Człowiek powinien żyć w tym świecie jak liść lotosu, który rośnie w wodzie, ale nigdy nie jest nią nasiąknięty; tak człowiek powinien żyć na świecie - jego serce dla Boga, a ręce do pracy.

Wyższa Prawda cały czas działa w nas, ale przez niższą moc – Aparashakti. Dopiero kiedy stajemy się świadomi działania tej wyższej Mocy, wtedy zaczyna się joga.

Rzemieślnik, który chce dobrze wykonać swoją pracę, musi najpierw przygotować swoje narzędzia.

Miłość ma to do siebie, że działa na tysiąc różnych sposobów.

Pokora musi towarzyszyć wszystkim naszym działaniom, musi być z nami wszędzie; ponieważ jak tylko będziemy się chlubić naszymi dobrymi uczynkami, nie będą one miały żadnej dalszej wartości w naszym postępie w cnotach.

Bóg nie ma rąk, nóg ani głosu, tylko nasze, przez które działa.

Czy ci się to podoba, czy nie, czy wiesz o tym, czy nie, w tajemnicy cała natura szuka Boga i zmierza ku Niemu.

Praca zewnętrzna nigdy nie może być mała, jeśli wewnętrzna jest wielka, a praca zewnętrzna nigdy nie może być wielka ani dobra, jeśli wewnętrzna jest mała lub małej wartości.

Duchowy poszukiwacz nie powinien martwić się o to, kim jest guru, ani o to, co guru zrobi. Pierwszym zadaniem poszukującego jest przygotowanie się, zorganizowanie swojego życia i myśli w sposób duchowo zdrowy, a następnie dążenie do stylu życia, który upraszcza i oczyszcza. W odpowiednim czasie mistrz będzie obecny.

Joga, którą praktykujemy, nie jest tylko dla nas, ale dla Boskiego; jej celem jest realizowanie woli Boskiego w świecie, wprowadzenie duchowej transformacji oraz sprowadzenie boskiej natury i boskiego życia do mentalnej, witalnej i fizycznej natury i życia ludzkości. Jej celem nie jest osobista Mukti, chociaż Mukti jest niezbędnym warunkiem jogi, lecz uwolnienie i transformacja człowieka. Nie chodzi o osobisty Ananda, ale o sprowadzenie boskiego Anandy - Królestwa Niebios Chrystusa, naszego Satyayuga - na ziemię.

Zen to nie wysiłek. Wysiłek to napięcie, wysiłek to praca, wysiłek to osiąganie czegoś. Zen to nie coś, co trzeba osiągnąć. Ty już to jesteś. Po prostu zrelaksuj się, zrelaksuj się tak głęboko, że staniesz się objawieniem dla samego siebie.

Bądź cierpliwy w próbach, czujny w modlitwie i nigdy nie przestawaj pracować.

Bóg działa zarówno przez czyste, jak i nieczyste naczynia, ale nie oznacza to, że należy trzymać naturę nieczystą na zawsze. Kiedy naczynie stanie się czyste, impuls do działania, który pochodzi z wnętrza, będzie bezbłędnym, ostatecznym działaniem. Dopóki to się nie stanie, należy zminimalizować swoje działania.

Ten, kto zrealizował jedność z Bogiem, posiada całą wiedzę zawartą w Nim. Znając Pana jako Początek i Koniec wszystkich istot i światów, prawdziwy Brahmin posiada wiedzę o życiu po śmierci i o działaniu natury na tej płaszczyźnie istnienia.

W świetle spokojnej i stabilnej samoświadomości, wewnętrzne energie budzą się i dokonują cudów bez wysiłku z twojej strony.

Jak z dużej sterty kwiatów tworzy się wiele wianków i girland, tak w życiu śmiertelnym jest wiele dobrego, co trzeba zrobić.

Pracuj dla Boga, kochaj tylko Boga i bądź mądry z Bogiem. Kiedy zwykły człowiek poświęca niezbędny czas i entuzjazm na medytację i modlitwę, staje się boską istotą.

W dzisiejszych czasach, kiedy budzi się intelektualne przebudzenie i nieustannie rośnie siła opinii publicznej, święte miejsca Hindusów, ich stan i sposób pracy nie umknęły przenikliwemu oku krytyki; a to miasto, będące świętym miejscem dla wszystkich Hindusów, nie mogło nie przyciągnąć swojej pełnej części potępienia.

Martwienie się nie zmienia nic, ale praca tak, a duchowość daje siłę do pracy.

Jeśli czujesz poczucie odpowiedzialności społecznej, przede wszystkim pracuj nad sobą. Bycie spokojnym to pierwszy krok, jeśli chcesz żyć w pokojowym wszechświecie.

Indywidualny spokój toruje drogę do pokoju na świecie. Osiągnięcie wewnętrznego spokoju to największa praca, jaką możesz wykonać dla ludzkości.

Spokój jest kryterium duchowego postępu. Zanurz oczyszczony umysł w Sercu. Wtedy praca jest zakończona.

Jak wszyscy zmienicie pracę po moim odejściu. Gdybym wrócił za sto lat, zastanawiam się, czy w ogóle bym ją rozpoznał.