Głównym interesem mojej pracy nie jest leczenie nerwic, lecz raczej podejście do numinous. Ale fakt, że podejście do numinous to prawdziwa terapia, i w miarę jak osiągasz doświadczenie numinous, uwalniasz się od przekleństwa patologii. Nawet sama choroba nabiera numinousowego charakteru.

Jeśli udajesz religijnego, a nie żyjesz życiem, które Bóg podkreśla, powinieneś się obudzić. To źle być nieszczerym. Najlepszy czas, aby rozpocząć życie religijne, to kiedy jesteś młody i zdrowy. Jeśli masz krótki czas do życia, musisz ciężej nad tym pracować. A jeśli masz długi czas do życia, nie powinieneś marnować tej cennej okazji.

Wstąpienie do Boskiego Życia to ludzka podróż, Praca prac, Akceptowalna Ofiara. To jedyne prawdziwe zajęcie człowieka na świecie i uzasadnienie jego istnienia, bez którego byłby tylko owadem pełzającym wśród efemerycznych owadów na kawałku błota i wody, który udało się utworzyć wśród przerażających ogromów fizycznego wszechświata.

Trzykrotnie są te najwyższe narodziny tej boskiej siły, która jest na świecie, są prawdziwe, są pożądane; porusza się tam szeroko otwarty w Nieskończoności i świeci czysto, promiennie i spełniająco... Z tego, co jest śmiertelne w śmiertelnych, a posiadające prawdę, jest Bogiem i ustanowione wewnętrznie jako energia, która działa w naszych boskich mocach... Stań się wywyższony, O Siło, przeszyj wszystkie zasłony, manifestuj się jako rzeczy Boskiej Istoty.

Kochaj i służ światu poprzez swoją pracę.

W duchowej podróży rozumiesz, że cierpienie staje się czymś, co zostało ci dane, aby pokazać ci, gdzie twój umysł wciąż jest zakleszczony. To pojazd, który pomaga ci w pracy. Dlatego nazywa się to łaską.

Twoja pierwsza praca to praca nad sobą. Największa rzecz, jaką możesz zrobić dla innego człowieka, to uporządkować swoje własne życie i znaleźć swoje prawdziwe duchowe serce.

Człowiek, który pracuje dla innych, bez żadnego egoistycznego motywu, naprawdę robi dobro dla siebie.

Jeśli wykonujesz swoją pracę, traktując ją jako swoje dharmę, twoje działania stają się święte.

Cierpienie jest papierem ściernym naszej inkarnacji. Wykonuje swoją pracę formowania nas.

Dzieło sztuki wychodzi ze stanu głębokiej ciszy.

Podczas pracy, jeśli umysł nadal będzie aktywny, niech tak będzie, ale równocześnie musi być zdolność do ciszy.

Człowiek, który kocha swoją pracę, nigdy nie pracuje.

Módl się, jakby wszystko zależało od Boga. Pracuj, jakby wszystko zależało od ciebie.

Człowiek, choćby był uczony i wykwalifikowany w swoim życiu zawodowym, w którym brakuje wdzięczności, pozbawiony jest tej piękności charakteru, która sprawia, że osobowość staje się pachnąca.

Jestem doskonały, takim, jakim jestem. Wszystko w moim życiu działa tak, jak powinno. Jestem kochany, i jestem miłością.

Nie ma czegoś takiego jak równowaga między pracą a życiem; równowaga musi być w tobie.

Kiedy, przez działanie miłosierdzia i łaski, stajemy się łagodni i pokorni, jesteśmy całkowicie bezpieczni; nagle dusza łączy się z Bogiem, kiedy znajduje w sobie prawdziwy pokój: bo w Nim nie ma gniewu.

Więc ktoś przychodzi i dostaje mnie. Wzbudza we mnie złość lub napięcie, albo budzi jakiś pragnienie we mnie, wow, jak się cieszę. Oni mnie dostali. I to moja praca nad sobą. Jeśli jestem zły na ciebie, ponieważ twoje zachowanie nie pasuje do mojego modelu tego, jak powinieneś być, to mój problem, że mam modele. Brak oczekiwań, brak zmartwień. Jeśli jesteś kłamcą i oszustem, to twoje karma. Jeśli jestem oszukany, to moja praca nad sobą.

Swami nie może dać pokoju umysłu; musicie nad tym pracować sami. Po pierwsze, przestańcie zadawać pytania i zapytajcie: "Kim jestem?". To jest moje ciało, mój umysł, moja inteligencja. Ale kto to jest "Moje"? Kto twierdzi, że posiada to, co zostało uznane za "moje"? "Moje" oznacza posiadanie. To "Moje" to życie. Dopóki życie jest w ciele, istnieje połączenie między "moim" a intelektem - "moje" ciało, "moje" dom, "moje" ziemia. Ale w momencie, gdy usuniesz życie z ciała, nie ma już "mojego" ani poczucia posiadania. Życie to Bóg.

Każdy może praktykować pewną formę nieprzemocy, nawet żołnierze. Niektórzy generałowie armii, na przykład, prowadzą swoje operacje w sposób, który unika zabijania niewinnych ludzi; to rodzaj nieprzemocy. Aby pomóc żołnierzom podążać w kierunku nieprzemocy, musimy być w kontakcie z nimi. Jeśli podzielimy rzeczywistość na dwa obozy – przemoc i nieprzemoc – i będziemy stać w jednym obozie, atakując drugi, świat nigdy nie zazna pokoju. Zawsze będziemy obwiniać i potępiać tych, których uważamy za odpowiedzialnych za wojny i społeczne niesprawiedliwości, nie dostrzegając stopnia przemocy w nas samych. Musimy pracować nad sobą i także z tymi, których potępiamy, jeśli chcemy mieć prawdziwy wpływ.

Tak jak ocean faluje, tak każdy z nas jest falowaniem całego kosmosu, całego dzieła, wszystkiego, co jest.

Jest wielu ludzi, którzy pracowali tylko dlatego, że kochają społeczność, w której się znajdują, nie oczekując żadnych korzyści finansowych.