.

Definiowanie to ograniczanie, wyznaczanie granic, porównywanie i kontrastowanie, i z tego powodu wszechświat, całość, wydaje się wymykać definicji.... Tak jak nikt w zdrowym rozsądku nie szuka wiadomości porannych w słowniku, tak nikt nie powinien używać mówienia i myślenia, aby dowiedzieć się, co nie może być wypowiedziane ani pomyślane.

Nasze intencje przyciągają elementy i siły, wydarzenia, sytuacje, okoliczności i relacje niezbędne do spełnienia zamierzonego celu. Nie musimy angażować się w szczegóły – w rzeczywistości nadmierne starania mogą dać odwrotny skutek. Pozwól, aby nielokalna inteligencja zsynchronizowała działania wszechświata w celu spełnienia twoich intencji.

Mity, które leżą u podstaw naszej kultury i naszego wspólnego rozumu, nie nauczyły nas czuć się tożsami z wszechświatem, ale tylko jego częściami, tylko w nim, tylko konfrontując je - obcy... nie wiem, ile lat, ale w niedalekiej przyszłości stanie się to podstawowym zdrowym rozsądkiem, że nie jesteś jakąś obcą istotą, która stawia czoła zewnętrznemu światu, który nie jest tobą, ale prawie każda inteligentna osoba będzie miała poczucie, że jest częścią całego wszechświata.

Filozofowie, na przykład, często nie rozumieją, że ich uwagi o wszechświecie odnoszą się również do nich samych i ich uwag. Jeśli wszechświat jest bez sensu, to i stwierdzenie, że tak jest, jest bez sensu.

W tym wszechświecie to Miłość łączy wszystko razem. Miłość jest podstawą, pięknem i spełnieniem życia.

To jest sekret życia duchowego: myśleć, że jestem Atmanem, a nie ciałem, i że całe to uniwersum z wszystkimi swoimi relacjami, ze wszystkim dobrem i całym złem, jest tylko serią obrazów...scen na płótnie...których jestem świadkiem.

Ktoś siedział przed słonecznikiem, patrzył na słonecznik, filiżankę słońca, więc spróbowałem i ja. To było cudowne; poczułem cały wszechświat w tym słoneczniku. To było moje doświadczenie. Medytacja słonecznika. Pojawiła się cudowna pewność siebie. Możesz zobaczyć cały wszechświat w jednym kwiecie.

Im dalej patrzymy przez nasze teleskopy i im dalej patrzymy przez nasze mikroskopy, tym większy i mniejszy staje się wszechświat, próbując uciec przed badaniem, ponieważ to my jesteśmy wszechświatem patrzącym na siebie.

Z tego punktu widzenia wszechświat nie jest stworzony i nie jest zniszczony. Nie jest niczym innym niż ty. Pojawia się w tobie, świeci w tobie i znika w tobie.

Błąd ignorantów idzie tak daleko, że twierdzi, iż moc Boża jest niewystarczająca, ponieważ nadał temu Wszechświatowi właściwości, które oni wyobrażają sobie jako przyczynę tych wielkich zła, i które nie pomagają wszystkim złym ludziom zdobyć zło, którego szukają, i doprowadzić swoje złe dusze do celu swoich pragnień, choć te, jak już pokazaliśmy, są naprawdę nieograniczone.

Tylko świadomość jest rzeczywistością, a to, co uważamy za nieświadome—materia, czas, przestrzeń, ciała, ten świat—są to tylko zjawiska w świadomości, nie oddzielone od niej. Podobnie jak sen, gdy zasypiasz i śnisz—wszystkie rzeczy, które widzisz we śnie, nie mają istnienia poza twoim umysłem. W ten sam sposób cały ten wszechświat, który doświadczamy, nie ma istnienia poza świadomością... Nie ma rozsądnej, logicznej odpowiedzi w obrębie snu na sen.

To, co wznosi się i opada, składa się z tego, z czego się wznosi. Ostatecznością wszechświata jest Bóg Arunachala. Medytując nad Nim lub nad widzącym, Jaźnią, pojawia się mentalna wibracja „Ja”, do której wszystko się sprowadza. Śledząc źródło „Ja”, pozostaje tylko pierwotne „Ja-Ja”, które jest niewypowiedziane. Miejsce realizacji jest wewnątrz, a poszukujący nie znajdzie go jako obiektu na zewnątrz siebie. To miejsce to błogość i jest rdzeniem wszystkich istot. Dlatego nazywane jest Sercem. Jedynym pożytecznym celem obecnego życia jest skierowanie się do wnętrza i zrealizowanie tego. Nie ma nic innego do zrobienia.

Styl Boga czczonego w kościele, meczecie i synagodze wydaje się zupełnie inny od stylu naturalnego wszechświata.

Ty i ja jesteśmy tak samo ciągłymi elementami fizycznego wszechświata, jak fala jest ciągła z oceanem.